Η Αυτοκρατορία των Τραπεζών. Μέρος Δ'

Στο κάδρο στην φωτογραφία στο Οβάλ Γραφείο, είναι ο Άντριου Τζάκσον.
Ολοι οι προηγούμενοι πρόεδροι, είχαν τον Λίνκολν, ο Πρόεδρος Τραμπ το άλλαξε αυτό!

Ρωσικός στόλος στο λιμάνι της Νέας Υόρκης

Δεν θα υπήρχε στόλος χρηματοδοτούμενος από τους Rothschild που να εμπλέκεται στον εμφύλιο πόλεμο. Ο Πρόεδρος Lincoln χρειαζόταν απεγνωσμένα χρήματα για να χρηματοδοτήσει τους στρατιώτες της Ένωσης και ζήτησε βοήθεια από πολλές Αμερικανικές τράπεζες που σχετίζονται με τους Rothschild, όπου του είπαν ότι οποιοδήποτε δάνειο προς τον Βορρά θα κυμαινόταν σε τόκους μεταξύ 24 και 36%. (Χρεώσεις που θα δείτε μόνο σήμερα στις πιστωτικές σας κάρτες.) Φυσικά, ο Λίνκολν αρνήθηκε να χρεοκοπήσει στην ουσία τους πολίτες από την προφανή αυτή κλοπή και επέλεξε να τυπώσει το δολάριο, ένα πραγματικό εθνικό νόμισμα εγγυημένο από το κράτος.

Συνολικά, τυπώθηκαν 450 εκατομμύρια δολάρια, κερδίζοντας αξία με κάθε νίκη στις μάχες του Βορρά, και χάνοντας αντίστοιχα με στρατιωτικές ήττες, καθώς η αξία του δολαρίου βασιζόταν αποκλειστικά στην εμπιστοσύνη του λαού. Αυτό το γνήσιο Αμερικανικό νόμισμα θα μπορούσε να είχε διαρκέσει πολύ μετά τον εμφύλιο πόλεμο, αλλά η ιστορία σφράγισε την μοίρα του. Οι σχέσεις του Καναδά με την Συνομοσπονδία υπό Βρετανική κυριαρχία είναι καλά τεκμηριωμένες στην επίσημη ιστορία, και ο John Wilkes Booth μπορεί ακόμη και να είχε σχεδιάσει την δολοφονία του Lincoln τον Απρίλιο του 1865, λίγους μήνες νωρίτερα κατά την διάρκεια συναντήσεων στο Μόντρεαλ με κατασκόπους της Ομοσπονδίας και υποστηρικτές του Νότου. Μετά τον πόλεμο τα δολάρια αγοράστηκαν πίσω ταχύτατα και δεν ξαναφάνηκαν ποτέ ξανά, παρά μόνο ως συλλεκτικά αντικείμενα.

Η εφημερίδα Times του Λονδίνου έγραφε το 1865:

«Αν αυτή η πονηρή οικονομική πολιτική, που είχε την προέλευσή της στην Δημοκρατία της Βόρειας Αμερικής, σταθεροποιηθεί σε κάποιο σημείο, τότε αυτή η κυβέρνηση θα παράσχει τα δικά της χρήματα χωρίς κόστος. Θα εξοφλήσει τα χρέη της (στους διεθνείς τραπεζίτες). Θα ευημερήσει πέρα από κάθε προηγούμενο στην ιστορία των πολιτισμένων κυβερνήσεων του κόσμου. Οι εγκέφαλοι και ο πλούτος όλων των χωρών θα πάνε στην Βόρεια Αμερική. Αυτή η κυβέρνηση πρέπει να καταστραφεί ή θα καταστρέψει κάθε μοναρχία στον κόσμο.»

Το 1876, ο Γερμανός καγκελάριος Otto von Bismarck δήλωσε ότι:

«Η διαίρεση των Ηνωμένων Πολιτειών σε δύο ομοσπονδίες ίσης δύναμης αποφασίστηκε πολύ πριν τον εμφύλιο πόλεμο από την υψηλή οικονομική δύναμη της Ευρώπης. Αυτοί οι τραπεζίτες φοβόντουσαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες, εάν παρέμεναν ενωμένοι και ως ένα έθνος, θα αποκτούσαν οικονομική και ισχυρή ανεξαρτησία, η οποία θα προκαλούσε την οικονομική κυριαρχία τους, σε ολόκληρο τον κόσμο».

Αυτή η δήλωση ήταν κάτι πολύ περισσότερο από ένα απλό στοιχείο,σχετικά με το τι θα ερχόταν μερικές δεκαετίες αργότερα: ήταν προφητεία.

Πιστόλι Εκκίνησης.

Η πρώτη ενέργεια μετά την επανένωση της Μεγάλης Ανατολής το 1773 έγινε γρήγορα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους «ιδρυτές πατέρες» αυτών. Όταν τριάντα εννέα άνδρες υπέγραψαν την Αμερικανική Διακήρυξη Ανεξαρτησίας το 1776, 13 από αυτούς ήταν υψηλόβαθμοι Μασόνοι, οπότε ήξεραν ακριβώς τι συνέβαινε και σήμαινε αυτό και ήθελαν κομμάτι από την πίτα. Αλλά για να μπορέσουν να επωφεληθούν – κερδοφορήσουν από την οικονομία της χώρας τους, έπρεπε πρώτα να ξεφορτωθούν την συμφωνία με τους άρχοντες τους στην Τράπεζα της Αγγλίας, η οποία τότε δεν ήταν ακόμα υπό τον έλεγχο του Οίκου Rothschild.

Τον Απρίλιο του 1775, ο Paul Revere, ένα πρώιμο μέλος της Μασονικής στοάς της Βοστώνης, επέστρεψε με την είδηση ότι υπήρχε «πιθανότητα κίνησης στρατευμάτων» προς την Concord, οπότε ενημέρωσε (εκφόβισε) σχετικά το Επαρχιακό Κογκρέσο της Μασαχουσέτης, κάτι το οποίο μπορεί να ήταν το πρώτο από έναν πολύ μακρύ κατάλογο «False Flag events» (ψευδή κατασκευασμένα γεγονότα) στην ιστορία των ΗΠΑ.

Λίγο αργότερα, αμερικανικές πολιτοφυλακές εισέβαλαν στον Καναδά, για να εκδιώξουν τον αγγλικό στρατό από την ήπειρο. Παρά την αποτυχημένη προσπάθεια στην πόλη Québec, οι συγκρούσεις μετακινήθηκαν νότια των συνόρων ως ο Αμερικανικός Επαναστατικός Πόλεμος το 1776, με στόχο την απελευθέρωση των αμερικανικών αποικιών από το Βρετανικό νόμισμα.

Περιέργως, ο κύριος πελάτης του Mayer Amschel Rothschild, ο Γερμανός πρίγκιπας William IX, έστειλε τους μισθοφόρους του Hesse-Hanau να πολεμήσουν κατά, στην αμερικανική επανάσταση, κάτι το οποίο θα μπορούσε να αποτελέσει απόδειξη ότι ο Amschel υποστήριζε την Αγγλία, αλλά η αναλυτικότερη εξέταση στο τι συνέβη στην μάχη μπορεί να ρίξει διαφορετικό φως στην παραπάνω υπόθεση: μετά από μια αρχική νίκη στα Λευκά Εδάφη, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς τα γερμανικά στρατεύματα έσπευσαν να παραδοθούν στο Trenton, επειδή ήταν όλοι μεθυσμένοι, παραδίδοντας παρ’ όλα αυτά μια δύναμη 1400 ανδρών μετά από μόλις 22 απώλειες!

Αυτά τα στρατεύματα της Έσσης χρησιμοποιούνταν καθ’ όλη την διάρκεια του Επαναστατικού Πολέμου από το Βρετανικό στέμμα, αλλά η δυσπιστία προς αυτά αυξανόταν με κάθε ήττα, μέχρι την τεράστια γκάφα της Μάχης της Σαρατόγκα το 1777, μετά την οποία οι Γερμανοί μισθοφόροι εκδιώχθηκαν από τακτικές μάχης και άρχισαν να χρησιμοποιούνται κυρίως σε περιπολίες ή επιδρομές. Τα ιστορικά βιβλία γράφουν για το θάρρος και την υποδειγματική εκπαίδευσή τους, αλλά από τους 30.000 Εσσιανούς, μόνο 1.200 πέθαναν εν δράσει, οπότε φαίνεται ότι ο Rothschild και η αφοσίωση του Πρίγκιπα του ήταν περισσότερο προς την Μασονία παρά προς το Βρετανικό σκοπό.

Στο τέλος, ο Rothschild κατάφερε να τρυπώσει στην υπερχρεωμένη αμερικανική οικονομία το 1791, πείθοντας τους Μασόνους και τον υπουργό Οικονομικών Αλεξάντερ Χάμιλτον να ιδρύσουν την Πρώτη Τράπεζα των Ηνωμένων Πολιτειών με 20ετή καταστατικό. Πολλοί από τους «Ιδρυτές Πατέρες» της Αμερικής που δεν ήταν Μασόνοι, όπως οι Τζέφερσον και Μάντισον, ζητούσαν μια δημόσια κεντρική τράπεζα. Ως πραγματικός πράκτορας του Rothschild, ο Hamilton πέτυχε μια πολύ ανησυχητική κίνηση για την Γαλλία, η οποία είχε πάρει το μέρος τους και βοήθησε σημαντικά τους Αμερικανούς αντάρτες κατά της Βρετανικής τυραννίας.

Η συμμετοχή του Rothschild στην Πρώτη Τράπεζα,την οποία επέτρεψε ο Hamilton δημιουργεί μια ενδιαφέρουσα ιστορική σύμπτωση: Ο υπουργός Οικονομικών σκοτώθηκε σε μονομαχία με πιστόλια το 1804, αντιμετωπίζοντας τον Ααρών Μπέρ, ιδρυτή του προγόνου της τράπεζας Μόργκαν Τσέις, ενός ιδρύματος που ο Ντέιβιντ Ροκφέλερ θα ηγείτο πολύ αργότερα. Έτσι, η μονομαχία αυτή ήταν η τέλεια μεταφορά της μονομαχίας Rothschild εναντίον Rockefeller θα γινόταν αργότερα στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο.

Αλλαγή προτύπου.

Στις παραμονές του 20ού αιώνα, κάτι άλλαξε βαθιά στην γεωπολιτική, και οι προτεραιότητες των διεθνών τραπεζιτών μετατοπίστηκαν σε κάτι αξιότερο από τα ίδια τα χρήματα: το πετρέλαιο. Ο John D Rockefeller έκανε περιουσία χάρη στην μονοπωλιακή παραγωγή του από την Standard Oil, και με τις μηχανές εσωτερικής καύσης και την δημιουργία των πρώτων αυτοκινήτων και αεροπλάνων, το πετρέλαιο θα γινόταν η αναπόφευκτη πηγή ενέργειας για την ανάπτυξη της οικονομίας για τις προσεχείς δεκαετίες. Αυτή η επανάσταση στις μεταφορές θα μεταφραζόταν επίσης σε μια καταστροφική επανάσταση των πολεμικών μηχανών και σε μια συναρπαστική στροφή των τραπεζικών σχεδίων.

Για την οικογένεια Rothschild, η οποία ανέκαθεν και επί έναν και πλέον αιώνα πολεμούσε τους εθνικιστές των ΗΠΑ, κατέστη ζωτικής σημασίας ο έλεγχος της αγοράς πετρελαίου εάν ήθελαν να παραμείνουν μπροστά από τον υπόλοιπο κόσμο. Ήταν έτοιμοι να καταθέσουν ένα σχέδιο που θα ήταν το αριστούργημα συνωμοσίας ολόκληρης της οικογενειακής τους ιστορίας. Πολλοί που δεν μπορούν να κατανοήσουν το βάθος των αριστοκρατικών κινήσεών τους, το ονομάζουν σκάκι 3D σε σχεδόν παιδική άρνηση νόησης τους, αλλά μοιάζει περισσότερο με παιχνίδι «Φίδια και σκάλες» στην κουλτούρα των Rothschild. Να θυμάστε πάντα ότι μιλάμε για τους υπερ-καπιταλιστές που δημιούργησαν τον κομμουνισμό για να διχάσουν τον κόσμο και να βράσουν το καζάνι για διαρκείς και πολύ επικερδείς πολέμους.

Η γη της επαγγελίας.

Ως πολιτική ιδεολογία, ο σιωνισμός ξεκίνησε επίσημα από τον Τεοντόρ Χέρζλ στην Παγκόσμια Σιωνιστική Διάσκεψη στο Basle (Ελβετία), που πραγματοποιήθηκε τον Αύγουστο του 1897. Έθεσαν τον στόχο στο να δημιουργήσουν ένα Εβραϊκό κράτος, το Ισραήλ, ως ασφαλή πατρίδα για τους Εβραίους του κόσμου, αλλά παρόλο που ο λόγος ακουγόταν καθαρά θρησκευτικός και φυλετικός, μην εξαπατόμαστε: ο λόγος ήταν αποκλειστικά το πετρέλαιο. Η ευρωπαϊκή προοπτική είχε ξεκινήσει περίπου το 1875 στη Ν. Μεσοποταμία, στο Ιράκ. Σε άρθρο του 1879, ο Αυστριακός γεωλόγος Εμίλ Τίτσε σημείωσε: «Κοντά στο Κιρκούκ, το Τουζ Κουρμάτι και το Κίφρι, μια από τις σημαντικότερες περιοχές του Παλαιού Κόσμου αναμένει μελλοντική εξερεύνηση. Οι περιοχές αυτές, οι οποίες σήμερα είναι ακόμη πολύ απομακρυσμένες, θα καταστούν πιο προσιτές χάρη στις ευρωπαϊκές δεξιότητες.»

Το 1901 ο Άγγλος επιχειρηματίας William Knox D’Arcy διαπραγματεύτηκε μια παραχώρηση με την περσική κυβέρνηση για την αναζήτηση πετρελαίου στην επικράτειά της, και παρόλο που η επίσημη ιστορία θα γράφει ότι η πρώτη επιχείρηση ξεκίνησε να λειτουργεί το 1908, δύο αρχικές γεωτρήσεις είχαν επιτυχία από το 1902. Οι Σιωνιστές είχαν προφανώς διαβάσει την Βίβλο πριν καταστρώσουν το γενικό σχέδιό τους, έτσι ήξεραν για τις αναφορές στην χρήση πετρελαίου (bitumen) για φωτισμό στην χερσόνησο. Στο τέλος, απλά θυμηθείτε ότι ο Οίκος του Rothschild ήταν πάντα δύο κινήσεις μπροστά από όλους στην σκακιέρα τους, έτσι αποφάσισε να «φυτέψει έναν δικό του σπόρο» ελέγχου στην περιοχή, που υποσχόταν να είναι η πιο παραγωγική περιοχή του πλανήτη, χρησιμοποιώντας την Βίβλο ως δικαιολογία για το σχέδιό τους.

Διόλου άσχημα…

Εκείνη την εποχή, κανείς δεν μπορούσε να γνωρίζει τι πραγματικά σχεδίαζε το κίνημα των Σιωνιστών, αλλά τα στοιχεία γρήγορα άρχισαν να συσσωρεύονται, καθώς τα επόμενα χρόνια το πετρέλαιο πεταγόταν από κάθε τρύπα στην Μέση Ανατολή και καθώς το Ισραήλ άρχισε να επιτίθεται στους γείτονες του κατά την δημιουργία του το 1947, αλλά η τελική επιβεβαίωση του στόχου ήρθε πολύ αργότερα το 1982, όταν ο Oded Yinon δημοσίευσε «Το σχέδιο για το μεγάλο Ισραήλ». Περιέγραφε λεπτομερώς κάθε πτυχή του πως το Ισραήλ ήθελε να επεκταθεί στην Συρία, το Λίβανο, την Ιορδανία, το Κουβέιτ, το Αιγυπτιακό Σινά, το μισό Ιράκ και την Σαουδική Αραβία, ή απλούστερα, πάνω από το μεγαλύτερο μέρος της παραγωγής πετρελαίου στη Μέση Ανατολή.

Το σχέδιο δεν μπορούσε να προχωρήσει πολύ περισσότερο επειδή αυτές ήταν οι χώρες που θα μπορούσαν εύκολα να Βαλκανιοποιηθούν μέσω των πολυάριθμων θρησκειών, φυλών και εθνοτικών διαφορών τους. Ευτυχώς γι’ αυτούς τους πρώτους Σιωνιστές, η Παλαιστίνη ήταν μέρος του Οθωμανικού σουλτανάτου εκείνη την εποχή. Συνεπώς, άλλος ένας πόλεμος ήταν απαραίτητος για να απομακρυνθεί η Τουρκία από την Παλαιστίνη.

Ο Πρόεδρος Woodrow Wilson υπέγραψε το Federal Reserve Act το 1913

(Ομοσπονδιακό Νόμο περί Αποθεματικών).

Εν τω μεταξύ, μια χούφτα Αμερικανών τραπεζιτών είχαν εκκινήσει διαδικασίες επανένταξης των Rothschild και άλλων Ευρωπαίων τραπεζιτών στον αμερικανικό βρόχο. Μετά από τον πανικό στις μετοχές που δημιούργησε η JP Morgan με την συνενοχή των περισσότερων μέσων ενημέρωσης το 1907, τραπεζίτες συναντήθηκαν στο γεωργιανό νησί Τζέκιλ τον Νοέμβριο του 1910, για να δημιουργήσουν το σχέδιο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας που ιδρύθηκε τις τελευταίες ημέρες του 1913. Το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ, μαζί με ιδιωτικούς τραπεζίτες από την Kuhn & Loeb, την JP Morgan και μερικούς άλλους, βρίσκονταν σε μια σταυροφορία συνωμοσίας για να κλέψουν την αμερικανική οικονομία προς μεγάλο όφελος μερικών ιδιωτών.

Από τότε, η ιστορία μας έχει διδάξει ότι ο JP Morgan ενήργησε ως πράκτορας των Rothschild το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, ενώ οι τράπεζες του δεν ήταν τίποτα περισσότερο από whitewashing μηχανήματα που διείσδυαν τα χρήματα του Rothschild στην Αμερική. O γιος του έμαθε μετά το θάνατο του πατέρα του ότι δεν ήταν ούτε κατά το ήμισυ τόσο πλούσιος όσο θα περίμενε. Ο Charles Lindbergh Sr, γερουσιαστής και πατέρας του διάσημου πρώτου διατλαντικού πιλότου, δήλωσε για την Ομοσπονδιακή Τράπεζα:

«Αυτός ο Ομοσπονδιακός Νόμος Αποθεματικών καθιερώνει το μεγαλύτερο καταπίστευμα στον πλανήτη. Όταν ο Πρόεδρος υπογράψει το νομοσχέδιο αυτό, η αόρατη κυβέρνηση της Νομισματικής Δύναμης θα νομιμοποιηθεί. Ο λαός μπορεί να μην το μάθει, αλλά η ημέρα του ξεκαθαρίσματος έγινε συντομότερη κατά μερικά χρόνια. Οι καταπιστευματοδότες σύντομα θα συνειδητοποιήσουν ότι το παράκαναν και ξέφυγαν πολύ, ακόμα και για το δικό τους καλό. Ο λαός πρέπει να προβεί στην δημιουργία μιας Δήλωσης Ανεξαρτησίας για να απαλλαγεί από την Νομισματική Εξουσία. Αυτό θα μπορέσουν να το κάνουν αναλαμβάνοντας τον έλεγχο του Κογκρέσου. Οι της Γουόλ Στρίτ δεν θα μπορούσαν να μας εξαπατήσουν αν εσείς οι Γερουσιαστές και οι Εκπρόσωποι δεν κάνατε ρημάδι το Κογκρέσο. Εάν είχαμε ένα Λαϊκό Κογκρέσο, θα υπήρχε σταθερότητα. Το μεγαλύτερο έγκλημα του Κογκρέσου είναι το νομισματικό του σύστημα. Το χειρότερο νομοθετικό έγκλημα των αιώνων διαπράττεται από αυτό το τραπεζικό νομοσχέδιο. Η κοινοβουλευτική ομάδα και τα αφεντικά του κόμματος λειτούργησαν ξανά και εμπόδισαν το λαό να επωφεληθεί από την κυβέρνησή του».

Μεγάλα κέρδη από τα χαρακώματα

Η Γερμανία μέχρι το 1911, ήταν οπλισμένη σαν αστακός και έτοιμη να στείλει τους στρατιώτες της στην Γαλλία και το Βέλγιο. Ο Διεθνής Εβραίος Χρηματοδότης ανακάλυψε επιστολή του ίδιου έτους, από τον πιο ισχυρό τραπεζίτη στον κόσμο, Λόρδο Rothschild, απευθυνόμενη στον Kaiser Wilhelm, η οποία του ανέφερε ότι «δεν έχει έρθει ακόμα η ώρα» προκειμένου να επιβραδύνει τον ενθουσιώδη Γερμανό ηγέτη. Δύο χρόνια αργότερα, το 1913, οι ΗΠΑ (και ο Καναδάς) εφάρμοσαν ένα μόνιμο σύστημα φορολογίας επί των μισθών των πολιτών τους, και την ίδια χρονιά, έκοψαν την κορδέλα μπροστά από την Ομοσπονδιακή Τράπεζα, η οποία θα μπορούσε τώρα να δανείσει ιδιωτικά χρήματα, με τόκο, στην κυβέρνηση.

Η οικογένεια Rothschild είχε στην ιδιοκτησία της πολλές από τις τράπεζες που συνδέονταν με την Ομοσπονδιακή Τράπεζα, έτσι μέχρι το 1914 ο τραπεζικός Λόρδος έδωσε στο Κάιζερ το πράσινο φως για να ξεκινήσει την παγκόσμια εκστρατεία του, ωστόσο, μας έκαναν να πιστέψουμε ότι 40 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν απλά επειδή ένας Αυστριακός Δούκας πυροβολήθηκε από έναν τρελό Σέρβο. Ο πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος δημιούργησε περίπου 24 δισεκατομμύρια χρέη μόνο στις ΗΠΑ, τα οποία επιβαρύνθηκαν στους Αμερικανούς πολίτες που έπρεπε να τα επιστρέψουν (κατοχικά δάνεια, τρόποι εξαθλίωσης ολόκληρων εθνών κλπ).

Το 1917 έγινε μια Σιωνιστική δήλωση που θα είχε μακροχρόνιες επιπτώσεις στην παγκόσμια γεωπολιτική. Ο Λόρδος Arthur Balfour, Βρετανός Υπουργός Εξωτερικών, έγραψε στον Λόρδο Rothschild, διακεκριμένο τραπεζίτη και αντιπρόεδρο του Συμβουλίου Εβραίων Βουλευτών:

«Αγαπητέ λόρδε Rothschild, Έχω τη χαρά να σας μεταφέρω εξ ονόματος της κυβέρνησης της Αυτού Μεγαλειότητας την ακόλουθη δήλωση συμπάθειας προς τις εβραϊκές σιωνιστικές φιλοδοξίες, η οποία υποβλήθηκε και εγκρίθηκε από το υπουργικό συμβούλιο: «Η κυβέρνηση της Αυτού Μεγαλειότητος τάσσεται υπέρ της εγκαθίδρυσης στην Παλαιστίνη μιας εθνικής κατοικίας για τον εβραϊκό λαό και θα καταβάλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να διευκολύνει την επίτευξη αυτού του σκοπού, με την σαφή κατανόηση ότι δεν θα γίνει τίποτα που θα μπορούσε να βλάψει τα ατομικά και θρησκευτικά δικαιώματα των υφιστάμενων μη εβραϊκών κοινοτήτων στην Παλαιστίνη ή τα δικαιώματα και το πολιτικό καθεστώς που απολαμβάνουν οι Εβραίοι σε οποιαδήποτε άλλη χώρα. Θα σας ήμουν ευγνώμων αν μπορούσατε να διαβιβάσετε αυτή την δήλωση στην γνώση της Σιωνιστικής Ομοσπονδίας» Με εκτίμηση, Άρθουρ Τζέιμς Μπάλφορ.

Μέχρι το 1915, η Γερμανία είχε εικονικά κερδίσει τον πόλεμο. Έλεγχε τον Ατλαντικό με τα U-Boat υποβρύχια της που εμπόδιζαν τους Αμερικανούς να εφοδιάσουν την Αγγλία με όπλα, πυρομαχικά ακόμα και φαγητό. Οι γραμμές των τάφρων σκάφθηκαν στο Βέλγιο και την Γαλλία και ούτε ένας σύμμαχος στρατιώτης δεν είχε πατήσει το πόδι του στη γερμανική γη. Παρ’ όλα αυτά, η Γερμανία πρόσφερε ειρήνη με το status quo, με τα πρότερα σύνορα όπως ήταν το 1914.

Η Αγγλία και η Γαλλία θα έπρεπε να είχαν δεχθεί την προσφορά για τον τερματισμό της σφαγής με ακέραια αξιοπρέπεια, αλλά ο Rothschild είχε υποσχεθεί μυστικά την νίκη στην Αγγλία με αντάλλαγμα την Παλαιστίνη, διασφαλίζοντας ότι οι ΗΠΑ θα εισέλθουν στον πόλεμο, θα έρθουν για διάσωση και θα αλλάξουν την ισορροπία. Υπήρχε ένα πρόβλημα με αυτήν την συμφωνία: Η Αγγλία δεν είχε την Παλαιστίνη και έπρεπε να την αποκτήσει πρώτα! Έτσι εμφανίστηκε με ένα Αραβικό κύρος ο Τ. Ε. Lawrence, ή αλλιώς ο Λόρενς της Αραβίας, ο οποίος θα έφερνε την Παλαιστίνη, λέγοντας ψέματα στους Άραβες φίλους του για τον πραγματικό σκοπό της αποστολής του, που ήταν η απομάκρυνση της Τουρκίας από το μελλοντικό Ισραήλ.