"Κυμάτισμαν"

Πόντια νέα γυναίκα
έργο: Λίας  Ελευθεριάδου

Η ζωή των γυναικών στη Σαντά  ήταν γεμάτη από "πρέπει" και "δεν πρέπει". Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, ένα πλήθος από άσκοπες, παράλογες και ακατανόητες προλήψεις τυραννούσαν τις γυναίκες, δυσκόλευαν τη ζωή τους και σκότωναν τη χαρά.
Θα σας αναφέρω μια ιστορία για τα μάτια τους που έπρεπε να τα έχουν χαμηλωμένα όσο μιλούσαν στους άντρες τους:
 Στη Σάντα η νύφη, από την αρχή το γάμου και ώσπου να τε­λειώσει το γλέντι της χαράς, καθόταν σαν ανδρείκελο με χαμηλω­μένα τα μάτια, χωρίς να κοιτάζει, ούτε πάνω, ούτε δεξιά, ούτε αριστερά. Μόνο προς τα κάτω!
Αυτό το έθιμο το έλεγαν "κυμάτισμαν".
Κάποτε κάποια Σοφία, ίσως από χαρά, ίσως γιατί ξεχάστηκε, κάποια στιγμή κοίταξε γύρω της. Αυτό έγινε αιτία να δημιουργηθεί φασαρία. Τα πεθερικά το θεώρησαν όχι μόνο ανάγωγο αλλά και υ­ποτιμητικό προς αυτούς.
- 'Κ' έσάεψε μας, είπαν - δεν μας λογάριασε - και ξεσηκώθηκαν να φύγουν.
Ο γαμπρός βρέθηκε ανάμεσα στο καρφί και στο πέταλο. Είδε πως τα πράγματα αγρίεψαν. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή έσωσε την κατάσταση με ένα δίστιχο:
"Ατό ντ' εέντονε απόψ' εγώ παίρω τό βάρος.
Σοφία ντο 'κί κυματίζ' απ' εμέν εχ' το θάρρος"

Γι' αυτό που έγινε απόψε εγώ παίρνω ευθύνη.

Η Σοφία δεν κυματίζει γιατί εγώ της έδωσα το δικαίωμα.

Αυτό ήταν. Ηρέμησαν τα πράγματα. Όλα καλά κι όλα ωραία, αφού τον τελευταίο λόγο τον είχε πάλι ο άνδρας. Τσούγκρισαν τα ποτήρια οι συμπέθεροι και το γλέντι συνεχίστηκε.