Επιθυμίες των νεκρών

 Τη Χριστού άψο με κερίν και τη Φωτός λαμπάδαν

                                   και τη Μεγάλ’ Παρασκευήν κλάψον, τον κόσμον χάλα.

                                   Τα Φώτα θέλω το κερί μ’ και τη Ψυχού κοκκία

                                   και τη Μεγάλ’ Παρασκευήν, έναν μαντήλι δάκρυα.

 Οι στίχοι τοποθετούνται μέσα στην περίοδο των Καλαντόφωτων. Περιέχουν δυό στοιχεία: Την πίστη για την αθανασία της ψυχής και την υποχρέωση των ζωντανών, να τιμήσουν τους νεκρούς. Για το πρώτο στοιχείο δεν χρειάζεται κανένα σχόλιο.

Η τιμή των νεκρών, πέρα από την έννοιά της σαν χριστιανικού παραδοσιακού στοιχείου, εμφανίζει καί σχετικές προχριστιανικές αντιλήψεις. Οί νεκροί είναι απαιτητικοί. Θέλουν να τους ανάψουν κερί και λαμπάδα κλπ. Θέλουν μοιρολόγια τη Μεγάλη Παρασκευή.

Κραυγάζουν οι νεκροί μέσα από τον χώρο της συνείδησής μας. Μπαίνει τούτη η κραυγή στην συγκινησιακή λειτουργία της λαϊκής ψυχής. Γίνεται μουσική νότα, που δίνει στο θρησκευτικό συναίσθημα .

Στάθης Ι. Ευσταθιάδης

Διδάκτορας Νομικής Σχολής ΑΠΘ .

Συγγραφέας- Λαογράφος