Τα σχολικά κτίρια κατά κανόνα ήσαν διώροφα,από τα οποία ο μεν κάτω ενιαίος χώρος (το μοτός) χρησιμοποιείτο για γενικές εκδηλώσεις, σε χορούς, τελετές, κ.λ.π. όσες φορές μάλιστα οι καιρικές συνθήκες εμπόδιζαν οι εκδηλώσεις αυτές να γίνονται στην ύπαιθρο ο πάνω και πάλι ενιαίος χώρος χρησίμευε σαν αίθουσα διδασκαλίας.
Η επίπλωση της αίθουσας διδασκαλίας συνήθως ήταν φτωχική, και αποτελείτο από μερικά υποτυπώδη θρανία ένα έδρανο για τον δάσκαλο και απαραίτητα από ένα ευμεγέθη μαυροπίνακα.
Συνήθως τα σχολεία είχαν ένα δάσκαλο, πλην των δύο μεγάλων χωριών όπως ήσαν των Ισχανάντων και Πιστοφάντων που ήσαν πλήρη δημοτικά και είχαν από δύο δασκάλους.
Το χωρίον Τσακαλάντων, εξ αιτίας του μικρού αριθμού κατοίκων, τόσο για τις σχολικές όσο και τις θρησκευτικές του ανάγκες, εξυπηρετείτο από το γειτονικό χωριό Πιστοφάντων.
Κατά την προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου περίοδο, έγινε σκέψη να ιδρυθεί γι' όλα τα χωρία ένα ημιγυμνάσιο, για την θεμελίωσή του οποίου έγινε και αρχιερατικός αγιασμός στην θέσιν Κατσιά, μεταξύ των χωριών Κοσλαράντων και Πιστοφάντων.
Η ίδρυση του βέβαια ματαιώθηκε από τον πρώτο παγκόσμιο πολέμου, που προέκυψε.
Τα θεμέλια της εκσκαφής φαινόταν μέχρι τα τελευταία χρόνια, όπως διαπίστωσα στην τελευταία επίσκεψη μου στη Σαντά.
Επίσης κατά τα τελευταία προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου χρόνια ιδρύθηκε στων Ισχανάντων εκτός του πλήρους δημοτικού σχολείου του οποίου την διεύθυνσή ανέλαβε ο τελειόφοιτος του Γυμνασίου Τραπεζούντας Κουφατσίδης Ιωάννης, και παρθεναγωγείο την διεύθυνση του οποίου ανέλαβε ο πατήρ μου, ιερεύς Αγαθάγγελος Σπυράντης, τελειόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, διατέλεσε επί σειρά ετών δάσκαλος, αρχιερατικός επίτροπος, και γενικός επιθεωρητής όλων των σχολείων της Σαντάς.
Τα μαθήματα άρχιζαν με την ανατολή του ηλίου, και έληγαν με την δύσης αυτού, με μεσημβρινή διακοπή για φαγητό των μαθητών.
Η έναρξη, και λήξη, των μαθημάτων αναγγέλονταν με κωδωνοκρουσία του μεγάλου κουδουνιού της εκκλησίας, από τον δάσκαλο, ο οποίος είχε και το κλειδί του σχολείου.
Η σχολική περίοδος άρχιζε στις 15 Σεπτέμβρη και τελείωναν περί τα μέσα Ιούνη, με μια μικρή τελετή.
Για την τελετή αυτήν τοποθετούσαν τα θρανία στο ένα πλάγιο της αίθουσας, στο οποίο καθόντουσαν οι μαθητές, πίσω από αυτού όπισθεν δε αυτών καθόντουσαν όρθιοι οι γονείς τους.
Απέναντι τοποθετείτο μια τράπεζα, γύρω από την οποία καθόταν η εξεταστική επιτροπή, η οποία αποτελείτο από το γενικό επιθεωρητή, τον ιερέα του χωριού, και τους εφόρους· κοντά στον πίνακα μπροστά από την έδρας του, καθόταν όρθιος ο δάσκαλος.
Μετά το τέλος των εξετάσεων ανήγγειλαν τα ονόματα των αυτών που προβιβάστηκαν και των λόγω αμελείας έμειναν στην ίδια τάξη.
Η θέρμανση της σχολικής αίθουσας κατά τους χειμερινούς μήνας, γινόταν με μια θερμάστρα, η οποία έκαιγε ξύλα, τα οποία προμήθευαν στο σχολείο οι μαθητές, οι οποίοι κάθε πρωί μαζί με τα βιβλία τους, έφεραν και ένα κούτσουρο από το σπίτι τους.
Η Τουρκική εις τα σχολεία της Σαντάς δεν διδασκόταν, παρά μόνον στο γυμνάσιο Τραπεζούντας από Τουρκομαθείς Έλληνας διδασκάλους· παρ' ότι όμως και εκεί η διδασκαλία της ήταν υποχρεωτική, η απόδοση των μαθητών ήταν πολύ μικρή, και πρόοδος για την εκμάθησή της και εκεί δεν παρατηρείτο.
Κατά τα τελευταία δύο έτη προς της ανταλλαγής των πληθυσμών επενέβη το Τουρκικό Υπουργείο Παιδείας, και άρχισεν να γίνεται έλεγχος από Τούρκο επιθεωρητή του Υπουργείου, του τρόπου διδασκαλίας, και της απόδοσης των μαθητών.
Κατά την προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου περίοδο, εις το γυμνάσιον Τραπεζούντας φοιτούν περί τους 20 Σανταίοι μαθητές, τελειόφοιτοι των σχολείων Σαντάς, οι περισσότεροι από τους οποίους μετά την αποπεράτωσή των γυμνασιακών των σπουδών διεκρίθησαν σαν δάσκαλοι τόσο γύρω από την Ελληνική κοινότητα γύρω από την Τραπεζούντα, όσον και γύρω από τον Καύκασο.
Σπάνιοι ήσαν γενικά οι Έλληνες μαθητές οι οποίοι μετά την αποπεράτωσή των γυμνασιακών τους σπουδών στο Γυμνάσιο Τραπεζούντας να γράφηκαν και να φοίτησαν στα Τουρκικά σχολεία, και οι οποίοι δίδασκαν την Τουρκική στα Ελληνικά σχολεία σαν Τουρκοδιδάσκαλοι.
Η επίπλωση της αίθουσας διδασκαλίας συνήθως ήταν φτωχική, και αποτελείτο από μερικά υποτυπώδη θρανία ένα έδρανο για τον δάσκαλο και απαραίτητα από ένα ευμεγέθη μαυροπίνακα.
 |
| Σχολείο σον Πιστοφάντων |
Συνήθως τα σχολεία είχαν ένα δάσκαλο, πλην των δύο μεγάλων χωριών όπως ήσαν των Ισχανάντων και Πιστοφάντων που ήσαν πλήρη δημοτικά και είχαν από δύο δασκάλους.
Το χωρίον Τσακαλάντων, εξ αιτίας του μικρού αριθμού κατοίκων, τόσο για τις σχολικές όσο και τις θρησκευτικές του ανάγκες, εξυπηρετείτο από το γειτονικό χωριό Πιστοφάντων.
Κατά την προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου περίοδο, έγινε σκέψη να ιδρυθεί γι' όλα τα χωρία ένα ημιγυμνάσιο, για την θεμελίωσή του οποίου έγινε και αρχιερατικός αγιασμός στην θέσιν Κατσιά, μεταξύ των χωριών Κοσλαράντων και Πιστοφάντων.
Η ίδρυση του βέβαια ματαιώθηκε από τον πρώτο παγκόσμιο πολέμου, που προέκυψε.
Τα θεμέλια της εκσκαφής φαινόταν μέχρι τα τελευταία χρόνια, όπως διαπίστωσα στην τελευταία επίσκεψη μου στη Σαντά.
Επίσης κατά τα τελευταία προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου χρόνια ιδρύθηκε στων Ισχανάντων εκτός του πλήρους δημοτικού σχολείου του οποίου την διεύθυνσή ανέλαβε ο τελειόφοιτος του Γυμνασίου Τραπεζούντας Κουφατσίδης Ιωάννης, και παρθεναγωγείο την διεύθυνση του οποίου ανέλαβε ο πατήρ μου, ιερεύς Αγαθάγγελος Σπυράντης, τελειόφοιτος της Μεγάλης του Γένους Σχολής, διατέλεσε επί σειρά ετών δάσκαλος, αρχιερατικός επίτροπος, και γενικός επιθεωρητής όλων των σχολείων της Σαντάς.
Τα μαθήματα άρχιζαν με την ανατολή του ηλίου, και έληγαν με την δύσης αυτού, με μεσημβρινή διακοπή για φαγητό των μαθητών.
Η έναρξη, και λήξη, των μαθημάτων αναγγέλονταν με κωδωνοκρουσία του μεγάλου κουδουνιού της εκκλησίας, από τον δάσκαλο, ο οποίος είχε και το κλειδί του σχολείου.
Η σχολική περίοδος άρχιζε στις 15 Σεπτέμβρη και τελείωναν περί τα μέσα Ιούνη, με μια μικρή τελετή.
Για την τελετή αυτήν τοποθετούσαν τα θρανία στο ένα πλάγιο της αίθουσας, στο οποίο καθόντουσαν οι μαθητές, πίσω από αυτού όπισθεν δε αυτών καθόντουσαν όρθιοι οι γονείς τους.
Απέναντι τοποθετείτο μια τράπεζα, γύρω από την οποία καθόταν η εξεταστική επιτροπή, η οποία αποτελείτο από το γενικό επιθεωρητή, τον ιερέα του χωριού, και τους εφόρους· κοντά στον πίνακα μπροστά από την έδρας του, καθόταν όρθιος ο δάσκαλος.
Μετά το τέλος των εξετάσεων ανήγγειλαν τα ονόματα των αυτών που προβιβάστηκαν και των λόγω αμελείας έμειναν στην ίδια τάξη.
Η θέρμανση της σχολικής αίθουσας κατά τους χειμερινούς μήνας, γινόταν με μια θερμάστρα, η οποία έκαιγε ξύλα, τα οποία προμήθευαν στο σχολείο οι μαθητές, οι οποίοι κάθε πρωί μαζί με τα βιβλία τους, έφεραν και ένα κούτσουρο από το σπίτι τους.
Η Τουρκική εις τα σχολεία της Σαντάς δεν διδασκόταν, παρά μόνον στο γυμνάσιο Τραπεζούντας από Τουρκομαθείς Έλληνας διδασκάλους· παρ' ότι όμως και εκεί η διδασκαλία της ήταν υποχρεωτική, η απόδοση των μαθητών ήταν πολύ μικρή, και πρόοδος για την εκμάθησή της και εκεί δεν παρατηρείτο.
Κατά τα τελευταία δύο έτη προς της ανταλλαγής των πληθυσμών επενέβη το Τουρκικό Υπουργείο Παιδείας, και άρχισεν να γίνεται έλεγχος από Τούρκο επιθεωρητή του Υπουργείου, του τρόπου διδασκαλίας, και της απόδοσης των μαθητών.
Κατά την προ του πρώτου παγκοσμίου πολέμου περίοδο, εις το γυμνάσιον Τραπεζούντας φοιτούν περί τους 20 Σανταίοι μαθητές, τελειόφοιτοι των σχολείων Σαντάς, οι περισσότεροι από τους οποίους μετά την αποπεράτωσή των γυμνασιακών των σπουδών διεκρίθησαν σαν δάσκαλοι τόσο γύρω από την Ελληνική κοινότητα γύρω από την Τραπεζούντα, όσον και γύρω από τον Καύκασο.
Σπάνιοι ήσαν γενικά οι Έλληνες μαθητές οι οποίοι μετά την αποπεράτωσή των γυμνασιακών τους σπουδών στο Γυμνάσιο Τραπεζούντας να γράφηκαν και να φοίτησαν στα Τουρκικά σχολεία, και οι οποίοι δίδασκαν την Τουρκική στα Ελληνικά σχολεία σαν Τουρκοδιδάσκαλοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου