ΠΑΡΧΑΡΟΜΑΝΑ ΕΛΑΛΕΣΕΝ

Παρχαρομάνα έλάλεσεν καί σόν παρχάρ’ ελάτε,
 εγώ τά χιόνια έλυσα καί τά χορτάρια εγκα.
Παρχαρομάνα έλάλεσεν, έχ’ κι ερχουν οί ρομάνες,
 έχ’ κι ερχουντανε οί τσιοπάν’, τραγωδούν καί συρίζνε
 κι όλ’ έχνε τά σιλάχια τουν σ’ ώμία κρεμαγμένα.
 Έμπρικές παν’ τά πρόγατα κι άλλ’ απ’ όπίσ’ τ’ άρνόπα,
 δεξιά, ζεβριά κι όλόερα παν’ τά λαγγωσκυλόπα
 κι άλλ’ έμπροστά άσό σιρίν τό γεσιαλίν τό κριάρι,
 π’ έχ’ τά τρανά τά κέρατα καί χαλκοπούλ’ κωδώνι
 κι όνταν σαλεύ’ νά πορπατεί, θαρρείς τά στράτας σείουν.
Σά ψηλασέας βοσκιχτά καί σά λιβάδια στέρια
 κι έκεί σό τσόλ’ τό Κρεπεγάδ’ θ’ έφτάν’ την ποτισώναν
 κι άπάν’ σό Τρανόν τόν Παρχάρ’ θά πάγνε καί γονεύνε.
 Λαλίας έγομώθανε  όλια τά έρημίας.

Παρχαρομάνα έλάλεσεν, παρχαρομάνα έκούξεν,

 καλώς καί καλώς ώρισαν τ’ έμόν οί έμπρολιάτοι,

 πού θ’ άρματώνε τά ραχιά καί όλια τά παρχάρια.

                                   ★★★

σιλάχια = όπλα,

 έμπρικές = μπροστά,

 λαγγωσκυλόπα = λαγωνικά σκυλιά,

 σιρίν = αγέλη, κοπάδι,

 γεσιαλίν = καλοθρεμμένο, μεγάλο,

Κρεπεγάδ’ = πηγή με κρύο νερό,

ποτισώνα = πότισμα ζώων, μέρος πού ποτίζουν τα ζώα,

 έμπρολιάτοι = προπορευόμενοΙ.

 Προσκάλεσε η τσοπάνισσα

Προσκάλεσε η τσοπάνισσα: στην εξοχή ελάτε,

 εγώ τα χιόνια τα λιώσα, ξανάφερα τη χλόη.

Στο κάλεσμά της τρέχουνε οι βοσκοπούλες όλες

 κι από κοντά οι τσοπάνηδες, σφυρίζουν, τραγουδάνε,

 έχουν και τα σελάχια τους στους ώμους κρεμασμένα.

Και παν’ μπροστά τα πρόβατα κι ακολουθούν τ’ αρνάκια,

 τα τσομπανόσκυλα δεξιά, ζερβά κι όλο τριγύρω 

και στο κοπάδι πιο μπροστά, το πιο μεγάλο κριάρι,

 με τα μεγάλα κέρατα και το τρανό κουδούνι,

 πού περιπατεί σαλεύοντας κι οι στράτες όλες σειούνται.

 Βοσκίζοντάς τα στα ψηλά κι αργά μέσ’ στα λιβάδια, 

ποτίζοντάς τα πιο αργά στην κρύα την βρυσούλα, 

θα πάνε να κονέψουνε στην πιο ψηλή ραχούλα.

Και με φωνές γεμίσανε τ’ έρημοτόπια όλα.

Τσοπάνισσα τούς προσκαλεί, τσοπάνισσα τούς σκούζει. 

Καλώς, καλώς ορίσατε, σύντροφοι, πρωτοπόροι, 

λεβέντες π’ αρματώνετε βουνά ψηλά και ράχες.