Οι Έλληνες Πόντιοι, μολονότι πέρασαν εννενήντα ένα χρόνια από την αναγκαστική ανταλλαγή των πληθυσμών και κανονικά θα έπρεπε να ξεπεράσουν τα παλαιά πάθη και τις παλιές μικροψυχίες, συνεχίζουν να διατηρούν τοτέμ, που λατρεύουν, και ταμπού, που φοβούνται ακόμη και να αναφέρουν το όνομά τους.
Στα τοτέμ τους περιλαμβάνονται η λαογραφία, το θέατρο - προσοχή, μην τυχόν και παρεξηγηθούμε, μόνον για το λαογραφικό θέατρο μιλάμε! - και τώρα τελευταία η Γενοκτονία, την οποία πιπιλίζουν γνωρίζοντες και μη, γιατί είναι πολύ της μόδας!
Μπορούμε π. χ. να αναφερόμαστε στα όσα έγραψε και μας άφησε ως ιερή παρακαταθήκη ο πραγματικά μεγάλος Πόντιος Γεώργιος Κανδηλάπτης - Κάνις, που όμως άφησε στο απυρόβλητο όλα τα στραβά των Ποντίων, δεν είναι, όμως, δυνατόν να γράφουμε π. χ. για τον μεγάλο κοινωνιολόγο και ιστορικό, τον Πόντιο διανοούμενο Γεώργιο Σκληρό - Κωνσταντινίδη, που ήταν, βεβαίως, πολύ μεγαλύτερου μεγέθους από όλους τους άλλους, γιατί ήταν σοσιαλιστής! Αλίμονο αν αναφέρουμε αυτό το ταμπού, θα πέσει φωτιά και θα μας κάψει!
Κάποτε, κατά τη δεκαετία του 1960, σε μια σχολή θεάτρου και κινηματογράφου, όπου, παρεμπιπτόντως, δίδαξαν οι Πόντιοι Ερμής Μουρατίδης και Φόρης Παροτίδης, ο διευθυντής διατυμπάνιζε ότι στη σχολή του υπήρχε απόλυτη ελευθερία και απόδειξη αυτού του γεγονότος ήταν ότι οι σπουδαστές διάβαζαν μέσα στη σχολή όποια εφημερίδα ήθελαν. Όταν, όμως, είδε έναν σπουδαστή με την εφημερίδα «Αυγή», του είπε θυμωμένος: - Ε όχι και Αυγή, όχι και Αυγή!
Το ίδιο λένε θυμωμένοι και μερικοί Πόντιοι σήμερα, όπως το έλεγαν και χθες: «Οι Πόντιοι είναι ... λαογραφία». Τονίζουν αυτά τα πολύ βαρύγδουπα, μπερδεύοντας ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, τους Πόντιους, με τον λαϊκό πολιτισμό μόνον, ενώ οι Πόντιοι έχουν να αναφέρουν εκατοντάδες ονόματα και έργα σημαντικών διανοουμένων, συγγραφέων, λογοτεχνών, φιλοσόφων, μουσικών, ζωγράφων, φωτογράφων, πρωτοπόρων στην πολιτική και τον συνεργατισμό, και πολλών άλλων.
Από αυτούς όλους έχει γίνει μια επιλογή και όσοι είχαν ή έχουν συντηρητικές ιδέες, προβάλλονται με δεκάδες βιβλία και άλλα δημοσιεύματα. Π. χ., για τον Χρύσανθο Φιλιππίδη, τον σημαντικότατο Θρακιώτη ιεράρχη, που προσέφερε πολλά στον αγώνα για έναν ανεξάρτητο Πόντο, βλέπουμε, σχεδόν καθημερινά, και κάποιο δημοσίευμα.
Για τον Πόντιο Θεοφύλακτο Θεοφύλακτο, που προσέφερε περισσότερα για την ανεξαρτησία του Πόντου, και έπαιζε κορώνα - γράμματα τη ζωή του, σπάνια γράφεται κάτι. Ο Χρύσανθος είναι το τοτέμ και ο Θεοφύλακτος το ταμπού
Άγνοια;
Το ταμπού συνοδεύεται πάντα από αυτήν.
Μικροπρέπεια; Κρίμα
που δεν απαλλαγήκαμε ακόμη από αυτήν!
Πάνος Καϊσίδης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Στα τοτέμ τους περιλαμβάνονται η λαογραφία, το θέατρο - προσοχή, μην τυχόν και παρεξηγηθούμε, μόνον για το λαογραφικό θέατρο μιλάμε! - και τώρα τελευταία η Γενοκτονία, την οποία πιπιλίζουν γνωρίζοντες και μη, γιατί είναι πολύ της μόδας!
 |
| Γεώργιος Σκληρός |
Το ίδιο λένε θυμωμένοι και μερικοί Πόντιοι σήμερα, όπως το έλεγαν και χθες: «Οι Πόντιοι είναι ... λαογραφία». Τονίζουν αυτά τα πολύ βαρύγδουπα, μπερδεύοντας ένα πολύ σημαντικό κομμάτι του ελληνισμού, τους Πόντιους, με τον λαϊκό πολιτισμό μόνον, ενώ οι Πόντιοι έχουν να αναφέρουν εκατοντάδες ονόματα και έργα σημαντικών διανοουμένων, συγγραφέων, λογοτεχνών, φιλοσόφων, μουσικών, ζωγράφων, φωτογράφων, πρωτοπόρων στην πολιτική και τον συνεργατισμό, και πολλών άλλων.
Από αυτούς όλους έχει γίνει μια επιλογή και όσοι είχαν ή έχουν συντηρητικές ιδέες, προβάλλονται με δεκάδες βιβλία και άλλα δημοσιεύματα. Π. χ., για τον Χρύσανθο Φιλιππίδη, τον σημαντικότατο Θρακιώτη ιεράρχη, που προσέφερε πολλά στον αγώνα για έναν ανεξάρτητο Πόντο, βλέπουμε, σχεδόν καθημερινά, και κάποιο δημοσίευμα.
Για τον Πόντιο Θεοφύλακτο Θεοφύλακτο, που προσέφερε περισσότερα για την ανεξαρτησία του Πόντου, και έπαιζε κορώνα - γράμματα τη ζωή του, σπάνια γράφεται κάτι. Ο Χρύσανθος είναι το τοτέμ και ο Θεοφύλακτος το ταμπού
Άγνοια;
Το ταμπού συνοδεύεται πάντα από αυτήν.
Μικροπρέπεια; Κρίμα
που δεν απαλλαγήκαμε ακόμη από αυτήν!
Πάνος Καϊσίδης
Δημοσιογράφος-Συγγραφέας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου