Ο Χάμουντ κιο Ανδρόνικον εκάτσαν καλατσεύ'νε
και ας
σ' ατό την καλατσήν έναν καλόν εξέβεν.
Ο Αγγλον λέει, Ανδρόνικε, 'ς σην 'Εδεσσαν μη πας
'ς σην
Πέλλαν κες τιδέν 'κ' ευρήκ'ς, 'ς σην Βέροιαν να σκάφτ'ς.
Έτον
αδά 'ς σην Κατοχήν και αρχηγός των Άγγλωνα
'ς σ' αρχαία επιστήμονας, πρέπ' ατον και
ρεγάλον.
Έκ'σεν
ατον Ανδρόνικον, επήγεν 'ς σην Βεργίναν,
Ο Φίλ'ππον ευρέθεν 'ς σο ταφίν, ο ήλον με τ' ακτίνας.
Ας σο ταφίν τη Φίλ'ππονος εφάνθαν ιστορίας,
χιχλέμορφα κοσμήματα, χρυσά καλλιτεχνίας.
Η γλώσσα ντ' εκαλάτσευαν και 'ς σην Μακεδονίαν
έτονε
πάντ' ελλενικόν, διχώς αιμομιξίαν...
(Από τη συλλογή ποιημάτων «Δάκρα 'ς σον Πόντον, τραγωδίας
αδά», 2007)
