Η αποκατάσταση των προσφύγων.

Μολονότι πέρασαν 63 ολόκληρα χρόνια (το 1986) από τη Μικρασιατική καταστροφή, συνεπεία της οποίας απεμακρύνθημεν υποχρεωτικώς από τας προγονικάς εστίας χιλιετηρίδων, εκ Πόντου, Μικράς Ασίας και Θράκης, βάσει της Συνθήκης της Λωζάνης (30.1.1923), εντούτοις υπάρχουν ακόμη (το 1986) 5.000 περίπου αναποκατάστατοι πρόσφυγες του 1922.

Περιττόν να τονισθή ότι πρόκειται περί μεγάλου κοι­νωνικού θέματος και ότι η ευθύνη της επί τόσα έτη εκκρεμότητός του δεν βαρύνει μόνον την παρούσαν κυβέρνησιν (σ. σ. κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ).

Ηδύνατο και έπρεπε να είχε λυθή το στεγαστικόν πρό­βλημα προ πολλών ετών, εάν εχρησιμοποιείτο με σύνεσιν η ανταλλάξιμος μουσουλμανική περιουσία, η οποία ανήκει κατά κυριότητα εις την ολότητα των προσφύγων και της οποίας την διαχείρισιν μόνον έχει το ελληνικόν δημόσιον.

Αλλά ,δυστυχώς, δεν υπήρξε λελογισμένη διαχείρισις της ανταλλαξίμου μουσουλμανικής περιουσίας, μέγα μέρος της οποίας έχει σπαταληθεί δι' εξυπηρέτησιν άλλων σκοπών.

Πλην των ως άνω 5.000 περίπου αναποκατάστατων προ­σφύγων του 1922 είναι και αι αρκεταί χιλιάδες των ομογε­νών μας Ελληνοποντίων εκ Ρωσίας, που ήλθαν εις την Ελλάδα δια μόνιμον εγκατάστασιν μετά το 1934 και οι οποίοι, επίσης, δικαιούνται, κατ' εφαρμογήν της Συνθήκης της Λω­ζάνης, στεγαστικής αποκαταστάσεως, εις αντάλλαγμα της εν Τουρκία εγκαταλειφθείσης περιουσίας των.

Περί του μεγάλου τούτου κοινωνικού θέματος εγένετο ευρεία συζήτησις κατά την διάρκειαν των εργασιών του 15ου Πανελληνίου Προσφυγικού Συνεδρίου, του συγκληθέντος υπό της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Προσφύγων 1922, που έγινε κατά το διήμερον 23 και 24 Νοεμβρίου 1985 εις το πνευματικόν κέντρον του Δήμου Αθηναίων.**

Ίσως να νομισθή ότι, υπό τας παρούσας δυσμενείς οικονομικάς συνθήκας***, δεν είναι πρόσφορος ο χρόνος προβολής αιτημάτων δια την επίλυσιν τόσον ουσιώδους σημασίας οικονομικού προβλήματος, όπως είναι η στέγασις χιλιάδων αστέγων.

Προσωπικώς πιστεύω ότι δύνα­ται να αντιμετωπισθή ευχερώς και να λυθή οριστικώς το στεγαστικόν τούτο πρόβλημα εντός 2-3 το πολύ ετών, εάν γίνη αξιοποίησις της απομεινάσης ανταλλαξίμου περιουσί­ας, ανερχομένης εις πολλά δισεκατομμύρια και με βάσιν την υποθήκευσίν της να συναφθή δάνειον από Τραπεζικούς Οργανισμούς.

Είναι η μόνη δυνατή και ρεαλιστική λύσις, την οποίαν υιοθέτησαν όχι μόνον οι σύνεδροι του 15ου Πανελληνίου Προσφυγικού Συνεδρίου, αλλά και όλοι οι κατά καιρούς ασχοληθέντες με το θέμα βουλευταί δι' ερωτήσεων και επερωτήσεων, μεταξύ των οποίων και ο αξιότιμος κύριος Ιωάννης Αλευράς, ο σημερινός πρόεδρος της Βουλής.

Και κοινωνικά προβλήματα αυτής της εκτάσεως και αυ­τού του χαρακτήρος, που αφορούν ομογενείς μας, έχουν ανάγκην από την συνδρομήν όλων μας.

Γενική είναι η αντικειμενική διαπίστωσις ότι τα πο­ντιακά σωματεία, οι σύλλογοι, αι ενώσεις κ. τ. λ. έχουν εις το ενεργητικόν των πολλά επιτεύγματα και ότι όλα αγωνίζονται εις αγώνα ευγενούς αμίλλης προσφοράς συ­μπαραστάσεως δια την ικανοποίησιν δικαίων και νομίμων αιτημάτων.

Χρέος μας, λοιπόν, αφού ο τρόπος ζωής των Ελλήνων του Πόντου έχει ανθρωποποιόν δύναμιν, είναι να παράσχωμεν όλοι την ηθικήν μας συμπαράστασιν, ενισχύοντες την προσπάθειαν της Πανελληνίου Ομοσπονδίας Προ­σφύγων, περί στεγαστικής τακτοποιήσεως, μέχρις ότου αποκατασταθεί και ο τελευταίος εκ των δικαιουμένων αποκαταστάσεως, κατ' εφαρμογήν της Συνθήκης της Λωζάνης, το εκ της οποίας δικαίωμα δεν υπόκειται εις παραγραφήν ούτε εις χρονικού;ς περιορισμούς και κατά συνέπειαν περιλαμβάνει και τους μετά το 1934 καταφυγόντας εις την Ελλάδα ομοεθνείς μας ποντιακής καταγωγής.

Σημειώσεις της σύνταξης

*Το κείμενο αυτό, με τις σκέψεις και τις προτάσεις του, το 1986, ο Ισαάκ Λαυρεντίδης το απηύθυνε προς τις διοικήσεις των φορέων των Ποντίων, οι οποίες, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, και πριν και μετά, δεν έκαναν τίποτε άλλο από το να οργανώνουν χορούς.

**Το 1927 η κυβέρνηση προχώρησε στη σύσταση Νομικού Προσώπου Δημοσίου Δικαίου με την επωνυμία «Ταμείον ανταλλαξίμων και κοινωφελών Περιουσιών» (ΦΕΚ Α' 263/13-11- 1927), στην αρμοδιότητα του οποίου είχαν υπα­χθεί τα κειμήλια. Τη διαχείρισή τους, το Ταμείο τη διατήρησε μέχρι το 1963, οπότε καταργήθηκε (ΦΕΚ Α' 35/1963)

***0 αναγνώστης θα πρέπει να προσέξει ιδιαιτέρως τη φράση «υπό τας παρούσας δυσμενείς οικονομικάς συνθήκας» και να την αντιπαραβάλλει με τις ίδιες φράσεις, που επαναλαμβάνο­νται όλα τα χρόνια ύπαρξης του ελληνικού κράτους (από το 1830, με τον Ιωάννη Καποδίστρια και τα δάνεια που πληρώ­νουν οι Έλληνες στους Άγγλους μέχρι και σήμερα), που για μυριοστή φορά «ζούμε μια πρωτοφανή οικονομική κρίση», όπως λένε σε διάφορους τόνους εκείνοι που πάντοτε πλουτίζουν και δεν πέρασαν ποτέ καμιά οικονομική κρίση και τα κορόιδα που τους πιστεύουν.

 Το σημειώνουμε γιατί η ανταλλάξιμη περιου­σία φαγώθηκε και την τρώνε ακόμη οι διάφοροι επιτήδειοι - οι εκπρόσωποι όλων των ελληνικών κυβερνήσεων, από το 1923 μέχρι και σήμερα, ανελλιπώς, πολλές φορές στο όνομα της κρί­σης «την οποίαν διερχόμεθα».

Ισαάκ Λαυρεντίδης

"ΠΟΝΤΙΑΚΗ ΕΣΤΙΑ"- Απόπασμα