«Οι ρίζες π' άνθισαν"

Ο Διονύσης Π. Χατζηγεωργιάδης είναι γιατρός στη Θεσσαλονίκη. Η καταγωγή του από το Ροδολείβος Σερρών, όπου εγκαταστάθηκαν το 1922 οι Πόντιοι γονείς του. Από καιρό δημιουργεί ποιητι­κά, γράφοντας στη νεοελληνική και στην ποντιακή. Στίχοι του βραβεύτηκαν το 1992 σε πανελλήνιο δια­γωνισμό της Επιτροπής Ποντιακών Εκδηλώσεων.

Ένα από τα ποιήματα του, που συμπεριέλαβε το 2001 στη συλλογή «Οι ρίζες π' άνθισαν» είναι αυτό με τίτλο «Υιέ μου».

Υιέ μ' τ' όμματα σ' τ' έμνοστα   τραντάφυλλ' ανοιγμένα

 και τα χορτάρια ντο πατείς  μοσκοσκουντουλιγμένα.

 Υιέ μ' το στομολόεμαν  τη κόσμ' όνταν διαβαίνεις

 μη κόφτ' την ευλογία σ' και κείν' το ηλιοκόρασον.

 Αυγερινέ μ' να πας να φέρτς  και με την εμορφία σ'

 Τον γέρον κατακούκουρον  πουκέσ' ν' αποκουμπίζω ...

  και το μουράτ' ατ' απλέρωτον τ' εσόν πάντα κουρφίζω

 Ελάτ'ι μ', παραψήλωσες  και την κορφή σ' 'κ' εφτάνω

 χαμέλινον έναν κλωνάρ'  εσύ Διόνη παληκάρ'

 ο γέρων να πιάσκουμαι  την στράτα μ' να μη χάνω.

Ένα άλλο ποίημα του, γραμμένο κι αυτό στην πο­ντιακή, είναι «Η Ροδή».

Ώι, ώι!  ο ουρανόν ελίβωσεν  τ' άστρα ακομάν 'κ' εφάνθαν.

 Όλια τ' ονέρτα μ' εβσήανε και τα καλά μ' εχάθαν

  αναστορώ και την Ροδή μ' με τα ζαντά παλάχα

 Ροδάφνον και ρουδόσταμον  κ' έμνοστος έν' η Βλάχα!

- Η καμονή 'κι συρκεται  έκαψεν την καρδία μ'

 εγάπεσα χαράν θεού κι έρθεν η χαλαρδία.

 - Αν 'κι αγαπάς με, πούλοπον, δος με την μαχαιρέαν,

  σ' εφτά βουνά εξόρ'τσον με  και τσίπ οπίσ' μερέαν.

 Οξύδ' το παρακάλεμαν το κλέος τυραννία,

 τέρτα πολλά εγόμωσες  κι έκαψες την καρδία μ'.

  Η μάνα σ' γαμπρόν 'κ' εθέλεσεν  να στέκουμαι σο γιάν'ι σ'

 κι εγώ εθέλνα σπάζ' ατον  ατόν πη κρούει απάν'ι σ'.

 Και ντ' έφταιξε σε ο εφτωχόν  κι εξέγκες και την ψην ατ'

 εγάπεσαι σε παλαλά  κι ετσούπωσες τ' οσπίτ' ν ατ'.