Μήδοι και Πέρσες στον Πόντο

Αστυάγης ,πρώτος βασιλιάς των Μήδων

Aπό το 657 π. Χ. ο Πόντος πέρασε στην κυριαρχία των Μήδων, ενός ισχυρού και φιλοπόλεμου λαού, τουρανικής καταγωγής, που ήταν μέχρι τότε υποταγμένος, στην αρχή στους Ασσύριους και κατόπιν στους Πέρσες. 
Στους τελευταίους μετέδωσαν τον πολιτισμό, τα ήθη και έθιμά τους, καθώς και τη θρησκεία τους. Οι Μήδοι, τους οποίους οι αρχαίοι συνέχεαν με τους Πέρσες, νίκησαν τους Ασσύριους με τους βασιλείς τους Αρβάκη και Δηϊόκο και ολοκλήρωσαν τις νίκες τους εναντίον των Ασσυρίων και των Περσών με τον βασιλιά τους Κυαξάρη Α' (635-595 π. Χ.).
Μετά τους Μήδους, των οποίων το βασίλειο κατέλυσε ο Κύρος ο πρεσβύτερος των Περσών τον 4ο αιώνα π. Χ., ανατρέποντας τον Μήδο βασιλιά Αστυάγη (595-560 π. Χ.), ο Πόντος πέρασε στην κυριαρχία του περσικού κράτους, με σχεδόν ειρηνικό τρόπο. 
Οι πόλεις του διατήρησαν την αυτονομία τους, ενώ οι περισσότεροι γειτονικοί λαοί παρέμειναν ανεξάρτητοι.
Την εποχή του Δαρείου Α' (βασίλευσε από το 521 έως το 485 π. Χ.), ο ανατολικός Πόντος, μαζί με την Αρμενία, αποτελούσαν τη δεκάτη τρίτη σατραπεία του περσικού κράτους. Οι κάτοικοι ήταν φόρου υποτελείς στους Πέρσες.
 Οι παραθαλάσσιες περιοχές του Πόντου υπάγονταν στη δέκατη ένατη σατραπεία, που επίσης πλήρωνε φόρο στους Πέρσες. Ο Ηρόδοτος αναφέρει ότι από την περιοχή του Πόντου, μόνον οι Κόλχοι δεν πλήρωναν φόρο στους Πέρσες. Έστελναν, όμως, κάθε χρόνο στον Πέρση βασιλιά εκατό αγόρια και εκατό κορίτσια.

Η περιοχή του Πόντου, και ειδικότερα της Τραπεζούντας, δεν γνώρισε την περσική κυριαρχία, παρά μόνον την επικυριαρχία των Περσών μαζί με ολόκληρη την παραλιακή Μικρά Ασία, εξαιτίας του γεγονότος ότι ο Πέρσης βασιλιάς Δαρείος έδωσε μεγαλύτερη βαρύτητα στον ελληνικό χώρο και οι Κόλχοι και οι Χαλδαίοι απολάμβαναν την αυτονομία τους.

 Κατά την περίοδο αυτή μπήκαν οι βάσεις για την ανάπτυξη της εμπορικής οδού που ένωσε την Τραπεζούντα με την Περσία, όπως και της οδού Εφέσου — Σούσων (αρχαία πρωτεύουσα των Περσών).