ΠΟΝΤΙΑΚΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ

 ΚΟΣΟΥ ΚΙ ΑΗΤΕΝΤΖ

Το έπαιζαν συνήθως τα κορίτσια. Ο πιο ευκίνητος ορίζεται ως αητέντζ (αητός) και ο αμέσως κατώτερος ως κοσού (κλώσα). Όλα τ’ άλλα παι­διά τοποθετούνται πίσω από την κοσού σχηματίζοντας γραμμή και κρα­τώντας ο ένας το φόρεμα του άλλου. Ο αητέντζ προσπαθεί ν' αρπάξει κα­νένα πουλί, η κοσού όμως απλώνοντας τα χέρια της τρέχει πότ' εδώ, πότ' ε­κεί και προστατεύει τα πουλιά της. Κι' εκείνα χωρίς να κόψουν τον σύνδεσμο τους με τη μάνα την ακολουθούν.

Όταν ο άητέντζ πιάσει κανένα πουλί τ' απομακρύνει (το πάει στη φωλιά του), ξαναγυρίζει και το παιγνίδι εξα­κολουθεί ωσότου τα πιάσει όλα.

 ΚΟΤΣ

Κάθε παίκτης εφοδιάζεται με ραβδί, η δε μάνα με ραβδί και κότς, ξύλο σφαιρικό ή κυλινδρικό. Στη μέση του αλωνιού, όπου συνήθως το έπαι­ζαν, ανοίγουν λάκκο 8—10 εκ. μέσα στον οποίο η μάνα τοποθετεί το κότς.

Και οι μεν παίκτες προσπαθούν να απομακρύνουν το κότς από το λάκκο, η δε μάνα βάζει τα δυνατά της να το έχει μέσα στο λάκκο, ή αν τον απομα­κρύνουν, να το επαναφέρει στο λάκκο.

Αν κάποιος χτυπήσει το κότς και η μάνα προφθάσει να τον αγγίσει με το ραβδί της πριν άλλος να χτυπήσει το κότς, τότε εκείνος πού χτυπήθηκε γίνεται μάνα, το κότς επαναφέρεται στο λάκκο και το παιγνίδι συνεχίζεται.

 ΚΟΤΣ ΑΛΕΑ

Δυο παιδιά κρατούν τα χέρια τεντωμένα, εφαρμόζουν τις πατούσες των ποδιών τους και περιστρέφονται όσο μπορούν πιο γρήγορα, λέγοντας τρα­γουδιστά: Κοτσαλέα, λέα, λέα. Εκείνος πού ζαλίζεται ή αφήνει το χέρι του άλλου χάνει.