Ήταν
οι Λεβέντες Τούρκοι (τουρκική φυλή), που γύριζαν όλη την χώρα και
πήγαιναν από χωριό σε χωριό και απαιτούσαν απ' όπου πήγαιναν χρήματα, τροφές,
περιποίηση και όμορφα κορίτσια, όταν αναχωρούσαν ζητούσαν
και επιμίσθιον των οδόντων (τίσ παρασί).
Ζεϊμπέκοι |
Αλίμονο στο χωριό εκείνο, που οι κάτοικοι δεν εκπλήρωναν
όλες τις απαιτήσεις των αχρείων αυτών. Αμέσως έμπαιναν για να ληστέψουν
τα σπίτια και όταν δεν έβρισκαν χρήματα ή κοσμήματα, απήγαγαν τα
παιδιά και τις γυναίκες, τους οποίους απέδιδαν μόνο όταν οι οικείοι των
αιχμαλωτιζομένων έδιναν πολλά λύτρα.
Η λέξη «λεβέντης»
εισήχθη στο ελληνικό λεξιλόγιο από την τουρκική λέξη «levend», η οποία
με τη σειρά της προέρχεται από το ιταλικό “leventi”, που ήταν οι
τυφεκιοφόροι ναύτες. Οι Έλληνες ονόμαζαν «λεβένται» τους πειρατές της Ανατολής.
Τον Μεσαίωνα, «λεβέντες» ήταν οι απείθαρχοι νέοι, ενώ σήμερα η λέξη
χαρακτηρίζει τους γενναίους άντρες που έχουν ωραία κορμοστασιά και
περήφανο ανάστημα. Συνώνυμο της λέξης «λεβέντης» είναι το παλληκάρι που
προέρχεται από την αρχαία λέξη «πάλληξ/πάλλαξ» που ήταν το παιδί πριν γίνει
έφηβος....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου