Προξενιό στα παραπήγματα

Η Όλγα έχει γίνει μια ψηλή — ψηλέσσα, όπως έλεγαν — όμορφη κο­πέλα. Πρέπει να παντρευτεί. Αυτή τη δουλειά, τότε, την αναλάμβαναν γνωστές γυναίκες των οικογενειών, οι προξενήτρες.

Με καλή θέληση, κάποιες φορές, και με το αζημίωτο, οι προξενήτρες προσπαθούσαν να ταιριάξουν μεταξύ τους τα παιδιά των θαλάμων (σ. σ. θάλαμοι προσφύ­γων). Να μην παραμεγαλώσουν οι κοπέλες, να μην ψάχνουν αλλού νύ­φες τα παλικάρια, να δουν κάποιες μικρές χαρές, επιτέλους, οι άνθρωποι αυτού του καταυλισμού της Καλαμαριάς.

Η θεία Ανθή Τριφτανίδου έχει ανεψιό τον Κρωμέτε Πολύχρονη Αμοιρίδη, γιο του Ηλία και της Λίτας, παιδί των θαλάμων κι αυ­τός και σε ηλικία γάμου. Η Ανθή, Κρωμέτσα κι αυτή, γνωρίζει και εκτιμά τη Χρυσάννα και την οικογένειά της. Ξέρει ότι «έν' καλόν και έμορφον κορτσόπον» η Όλγα, η κόρη της, και το προξενιό δεν αργεί να γίνει.

Ο Πολύχρονης Αμοιρίδης και η Όλγα Μιχαηλίδου παντρεύονται την άνοιξη του 1926, με κουμπάρα τη μεγαλύτερη αδερφή του γαμπρού Όλγα Αμοιρίδου — Καλλιστρίδου. Η κουμπάρα είναι πα­ντρεμένη στη Δράμα και έχει μικρά παιδιά, οπότε ο γάμος γίνεται εκεί.

Ο Πολύχρονης δουλεύει στο τουρκικό προξενείο. Ήταν από το 1919 στην Ελλάδα και αφού γνώριζε καλά τα τουρκικά και τα ελληνικά και είχε και ωραίο λόγο — αγράμματο δικηγόρο τον έλεγαν - βρήκε εύκολα δουλειά στο προξενείο. Η Όλγα ζει πλέον δίπλα στην πεθερά της, στον θάλαμο 59, όπου γεννήθηκαν και τα παιδιά της, ο Ηλίας το 1927, ο Δημήτρης το 1929 και η Χρυσούλα το 1932.

 Η Χρυσάννα θέλει αλλά δεν προλαβαίνει να επι­σκέπτεται την κόρη της, δεν μπορεί να τη βοηθήσει, τα­κτικά, όμως, πηγαίνει η γιαγιά της, η Λισάφ', αφού πρώτα τα πει λίγο με τη συμπεθέρα της, τη Λίτα, όταν τη βρίσκει στο σπίτι.

Στα τέλη του 1927, η γιαγιά Λισάφ’ Μιχαηλίδου έχει ένα εγκεφαλικό επεισόδιο, παιδεύεται λίγους μήνες, διατηρεί, όμως, τα λογι­κά της. Αρχές του 1928 φεύγει για τον άλλο κόσμο, δίνοντας τις ευχές της στα εγγόνια της, στον Νίκο, που συνεχώς ήταν κοντά της τους δύσκολους μήνες, στην αγαπημένη της Όλγα και στον μι­κρότερο Γιώργο.

Η ζωή συνεχίζεται ακόμη δυσκολότερη για τη Χρυσάννα, τώρα που έχασε την πεθερά της, με την οποία έζησαν τόσα χρόνια μαζί σαν μάνα με κόρη, που της στάθηκε στήριγμα σε όλη της τη ζωή. Πρέπει να αντέξει, όμως, ακόμη περισ­σότερο, διότι κι άλλα χτυπήματα την περιμένουν στις στρο­φές της ζωής της.

Ελισάβετ Ακριτίδου-Κύπραλη

Πηγή: Περιοδικό "ΠΟΝΤΙΑΚΑ"

(Από το βιβλίο «Η Χρυσάννα του Πόντου», Αθήνα 2012)