"Και ντο τυλίεις κι αποτιλίεις τη λετσεκί σ’ τα τέκια;
Σ' εμέν τσαλούμα μη πουλείς τα παλαιά μ’ εφέκα"
(Τι τυλίγεις και ξετυλίγεις το τσεμπέρι σου;
Σκερτσάκια μη με πουλάς, ξέχνα τα τα παλιά).
"Πορπατεί και πάει ομάλια, τ’ ορταρόπ’ άτ'ς αρνομάλλα,
πορπατεί και πάει τίκια, τ’ ορταρόπ’ άτ’ς ειν’ τιφτίκια"
(Πάει ίσια στο δρόμο, τα καλτσάκια της μαλλί,
πάει πάνω, πάει ίσια, τα καλτσάκια της τιφτίκια).
"Τέρεν μάννα πως χορεύω, τα παπούτσια μ’ αν’ κι παίρω,
την ηήν κατατρυπαίνω και τη σκύλλ’ τον γιόν κι παίρω".
(Κοίτα μάνα πως χορεύω, τα παπούτσια δεν κουνάω,
τη γη κατατρυπώ και τον σκυλογιό δεν παίρνω).
"Άφκά ς’ σό σπαλερόπο σου ντό ειν’ ατά ντο κείνταν;
Κιμισχανάς μηλόπα ειν’, εμέν κι_εσένα ανείνταν."
(Κάτω απ' το στηθούρι σου, σαν τι να είναι τάχα;
Μήλα απ' την Κιμισχανά (Αργυρούπολη),
εμάς τους δυο μας φτάνουν).
"Ποίον λόγον να λέγω σε, να ίεύ’ ς’ σό καρδόπο σ’;
Να έμ’ του σπαλερί σ’ τ’ άστάρ’ κι εκείμ’ απάν’ ‘ς σό ψηόπο σ’!"
(Σαν τι λογάκια να σου πω, να τα θέλει η καρδιά σου;
φόδρα νάμουν στηθόδεσμου, και να κοιμόμουν πάνω στην ψυχή σου!)
"Μικρίκον έμ’ κι ετράνυνα κι ακόμαν μεγαλύνω,
ς' σην Πανάιαν ώμνυσα το σπαλέρι σ’ θα λύνω!"
Ήμουν μικρός, μεγάλωσα, κι ακόμα μεγαλώνω,
όρκο έκανα στην Παναγία, να λύσω το στηθούρι σου!
"Κορτσόπον δωδεκάχρονον ταραπολόζ' ζωσμένον,
κλίσκουμαι κά' φιλώ 'άτο κι θελ' τ' άφωρισμένον".
(Κορίτσι δωδεκάχρονο με Τρίπολης (Αφρικής) ζωνάρι,
σκύβω εγώ και το φιλώ, δεν θέλει το ..άτιμο).
"Θυμάσαι όντες εκάθουμες σ’ σο μικρόν τ’ οταδόπον;
Εγώ 'στρωνα ταραπολόζ’ κι εσύ το φοταδόπον."
(Θυμάσαι όταν καθόμασταν στην μικρή καμαρίτσα;
Εγώ ζωνάρι έστρωνα κι εσύ 'στρωνες ποδίτσα).
"Άσπρα ειν’ τα τσαρχόσκοινα σ’ και κόκκινα τ’ ορτάρα σ’
περιστερόπα κείντανε σ’ έρημον την εγκάλα σ’".
(Άσπρα τσαρουχοδέματα, κόκκινες οι καλτσούλες,
περιστεράκια κάθονται στην όμορφη σου αγκάλη).
"Μαύρον τσίτ' κι σκεπάουμαι, πασκείμ' το είμαι γραία;
Τ’ εμά τα σπενταμόφυλλα ακόμαν γερανέα"
(Μαύρο τσεμπέρι δεν φορώ, εγώ γριά δεν είμαι,
τα φύλλα της σφενδάμης μου, πράσινα ειν' ακόμα).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου