Ο ΚΥΚΛΟΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ : Ο Γάμος (Χεροφίλεμαν-Λαλέματα-Ποτά στον γάμο) Μέρος 4ο

Χεροφίλεμαν.
Από την ήμέρα του γάμου, η νύφη όταν δεχόταν επισκέψεις, σηκωνόταν και φιλούσε το χέρι τους. 
Την Τρίτη σηκωνόταν πολύ πρωΐ, σκούπιζε το σπίτι και την αυλή  και περίμενε να σηκωθούν οι σπιτικοί για να βάλει να νιφθούν. Υστερα από το γάμο, οι γυναίκες μπαίνοντας στο σπίτι εύχονταν:
Ύαν κι' ευλοΐαν και το κουνίν σήν μεσοδείαν.

Αγία Κυριακή Ισχανάντων

Λαλέματα.
Στα παλιά τα χρόνια ο παράνυμφος καλούσε το γαμπρό την Πέμπτη, ο δε κουμπάρος όταν ήθελε, στα τελευταία η συνήθεια  αυτή είχε εγκαταλειφθεί.
Υστερα από 7 μέρες και κάποτε και αργότερα οι γονείς της νύφης  καλούσαν το γαμπρό.
Το κάλεσμα αυτό λεγόταν λαλέματα σ' εφτά και συνηθισμένη η φράση: «ή νύφε έπήεν σ' έφτά ή έπήεν σήν ίδέαν».
 Στο τραπέζι  παρέθεταν τηγάν' μόνο από αυγά, από το οποίο όλοι έπαιρναν από ένα κομματάκι, απαραίτητη ήταν και η κότα (βραστή) της οποίας την κωλοβάναν, έδιναν στο γαμπρό. 
Η πεθερά χάριζε στο γαμπρό ένα «σαντέτκον τσαντάϊ»,  εκείνος δε ένα μετζήτι. Το φαγί ακολουθούσε χορός και ο μεν γαμπρός γύριζε στο σπίτι του, η νύφη όμως έμενε μερικές μέρες ή μια εβδομάδα στο  πατρικό της. 
Στα τελευταία πολλοί για λόγους οικονομίας ή να γλυτώσουν από τις φασαρίες, καλούσαν την επομένη του γάμου, τη Δευτέρα.

Ποτά στο γάμο.
Ο γάμος που έχομε περιγράψει ήταν πολυδάπανος και για το φαγί, αλλά προπάντων για το ρακί και το ρούμι. Ολόκληρα βαρέλια άδειαζαν, εξ άλλου όταν το πιοτό είναι μπόλικο, υπάρχει μεγαλύτερη πιθανότητα να μεθύσουν πολλοί και να προκαλέσουν ανησυχίες  και μαλώματα. Γι' αυτό τα τελευταία χρόνια η Γεν. Δημογεροντία έκανε  τα πιοτά μονοπώλιο. Κάθε κοινότητα πουλούσε τα πιοτά για λογαριασμό  των σχολείων της.
Ο επίτροπος όμως της εκκλησίας που συνήθως πουλούσε τα πιοτά, δεν έδιδε στον καθένα απεριόριστη ποσότητα αλλά μόνο 12  οκάδες ως 20 το πολύ.