Σαντέϊκα δίστιχα αγάπης

1. Τερώ, τερώ ολόερα τ' αρνί 'μ πουθέν 'κ ελέπω

και την αρωθιμίαν άτς τόπον 'κ έχω να θέκω

2. Τερώ τον ουρανόν γελώ, την μαύρην γην και κλαίω,

τερώ τα ραchιοκέφαλα παρηγορίαν παίρω

Μαρία  Σισμανίδου (1907- 1978)

3. Τη Μέσωνας τα πρόατα άσπρα κι αλατσιαλία,

και τη Σαντάς τα κορτσόπα μικρά και σεβνταλία.

4. Την έμορφον όλ' αγαπούν σαεύνε το χατήρ'-ν ατς,

την άσκεμον κανείς ΄κι θέλ' κι όλ' βλαστημούν τον κυρ'-ν ατς

5. Τ' ομμάτια 'μ αραεύνε σε η ψη 'μ αρωθυμά σε

ας έπλανέ με ο θεός σον τόπον ντο κοιμάσαι.

6. Την κορ οντάν εγάπεσα ας λέγω σας πως έτον

αφκά σο πεγάδ έστεκεν ημέρσ 'ξεργος έτον

7. Τ' ομμάτια 'τς είν' ολόμαυρα τ' οφρύδια 'τς ειν τσιατμάδας

για τ' ατέν μαchαιριάουνταν τη Σαντάς οι γιοσμάδες.

Ισχανάντων- Πινιατάντων- Τερζάντων

8. Τ' ομμάτια 'μ αραεύνε σε η ψη 'μ αρωθυμά σε

χαράμ να εν χωρίς εμέν ο ύπνον ντο κοιμάσαι.

9. Τον κύρη 'μ ογώ εόπα τον τιατιά ΄κι γυναικίζω

ατώρα επουσμάνεψα καίουμαι και βρουλίζω.

10. Τον ουρανόν χρωστώ την ψή 'μ, τον Άδην το κορμόπο 'μ,

εσέν ντο χρωστώ  σκύλ' κουτάβ και τυραννίεις το ψιόπο 'μ.

11. Το σεβταλήν τον άρθωπον ογώ πολλά λυπούμαι,

εδέβεν σο κιφαλόπο 'μ 'κ επόρνα να κοιμούμαι.

12. Το σεβταλούχ ΄κι γίνεται και με την αμελείαν,

γίνεται με την καλατσήν και με τη μασχαρείαν. 

Παραδοσιακή ενδυμασία  Σαντάς

13. Το σπαλερόπο 'σ κόκκινον κ' η φοτά 'σ γερανέεν,

κι ατό το τσιαλουμόπο σου Τούρκον ευτάει Ρωμαίεν.

14. Τ' οσπίτι 'μ καινουρόχτιστον καράβ αρματωμένον,

ο πρόσωπο 'μ λέι και γελά κ΄η κάρδια 'μ ματωμένον.

15. Τ' οσπιτόπο 'σ ετριγύλτσα και σην αυλή 'σ εκάτσα,

εσύ την πόρταν 'κ ένοιξες και με τα διάκρια 'χπάστα.

16. Το φίλεμαν τιδέν πα 'κ εν σπογγίεις άτο και χάται,

το δάξιμον έν όμορφον σιχνιά κι άλλο ΄κι χάται.

17. Τραβώδεσα, τραβώδεσα κ' εκόπεν το λαλόπο 'μ,

αν αγαπάς με πε άτο μη τρώγω το καρδόπο 'μ.

18. Τραβώδ' εσύ το παλικάρ κι ογώ ας αφουγκρούμαι,

σύρον τα λόγια τη σεβντάς κι ογώ ας παλαλούμαι.

19. Τραπεζουντέϊκα κορτσόπα και με τα φουλιρία

έρχουνταν παρχαρεύκουνταν ση Σαντάς τα ραchία.

20.Τσιαπκούν εξέγκαν τ΄ όνεμα 'μ ο κόσμος μαρτυρά το,

το φίλεμαν ντ' εδέκες με τρυγόνα 'μ έλα να το.