Από το γραφείο τύπου του Οικουμενικό Πατριαρχείου είχε εκδοθεί το κείμενο που θα παραθέσουμε παρακάτω με μια μικρή διασκευή νοηματική και ορθογραφική για την καλύτερη του κατανόηση από το μέσο Έλληνα.
Το κείμενο αυτό εκφράζει τη θλιβερή κατάσταση των Ελλήνων και αποτελεί την επίσημη διαμαρτυρία με το στόμα του Πατριαρχείου του Ελληνισμού του Πόντου προς τα λεγόμενα πολιτισμένα Ευρωπαϊκά κράτη.
«Το πρακτορείο της Ανατολής δημοσίευσε δηλώσεις του επί των Εσωτερικών Επιτρόπου Φετχή πασά, οι οποίες αποτελούν απόπειρα δικαιολογίας της επαναστατικής κυβερνήσεως της Άγκυρας για τα διαπραχθέντα κακουργήματα της εναντίον των Χριστιανών του Πόντου.
Κατά τις δηλώσεις αυτές η κυβέρνηση του Μουσιαφά Κεμάλ περισυνέλεξε τα όπλα των Ελλήνων κατοίκων του Πόντου και απομάκρυνε στο εσωτερικό τους άνδρες από 18-50 ετών, για να μην αφήσει τάχα πίσω από το στρατό εχθρική δύναμη η οποία θα προκαλέσει αντιπερισπασμό. Παρουσιάζει με άλλα λόγια η κυβέρνηση του Μουσταφά ότι ενήργησε μέσα στα όρια που επιτρέπει ο πολιτισμός, αφού, όπως ισχυρίζεται, περιόρισε την ενέργειά της μόνο στη μετακίνηση των ανδρών από ηλικίας 18-50 ετών.
Παρουσιάζει ακόμα ότι εφάρμοσε για τον εαυτό της το μέτρο αυτό από μέριμνα και πρόνοια για την ασφάλεια του κράτους εναντίον των Ελληνικών πληθυσμών του Πόντου, τους οποίους θεωρεί εχθρούς του κράτους αυτού.
Το Οικουμενικό Πατριαρχείο θεωρεί επιβαλλόμενο καθήκον να διαμαρτυρηθεί έντονα κατά των δηλώσεων αυτών, οι οποίες αποτελούν στραγγαλισμό της αλήθειας και να καταγγείλει στον πολιτισμένο κόσμο ότι όλες οι δικαιολογίες αυτές είναι προφάσεις εν αμαρτίαις, ότι ο πραγματικός σκοπός των κακουργημάτων αυτών που διαπράχτηκαν και εξακολουθούν να διαπράττονται στη Μ. Ασία είναι ο πολιτικός σκοπός της εξοντώσεως του εκεί χριστιανικού στοιχείου και ότι ούτε εκ προνοίας για την ασφάλεια του κράτους προέβη η κυβέρνηση του Μουσταφά Κεμάλ στα κακουργήματα εναντίον των Χριστιανών της Μ. Ασίας, ούτε δε κατά την εκτέλεση των κακουργημάτων γνώρισε όριο, αντίθετα δε υπερέβαλε κατά την ωμότητα τις αγριότητες των κατά καιρούς Οθωμανικών κυβερνήσεων... Διότι:
1. Ποια σκέψη και ποια πρόνοια ασφάλειας μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι εκτός των ανδρών των ηλικιών από 18-50, τους οποίους για παραπλάνηση του κόσμου αναφέρει μόνο ο επί των εσωτερικών Επίτροπος της κυβέρνησης της Άγκυρας, μετατόπισε στο εσωτερικό και ακίνδυνους γέροντες ηλικίας 70-80 ετών και αθώα παιδιά 10-12 ετών!
2. Ποια σκέψη ασφάλειας δικαιολογεί το γεγονός ότι η μεγίστη πλειονότητα των 90% των μετατοπισθέντων εξοντώθηκαν από τους στρατιώτες που τους συνόδευαν και τους χωροφύλακες που ενεργούσαν μαζί με τους ένοπλους τουρκικούς πληθυσμούς για επανάληψη και πιστή απομίμηση των φρικαλέων αρμενικών σφαγών;
Και γιατί εξοντώθηκαν κατά την ειρημένη αναλογία στο Καβάκ και Τζουμπούς Χαν οι τέσσερις συνοδείες αρρένων από την Αμισό; Και πώς κλείστηκαν οι πρόκριτοι της Πάφρας με απάτη και εξοντώθηκαν μετά το συμπόσιο στο οποίο παρακάθησαν μετά των πολιτικών και στρατιωτικών αρχών της πόλεως; Και πώς εξοντώθηκε το μέγιστο μέρος της πόλεως με το φρικαλεότερο τρόπο, με επονείδιστη και κακούργα ενέδρα που στήθηκε στους δυστυχείς από τα όργανα της κυβέρνησης;
3. Ποια σκέψη ασφάλειας μπορεί να δικαιολογήσει την αγριότητα κατά του Ιερού μας κλήρου, τους απαγχονισμούς και τις σταυρώσεις Ιερέων, όπως των επτά της Πάφρας-Αλάτσαμ και του Ιερέα του χωριού Ατά;
 |
| Γράμμα του καταδικασθέντα Ακριτίδη στους δικούς του |
4. Ποια σκέψη ασφάλειας δικαιολογεί το γεγονός ότι η τέτοια απαραδειγμάτιστη θηριωδία περιέλαβε και τις γυναίκες, εκ των οποίων άλλες με βία οδηγήθηκαν στα τούρκικα χαρέμια, όπου ποιος ξέρει τι είδους ατιμώσεις υφίστανται και άλλες οι οποίες ατιμάστηκαν με το χειρότερο τρόπο από κτηνώδεις χωροφύλακες και στρατιώτες, παραδόθηκαν σε φρικτό θάνατο, όπως ακριβώς συνέβη στην Κάβζα, όπου Τούρκοι αφού οργίασαν στο λουτρό εναντίον Ελληνίδων έριξαν μετά τα οικτρά θύματά τους στον κλίβανο του λουτρώνα.
5. Και πώς δικαιολογείται το γεγονός ότι κατά χιλιάδες φονεύθηκαν τα γυναικόπαιδα στην Πάφρα, στην Λαοδίκεια, Τσαρσαμπά, Αλάτσαμ, Καβάκ, Μερζιφούντα, Κιρχ Χαρμάν, Μεσουντιέ στην περιφέρεια της επαρχίας Νεοκαισάρειας, Έρπαα και σε περισσότερα από 300 άλλα χωριά;
6. Και ποια σκέψη ασφάλειας είναι ικανή να δικαιολογήσει την εντολή η οποία δόθηκε στο δήμαρχο Κερασούντας Οσμάν αγά (Τοπάλ Οσμάν) να αρπάζει περιουσίες με τις συμμορίες και πολυπληθείς δημίους του να ατιμάζει γυναίκες, να αρπάζει παρθένες, να σφάζει τους άνδρες και τα γυναικόπαιδα, να εκδάρει και πεταλώσει ανθρώπινα όντα, όπως έκαμε στην επαρχία Κολωνίας και να πυρπολήσει με τους κατοίκους όλα τα μέρη που πέρασε;
Και ποια άλλη σημασία παρά την επιβράβευση του ανθρωπόμορφου εκείνου τέρατος (Τοπάλ Οσμάν) έχει το γεγονός ότι από απλού και ταπεινού αλιέως και λεμβούχου το επάγγελμα, προβιβάστηκε αυτός από την κεμαλική κυβέρνηση στο βαθμό του αντισυνταγματάρχη και απονεμήθηκε σ’ αυτόν, που ήταν τελείως αστοιχείωτος, το σοβαρότατο υπούργημα στρατιωτικού διοικητή της παραλίας; (Σάχης Κομαντανή).
7. Ποια σκέψη ασφάλειας ώθησε την Κεμαλική κυβέρνηση να πυρπολήσει και καταστρέψει όλα τα χωριά τα Χριστιανικά της επαρχίας Αμάσειας, τα περισσότερα των επαρχιών Νεοκαισάρειας και Κολωνίας του τμήματος Κερασούντας, τα χωριά της περιφέρειας Σάντας στην επαρχία Ροδοπόλεως, των περιφερειών Κολεχισάρ και Μεσουντιέ; Και γιατί τα γυναικόπαιδα όλων των χωριών αυτών όσα δεν πρόφτασαν να καταφύγουν στα όρη φονεύτηκαν από τους τρομερούς κακούργους στο όνομα του επίσημου κράτους μέσα στις εστίες τους;
8. Και πώς χαρακτηρίζονται ως στασιαστές και συμμορίτες τα καταφυγόντα στα όρη γυναικόπαιδα για τη διάσωσή τους από τη σφαγή και την ατίμωση και πώς απειλείται δια πυρός και σιδήρου η εξόντωσή τους, εάν δεν παραδοθούν στους ταχθέντες από την Τούρκικη κυβέρνηση δημίους τους;
9. Ποια σκέψη ασφάλειας μπορεί να δικαιολογήσει το γεγονός ότι τα αποκληθέντα «Δικαστήρια Ανεξαρτησίας» κατέρριψαν και εξευτέλισαν πάσαν ιδέαν δικαιοσύνης δια συνολικής καταδίκης σε θάνατο 1000 περίπου προκρίτων, (κατά τον Αύγουστο και Σεπτέμβριο του 1921 χωρίς την ελάχιστη αποδεικτική διαδικασία). Μητροπολιτών, Επισκόπων, Πρωτοσύγκελων και κληρικών, επιστημόνων, καθηγητών, τραπεζιτών, μεγαλεμπόρων και μεγαλοκτηματιών, του άνθους της Ελληνικής κοινωνίας του Πόντου, χωρίς να επιτραπεί σ’ αυτούς να υπερασπίσουν τους εαυτούς τους με συνηγόρους, αλλ’ ούτε και να προφτάσουν να ανοίξουν το στόμα τους για απολογία;
Και πώς καταδικάστηκαν έτσι σε θάνατο και πώς απαγχονίστηκαν απάνθρωπα στην Αμάσεια άνδρες των οποίων το μόνο έγκλημα υπήρξε ότι είχαν μετάσχει φιλανθρωπικής απλά ενέργειας, αποτελέσαντες απλά μέλη επιτροπών για τους πρόσφυγες και τα ορφανά για τη διανομή ευρωπαϊκών και πολλές φορές αμερικάνικων βοηθημάτων;
Και πώς δικαιολογείται επίσης η πράξη των ιδίων δικαστηρίων, τα οποία καταδίκασαν ανθρώπους ερήμην σε θάνατο εκ των υστέρων, για τους οποίους υπήρχαν αποδείξεις και θετικές, ληξιαρχικής φύσεως, πληροφορίες στην κυβέρνηση ότι είχαν δολοφονηθεί από τον Τοπάλ Οσμάν και των οργάνων του εν πλήρει ημέρα;
 |
| Ματθαίος Κωφίδης (Καταδικασθείς σε θάνατο στην Αμάσεια) |
10. Ποια σκέψη ασφάλειας, όπως υποστηρίζει η Κεμαλική κυβέρνηση, μπορεί να δικαιολογήσει τη βεβήλωση τόσων Εκκλησιών και πυρπόληση των Χριστιανών που σκόπιμα είχαν κλειστεί σ’ αυτές, την πυρπόληση και καταστροφή των σχολείων, τη φρικώδη απαγχόνιση των μαθητών και των διδασκάλων του Αμερικανικού Κολεγίου Μερζιφούντας, όπου καλλιεργούνταν ο ευρωπαϊκός και αμερικανικός πολιτισμός;
11ο. Τι απέγιναν οι 500.000 των Ελλήνων του Πόντου; Και τι απέγιναν οι κατά τη διάρκεια του πολέμου, 1914-18, οι παλινοστήσαντες από τη Ρωσία κατά την ανακωχή 85.000 Έλληνες με τη διαταγή των συμμαχικών δυνάμεων Ανατολής Φρανσέ ντ' εσπεραί, από τους οποίους 7.000 οικογένειες, βάσει εγκύρων πληροφοριών, που κατέχει το Πατριαρχείο βρέθηκαν στον Πόντο μετά την ανακωχή;
Τι απέγιναν; Πού βρίσκονται αυτές; Ζουν ακόμη; Ποιος πολιτισμός ποια στοιχειώδης ακόμα ηθική ιδέα κράτους θα επέτρεπε σε οποιαδήποτε εποχή τέτοια ομαδικά κακουργήματα, τέτοια προγραφή ολόκληρου Έθνους, τέτοιο αφάνταστο και απερίγραπτο γενικό εξανδραποδισμό;
Πότε θα αποκατασταθεί και για τη δική μας Χριστιανική Ανατολή η δικαιοσύνη;... Πότε εσύ ο Δεσπότης, ο άγιος, ο αληθινός, θα εκδικηθείς το αίμα μας από τους κατοικούντες επί της γης»;
Τις πληροφορίες, για το ανακοινωθέν του γραφείου τύπου του Πατριαρχείου, τις διασώζει ο συγγραφέας των σκληρών ημερών του Ποντιακού Ελληνισμού Γ. Βαλαβάνης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου