Διάφορα δίστιχα της Σαντάς

1.      Αβούτα τα ψηλά ραchιά πασκί ντο είναι χώρας

ατά έχνε κρύα νερά και σιαρίνια εβόρρας.

Σαντά

2.     Αδά σ’ oσπίτ ντο έρθαμε να ζη o οικoκύρης,

να ζη η νύφε κι ο γαμπρόν κ’ εμείς τα παλικάρια.

3.     Άλλο ’κι πάγω σον  παρχάρ άλλο ’κι παρχαρεύω,

άλλο ’κι λέγω και γελώ κι άλλο ’κι μασχαρεύω.

4.     Αναθεμά τη λύρα σου γιατί ’κι παίζ τογρία,

να τραβωδούν και chαίρονταν τα νέϊκα τα παιδία.

5.     Αναθεμά τη λύρα σου τη λύρας - ισ  τ’ ωτία,

εποίνε με κ’ ελάσκουμε μεσανυχτί σκοτία.

6.     Αναθεμά τη λύρα σου τη λύρας - ισ τα κόρδας,

εποίνε 'με κ' ελάσκουμε μεσανυχτί  σα πόρτας.

7.      Ανάθεμα τη λύρα σου γιατί ’κ  εβγάλλ λαλίαν,

να  εγνεφίζ και κουμουλιάζ’ όλεν τη γειτονίαν.

8.       Ανάθεμα τον π’ έλεεν τ’ εμόν τ’ όνεμαν Γιάννε,

καλλίον να επεθάνα κ εσέν να  μ’ είχα ειδιάναι.

 

Σαντά 

9.       Αναθεμά και τη Σαντά καπάνια και παΐρια,

π’ αναλλάζνε τα κόρασσια πάγνε σα παναΰρια.

10.  Αντώντζ  οντάν επέθανεν εκράτνεν δύο μήλα,

κλαίγν’ άτον τ’ άστρια τ’ ουρανού και τη δεντρού τα φύλλα.

11.    Ας τρώγαμε κι ας πίνομε κ’ εμείς ας τραβωδούμε,

σον κόσμον εν και θάνατος κ' εμείς πάντα ’κί ζούμε.

12.  Ας τρώγαμε κι ας πίνομε και κείμες και κοιμούμες

αβούτ’ ο κόσμον ψεύτικον κ’ εμείς γιολτζήδες είμες.

13.   Αχ και τ’ εμά τα τραβωδίας και τ’ εμά τα νηχούς - ι

χωρίζνε μονοστέφανα κοιμίζνε   μοναχούς - ι.

14.  Δευτέρα, Τρίτ, Τετράδ και Πεφτ, Παρασκευήν δουλεύω,

τη Σάββαν όλια τρώγ' άτα , την Κερεκήν γυρεύω