Η Πουλαντζάκη του Πόντου.

Η Πουλαντσάκη είναι παρα­λιακή πόλη, και απέχει από την Κερασούντα 20 χιλιόμετρα. Είχε καθαρό ελληνικό πληθυσμό γύρω στις 5.000 ψυχές, με 1.200 σπίτια και με λαμπρή αγορά από ξύλινα και λίθινα καταστήματα και απο­θήκες.

Η ελληνική κοινότητα δια­τήρησε σχολείο με 7 τάξεις και παρθεναγωγείο με 5 τάξεις, πλή­ρες διδακτικό προσωπικό με προϋπολογισμό πάνω από 300 χρυσές λίρες από εράνους, συν­δρομές, εισιτήρια και δίσκους της εκκλησίας.

Το πατρικό σπίτι του Λ. Ιασονίδη στην Πουλαντζάκη

Η εκκλησία μας χτίστηκε το 1864 στο όνομα του Αγίου Γεωργί­ου. Ήταν από τα έργα του μητροπο­λίτη Χαλδίας Γερβασίου. Λίγο πριν αναχωρήσω από την Πουλαντσάκη το 1906 για την Κωνσταντινούπολη, για τις νομικές μου σπουδές, άρχι­σε η ανέγερση και του ναού της Μεταμορφώσεως, με έξοδα του ευεργέτη Ηλία Φωτιάδη. Αλλά έμεινε ημιτελής, εξαιτίας των Βαλκανικών πολέμων, του Α' Παγκόσμιου πολέ­μου και της ανταλλαγής των Ελληνο-Τουρκικών πληθυσμών.

Η Ελληνική Κοινότητα Πουλαντσάκης είχε και Φιλόπτωχο Α­δελφότητα, που λειτούργησε μέ­χρι της εκτοπίσεως των Ελλήνων στα μεσόγεια, εξαιτίας του Πα­γκοσμίου πολέμου.

Η Πουλαντσάκη βρισκόταν στους πρόποδες του βουνού Άγιος Βασίλειος. Πάνω σ' αυτόν η παράδοση λέγει πως μόνασαν ο Άγιος Βασίλειος και ο Άγιος Γρηγόριος και έγραφαν την «Φιλοκαλία».

Γύρω στην Πουλαντσάκη υ­πήρχαν πολλά προσκυνήματα στις τρύπες της γης. Τουρκικά λέγο­νται οτσάκ. Οτσάκ λέγεται και η ε­στία. Οτσάκ λέγεται και η φου­ντουκιά. 

Φαίνεται πως η πατρίδα μου ονομάσθηκε Πουλαντζάκη από το Πουλουνάν οτσάκ. Γιατί εκεί βρέθηκαν προσκυνήματα πολλά, είτε γιατί η περιφέρεια όλη ήταν κατάφυτη από φουντουκιές.

Η Πουλαντσάκη είχε και μητρο­πολιτικό μέγαρο, για την χειμερινή παραμονή του μητροπολίτη Χαλδί­ας. Πόσες αναμνήσεις χοροπηδούν στην μνήμη μου για το μεγάλο γεγο­νός της επίσκεψης του Αγίου Χαλδί­ας και ιδιαίτερα του Λαυρεντίου, με την έφιππη συνοδεία του!

Το δημοτικό σχολείο της Πουλαντζάκης

Θυμάμαι, γυρίζαμε τον σταυρό την νύχτα του νέου έτους και την νύχτα των Φώτων, σ' όλα τα σπίτια. Μας συνόδευαν Τούρκοι χωροφύ­λακες. Εμείς ψάλλαμε το «Μαύρ είν' η νύχτα στα βουνά» και οι χωροφύλακες νόμιζαν πως ψάλλαμε  εκκλησιαστικά άσματα. Τόσο ήταν η ελληνικότης της Πουλαντσάκης και τόση η αμάθεια των αλλοφύλων.

Λεωνίδας Ιασονίδης