Γέφυρα

                                         Μαργαρίτα Ζορμπαλά- Η πρώτη αγάπη

Οκουτζάβα ( Okutzava)

Σε μια όχθη τον Οκουτζάβα τραγουδάνε

Και την δύση του ήλιου βλογάνε.

Στην άλλη όχθη δίνουν καρπαζιές

Και προθύμως μοιράζουν βρισιές.

Σε μια όχθη γράφουν ποιήματα

Και τα όνειρά τους με σύννεφα στεγάζουν. 

Στην άλλη όχθη κάνουν αμαρτήματα

Και τίποτα δεν διαβάζουν.

Στην άλλη όχθη έχουν λεφτά για φαγοπότι

Και γελούν, ενώ ο ένας τον άλλον αντιπαθούν

Και φωνάζουν…, ενώ από την όχθη πρώτη

Με σιχασιά και φόβο παρακολουθούν.

Στέκομαι διχαλωτός σαν δίκορμο σφεντάμι,

Στις όχθες στηρίζομαι με πόδια,

Και τις όχθες χωρίζει το ποτάμι,

Είμαι μεταξύ των οχθών γέφυρα με διόδια.

Είμαι σαν γέφυρα μεταξύ τις δύο έχθρες,

Και δεν γνωρίζω έργο πιο καταραμένο.

Εγώ θεωρώ πως δεν υπάρχουν όχθες,

Αλλά στον ωκεανό ένα νησάκι χαμένο.

Σαν να μην εκεί, στην άλλη όχθη,

Ήταν και τόσο μη πνευματικοί,

Σαν να μην εδώ, στην πρώτη όχθη,

Ήταν και τόσο παραδειγματικοί.

Κι όταν σε μια τουρτουρίζουν δίπλα στο καμίνι,

Στην άλλη απολαμβάνουν το θαλασσοβούτι,

Και εντελώς ακατανόητο στην όχθη εκείνη

Αυτό που εν πολύ απλό σε τούτη.

Η πρώτη όχθη πάντα σε περισυλλογή.

Γιατί όλα πάνε τόσο στρεβλά;

Γιατί την κατηγορούν για την απόσπαση από τη γη

Εκείνοι που είναι στην άλλη πλευρά.

Χάθηκα εντελώς στην υπόθεση δεινή

Και δεν ξεχωρίζω θύματα και διώχτες,

Δρασκέλησα το ποτάμι σαν γέφυρα ελεεινή

Και καθηλώθηκα παν’ απ’ τις όχθες.

Απομακρύνονται οι δικές μου ακροποταμιές,

Και δεν θα εκπληρώσω την αποστολή μου ως διάβα,

Άδικα με βλέπουν σαν εχθρό

Εκείνοι που τραγουδούσαν Οκουτζάβα…

Δμίτρι Μπίκοφ

 ( Дмитрий Биков)

Μετάφραση 

Γ. Σοϊλεμεζίδης