τα Φώτα την ημέραν
όντες το μαύρον το χαπάρ'
οι Πόντιοι επέραν.
Κωδώνια εντώκαν θλιβερά,
καρδίας εματώθαν
Τραντέλλενον ντ' εχάσανε
τα γούλας εγομώθαν.
Τα έργα τ' έτανε καλά,
πολλά και καρπεμένα
και όσα εποίκεν ο αετόν
ας είναι φωταγμένα.
Εκεί απάν' σην Σουμελάν,
σουμά σην εγκλεσίαν
θα έχ' ατώρα ανάπαψην
και μνήμην αιωνίαν.
Κι εσείς, πουλόπα τη Θεού,
ποισέστεν συντροφίαν
τη'Ιμερας τον αετόν
να έχ' παρηγορίαν.
*Αναφέρεται στον θάνατο του Παναγιώτη Τανιμανίδη