Κατά τις γιορτές αυτές, που λέγονταν και Επιτάφια και γίνονταν μπροστά στο Θησείο, στην Αθήνα (το όνομα του Θησείου από τον μυθικό γιο του βασιλιά Αιγαία της Αθήνας, τον Θησέα, και όχι από τη λέξη θυσία). Κάποιος ομιλητής έβγαινε και εκφωνούσε λόγο, όπως ο Περικλής τον «Επιτάφιό» του, για τους πεσόντες Αθηναίους στον πελοποννησιακό πόλεμο.
Οι Πόντιοι τον ονόμασαν Αεργίτα (ο Αεργίτες σε όλο τον Πόντο και Αεργίτας στα Σούρμενα) από τη γιορτή της ανακομιδής των λειψάνων του Αγιου Γεωργίου, που είναι στις 3 Νοεμβρη.
Ο στίχος, που λέει «Αεργίτες 'κι νουνίζ', όντιναν ευρήκ' φουρκίζ'», δείχνει ότι ο Αεργίτες έφερνε πολλές ξαφνικές μπόρες, που πλημμύριζε διάφορες περιοχές από τα φουσκωμένα ποτάμια και τους χειμάρρους και προκαλούσε αρκετές καταστροφές.
 |
| Γιάμπολης ποταμός (Σαντά του Πόντου) |
Από τα φουσκωμένα νερά των ποταμών κινδύνευαν κυρίως οι γέφυρες, που, αρκετές φορές, ήταν φτιαγμένες πρόχειρα και ήταν υποχρεωμένοι οι άνθρωποι, αμέσως μετά την μπόρα να τις επιδιορθώσουν ή να τις ξαναφτιάξουν. Για τον λόγο αυτόν υπήρχαν στον Πόντο πολλοί μάστορες, και μάλιστα γεφυροποιοί.
Στον Πόντο, έλεγαν επίσης «Αεργίτα, στρώσον», που σημαίνει ότι, μετά τη γιορτή του Αγίου Γεωργίου, στις 3 Νοέμβρη, έστρωναν τα στρωσίδια, και, ακόμη, έλεγαν τον Απρίλη «Αεργίτα, σ'κώσον», που σημαίνει ότι τον Απρίλη, μετά τη μνήμη του Αγιου Γεωργίου, στις 23 Απριλη, μάζευαν τα στρωσίδια.
Η γιορτή του Άγιου Στυλιανού, προστάτη των παιδιών, ήταν μεγάλη γιορτή στον Πόντο. Στις 30 Νοέμβρη γιορταζόταν ιδιαιτέρως ο Άγιος Ανδρέας, ο Πρωτόκλητος, που διέδωσε τον χριστιανισμό στον Πόντο. Στο χωριό Χαβά της Ροδόπολης υπήρχε παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα, όπου, κατά την παράδοση, έφτασε ο Πρωτόκλητος. Σύμφωνα πάντα με την παράδοση, ο Άγιος Ανδρέας πέρασε τη νύχτα του κάτω από μια ιτιά, κοντά στην οποία υπήρχε πηγή.
Σε αντίθεση με όλους, σχεδόν, τους άλλους συγγραφείς, που επιμένουν ότι το όνομα του μήνα Νοέμβρη στα ποντιακά — Αεργίτες — προήλθε από τη γιορτή του Αγιου Γεωργίου, που γιορταζόταν στον Πόντο τον Νοέμβρη, ο Δημήτριος Κ. Παπαδόπουλος - Σταυριώτης αναφέρει ότι:
«κατά τον μήνα αυτόν ετελείωναν όλαι σχεδόν αι γεωργικαί εργασίαι και επακολουθούσαν ημέραι αεργίας και εξ αυτού Αεργίτες.Οι Τούρκοι τον έλεγαν Αβαράν (σ. σ. αυτός που δεν κάνει τίποτε). Σχεδόν όλη η Ροδόπολις ήτο σκεπασμένη με χιόνια κατά τον μήνα αυτόν».
Έλεγαν, ακόμη, στον Πόντο:
Αεργίτες μουρδουλίζ' σο ραχίν ανθρώπς φουρκίζ'.
Τ' Αεργίτα ασσό λιμάν' τα χαψία σο τηγάν'.
Από τα Πλάτανα, τη Χολομάνα, το Αργαλί και τη γύρω περιοχή, όλοι, σχεδόν, οι κάτοικοι πήγαιναν με τα πόδια ή με τα ζώα στην κοντινή Τραπεζούντα, όπου μετέφεραν, από τις αρχές του Νοέμβρη, για πώληση διάφορα γαλακτοκομικά προϊόντα, όπως βούτυρο, γιαούρτι, τσοκαλίκια και άλλα, που τα είχαν ετοιμάσει τις τελευταίες ημέρες του Σεπτέμβρη.
 |
| Εξώτειχα Τραπεζούντας |
Από τα Πλάτανα, μετέφεραν για πώληση στην Τραπεζούντα και τα νοστιμότατα φασόλια (τα φασούλια) της ντόπιας παραγωγής, από τα οποία γινόταν και εξαγωγή στη Γερμανία και την Αγγλία. Λόγω του ψυχρού κλίματος, όλα τα γεωργικά προϊόντα και ιδιαιτέρως τα φασόλια, αργούσαν να ωριμάσουν, οπότε η αποξήρανσή τους γινόταν μέσα στον Σεπτέμβριο.
Από την Θεανώ Κυριακίδου υπάρχει η πληροφορία ότι ο πατέρας της Λευτέρης ήταν τσαγκάρης στα Πλάτανα , τις πιο πολλές παραγγελίες για ανδρικά ,γυναικεία και παιδικά παπούτσια τις είχε μέσα στον Νοέμβρη
Είναι αλήθεια ότι πολλοί στον Πόντο-στα χωριά ιδιαιτέρως- φορούσαν τσαρούχια ή τα γεμενία που τα έφτιαχναν ειδικοί τεχνίτες, οι γεμενετζήδες.
Η λέξη γεμέν' προέρχεται από την λέξη Υεμένη, το όνομα, δηλαδή της Αραβικής χώρας. Τσαρούχια και γεμενία-όπως προαναφέρθηκε-προμηθεύονταν οι κάτοικοι των χωριών, κυρίως τον Νοέμβρη.
Έλεγαν ακόμη στον Πόντο:
Αεργίτες μουρδουλίζ' σο ραχίν ανθρώπ'ς φουρκίζ.
Τ' αεργίτα ασσό λιμάν' τα χαψία σο τηγάν'.
Κρυάδας και χιόνα πολλά έγκε μας αεργίτες.
Σον κρύον π' ευτάει σεβνταλούκ, θα έν' πολλλά τεχνίτες.
Δημοσιογράφος-Οικονομολόγος
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου