ΓΡΑΜΜΑΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΟΝΤΙΑΚΗΣ ΔΙΑΛΕΚΤΟΥ

 Όσες λέξεις ποντιακές λήγουν σε -μ- π.χ. η μάναμ το -μ- αυτό παίρνει την θέση του άτονου -μου- η μάνα μου. Όσες λέξεις λήγουν σε -σ- και όχι το τελικό -ς- το -σ-αυτό είναι το άτονο -σου- π.χ. η μάνασ σημαίνει η μάνα σου.

Χειμωγκόν

Το άτονο -σε- στα ποντιακά στο τέλος λέξης είναι το τονισμένο -σε- στην αρχή της λέξης π.χ. λυπούμαισε σημαίνει σε λυπάμαι. Το ίδιο ισχύει για το -με-, λυπάταιμε σημαίνει με λυπάται.

Τα τον, την, το, τους, στα ελληνικά μπαίνουν μπροστά από το ρήμα, ενώ στην ποντιακή διάλεκτο μπαίνουν μετά το ρήμα και δεν τονίζονται ατον, ατην, άτο, ατσε, π.χ. τον βλέπω (ελέπ ατον), ελέπ ατην (την βλέπω), ελέπ άτο (το βλέπω), ελέπ ατσε (τους βλέπω).

Τα ρήματα που αρχίζουν από σύμφωνο στον μέλλοντα όπως ξέρομε μπαίνει ένα -θα- μπροστά από το ρήμα Στην ποντιακή διάλεκτο αντί το -θα- μπαίνει ένα -α-μπροστά στο ρήμα π.χ. παίρω (παίρνω), απαίρω (θα πάρω). Ρούζω (πέφτω), αρούζω (θα πέσω). Τσαήζω (φωνάζω), ατσαήζω (θα φωνάξω). Καλατσέβω (μιλάω), ακαλατσέβω (θα μιλήσω).