Βέρα Αντωνιάδου-Κεσίδου

Η δασκάλα και λογοτέχνης Βέρα (Βαρβάρα) Αντωνιάδου- Κεσίδου γεννήθηκε το 1940 στον Πολυπλάτανο Φλώρινας και πέθανε στη Θεσσαλονίκη από ανακοπή καρδιάς το 2003.
Ο πατέρας της λεγόταν Αλέξανδρος Αντωνιάδης και η μητέρα της Ελένη Σελεμίδου. Μεγάλωσε με πατριό, για τον οποίο έλεγε τα καλύτερα λόγια.
Τελείωσε το γυμνάσιο και την Παιδαγωγική Ακαδημία στη Φλώρινα. Δίδαξε σε χώρια της Πτολεμαΐδας, της Νάουσας, της Αττικής και της Θεσσαλονίκης. Έκανε μετεκπαίδευση στο Μαράσλειο Διδασκαλείο και σε σχολή δημοσιογραφίας. Στη συνεχεία εργάστηκε στο Παιδαγωγικό τμήμα δασκάλων του Αριστοτέλειου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης, κοντά στον καθηγητή Χρίστο Τσολάκη.

Παντρεύτηκε τον οικονομολόγο καθηγητή Αντώνιο Κεσίδη και απέκτησε ένα γιο, τον Αλέξανδρο , τον οποίο υπεραγαπούσε.
Από νεαρή ασχολήθηκε με λαογραφικές έρευνες και καταγραφές. Καρπός αυτών των μελετών της αποτέλεσε το μυθιστόρημα «Κορίτσ' παιδίν» που το τύπωσε το 1994 και σε β' έκδοση το 1995. Το 1997 εξέδωσε το θεατρικό «Ο Κούδουνας» και την ίδια χρονιά το μυθιστόρημα «Τσ' έγάπ'ς ο θεόν».
Όλα τα βιβλία της είναι γραμμένα στην ποντιακή διάλεκτο, την οποία γνώριζε καλά και την οποία δίδασκε σε διάφορες πόλεις, προσκεκλημένη των τοπικών ποντιακών σωματείων. Γράφοντας για το βιβλίο της "Τα' εγάπ'ς ο θεόν", ο ομότιμος καθηγητής γλωσσολογίας στο ΑΠΘ Δημήτρης Τομπαϊδης αναφέρει μεταξύ των άλλων:
"...Και από την άποψη αυτή δεν θα έλεγα ότι πρόκειται για την συνηθισμένη ποντιακή λογοτεχνία, όπου κυρίαρχο στοιχείο υπήρξε η ακριβής αναπαράσταση μορφών της ζωής της παλιάς πατρίδας, αλλά για τη λογοτεχνία σε ποντιακή διάλεκτο. Και εδώ φυσικά ανακύπτει το ερώτημα: Γιατί σε ποντιακή διάλεκτο; Εκ πρώτης όψεως το εγχείρημα μένει αδικαιολόγητο. Μια λογοτεχνία όπως αυτή, που δεν είναι βασικά ηθογραφική και δεν αποβλέπει κατά κύριο λόγο στην απόδοση λαογραφικών στοιχείων, γράφεται στην κοινή νεοελληνική, γιατί απευθύνεται και αφορά όλους τους Έλληνες- και όχι μόνον. Όμως η Βέρα Αντωνιάδου τη ζωή των παιδικών και εφηβικών χρόνων της χρόνων την έζησε στο συγκεκριμένο περιβάλλον του χωριού της και βασικό στοιχείο της υπήρξε η γλώσσα που πρωτομίλησε, η ποντιακή διάλεκτος. Εκείνη τη ζωή, που επιχειρεί να αποδώσει, την αισθάνεται άρρηκτα δεμένη και ζυμωμένη με την πρώτη της λαλιά.
Άλλωστε η Βέρα Αντωνιάδου χρησιμοποιεί μια σωστή ποντιακή, πλούσια σε εκφραστικές δυνατότητες, καίρια σε περιγραφική ικανότητα, μια ποντιακή με ιδιωματισμούς της περιοχής Ματσούκας. Στην πραγματικότητα πρόκειται για μια εξελιγμένη μορφή εκείνης της ποντιακής , με γλωσσικά στοιχεία που απέκτησε από τα περιβάλλοντα της Ρωσίας αλλά και του χωριού της εδώ στην Ελλάδα, όπου συνέχισε, να μιλιέται. Και από καθαρά γλωσσολογική σκοπιά, έχει μεγάλο ενδιαφέρον η μελέτη της γλώσσας των διηγημάτων που ακολουθούν, γιατί πρόκειται για μια εξέλιξη της ποντιακής μιλημένης μέχρι τώρα στον χώρο της πατρίδας της..."

Στον πανελλήνιο διαγωνισμό που προκήρυξε η οργανωτική επιτροπή του Γ' Συμποσίου για την λογοτεχνία των Πόντιων που οργάνωσε στις 23-24 Γενάρη 1993 η Επιτροπή Ποντιακών Εκδηλώσεων, η Βέρα Αντωνιάδου-Κεσίδου απέσπασε την α' τιμητική διάκριση για το διήγημα της «Ο Κούκουδας». Την α' τιμητική διάκριση απέσπασε και το 1994 στον διαγωνισμό του Δ' Συμποσίου Ποντιακής Λογοτεχνίας για το διήγημα της «Η Κεμεντζέ».