Την Χάραιναν επέντεσα

Την Χάραιναν επέντεσα, σην πρασινολιβαδέαν,

 ο μαύρος άτ’ς εβόσκουτον κι εκείν’ επεκοιμέθεν.

Εχάλασα σην τσέπην άτ’ς κι έκλεψα τ’ ανοιγάρια,

’πήγα τον Άδην ένοιξα και την πομπήν άτ’ είδα.

Εκεί χερέαν το νερόν και πιθαμή η βρούχνα,

η βρούχνα σύρει το νερόν και το νερόν την βρούχναν.

 Οι άσπροι μαύροι κάθουνταν κι οι κόκκινοι χλωρίζνε

κι οι τριανταφυλλοπρόσωποι τη γης την όψιν φέρνε.

Τη γεροντάδες θέκν’ τεμέλ’, τα παλληκάρια πύργους,

 τα μωρά τα μικούτζικα ξύν’ άτα τσαγουλόπα.

 Τριγύλου-γύλου πύργος εν και μαρμαροχτισμένος,

 τα πόρτας σιδερένια είν’ φράγκικα τα κλειδία,

 εκεί κλειδών’ τη νέοντας, τα νέικα τα παιδία.

★★

1. ανοιγάρια = κλειδιά,

2. πομπή = αθλιότητα, επονείδιστος, γυναίκα κοινή,

3. χερέαν = πάχος μιας παλάμης,

4. βρούχνα = μούχλα,

5. χλωρίζνε = γίνονται χλωμοί, (χλωροί),

 6.τσαγουλόπα = μικρά χαλίκια, πετραδάκια.

Την Χάραινα συνάντησα

Την Χάραινα συνάντησα σε πράσινο λιβάδι

 και τ’ άλογό της έβοσκε κι εκείνη αποκοιμήθηκε.

Και τα κλειδιά της έκλεψα κρυφά-κρυφά απ’ την τσέπη,

 τον  Άδη πήγα κι άνοιξα και την πομπή του είδα.

Εκεί πλημμύρα το νερό και σπιθαμή η μούχλα,

 τραβάει η μούχλα το νερό και το νερό τη μούχλα.

Οι άσπροι μαύροι γίνονται κι οι κόκκινοι χλωμιάζουν

κι αυτοί οι ροδοκόκκινοι, της γης την όψη φέρνουν.

Τους νιους για πύργους βάζουνε, τους γέρους για θεμέλιο 

και τα μικρούτσικα μωρά τα στρώνουν χαλικάκια.

Και πύργοι μαρμαρόχτιστοι γύρω - τριγύρω στέκουν

 και κλειδαριές άπ’ τη Φραγκιά στις σιδερένιες πόρτες,

 εκεί τους νιους κλειδώνουνε, τα νέα τα βλαστάρια.

«Την Χάραιναν επέντεσα», αντί για «Χάρον», έχουμε «Χάραιναν». Ο διαβάτης την βρίσκει κοιμισμένη και κλέβει τα κλειδιά της, για να ανοίξει, μακρυά από αυτήν, τον Άδη, ώστε να ερευνήσει την δομή και το περιεχόμενό του πιο άνετα.

Οι διαπιστώσεις είναι πάντα θλιβερές.

Αλλά ο Χάροντας δεν βρίσκεται μόνο στον Κάτω Κόσμο. Γυροφέρνει και στον Επάνω Κόσμο. Εδώ τον συναντούν οι άνθρωποι, συνομιλούν μαζί του και τον ακολουθούν στο δρόμο του. Είναι πανίσχυρος, όμως υποχρεωμένος να υπακούει σε κάποιο νόμο και να δεχτεί προτάσεις των ανθρώπων.