Ποίσο με, μάνα, παξιμάδ’

Ποίσο με, μάνα, παξιμάδ’, θα μαυροξενιτεύω

και με τα δάκρυα σ’ ζούμωσον και με τη λόχα σ’ ψέσον

και με τα δάκρυα σ’ το μαντήλ’τς ξύσον πολλά και βρέξον

κι άτο την στράταν το μακρύν σ’ εσέν μερέαν ποίσον.

Στράτα για τη Σαντά

Λεξιλόγιο

λόχα = θερμή εκπνοή από το στόμα, υπερβολική ζέστη,

ψέσον = ψήνε, ψήσε,

ποίσον = κάνε, χτίσε.

 στράτα= δρόμος

Κάνε μου μάνα παξιμάδι

Μάνα, πάω στην ξενιτειά, κάνε μου παξιμάδι, 

ζύμωνε με τα δάκρυα σου, με την ανάσα ψήνε

και βρέξε το μαντήλι σου χύνοντας πολλά δάκρυα,

το δρόμο τον ατελείωτο σε σένα γύρισε τον...

Το ξεκίνημα του ξενιτεμένου είναι γεγονός συγκλονιστικό. Είναι βαρύ το ψυχικό πλήγωμα της μάνας. Είναι πολλή δραματική η εικόνα της προετοιμασίας, όπου η μάνα ετοιμάζει «παξιμάδι» για τον ξενιτεμένο της, ζυμώνοντάς το με τα δάκρυά της και ψήνοντάς το με τη ζεστή ανάσα της. Την συναισθάνεται ο γιος της και γι’ αυτό της φανερώνει έμμεσα τον πόθο του να ξαναγυρίσει κοντά της.