και βάλτε απάν’ τα χάταλα τοί γέρ’τς και τοί
γραιάδας.
Και ν’ ο Χισίρ’τς πα έλεεν,
παιδία, μή φοούστουν,
ο Καρίπωφ ετσάιζεν, για την πίστ’ θα σκοτούστουν.
Και η Κιόλια τ’ εμέτερον, δεκα-τρία χωρία,
εποίκαν τρανόν πόλεμον, γαρσί και σην Τουρκίαν.
Ο πόλεμον εσκάλωσεν ασό Λατικαυκάζι,
ασή μάνας ίμ τα πουλίσ το έναν θά λειφτάζει.
Η πατρίδα μ’ έν και το Κάρς κι εγώ είμαι σο Πάτομ’,
τον
πόλεμον, π’ εσκάλωσεν, διπλά κι αναθεμά τον.
Τη Βαγιανί’ ο Νατσιάλνικον εξέβεν σα χωρία,
ασοί ζεγκίν’τς παίρ’ παράδας κι ασ’ εφτωχούς παιδία.
Την Λαμπρήν την Ανάστασην, το πρώτον την ημέραν,
εκάθουμνες κι ενούνιζαμ’, πως θ’ εφτάμ’ την μανέβραν.
Τρία λόγια θα λέγω σας, τη κάρδιας ίμ τα πόνια:
Το πρώτον, εν ο πόλεμον, θα κρατεί δέκα χρόνια,
το δεύτερον, σον πόλεμον παλληκάρια σκοτούνταν,
το τρίτον, τα
βασίλεια ’κ’ επορούν να κοιμούνταν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου