Δίστιχα Σαντάς για την ομορφιά

1.Την έμορφον όλ' αγαπούν, σαεύ'νε το χατίρ'ν ατ'ς

την άσκεμον κανείς 'κί θέλ', υβρίζ'νε όλ' τον κυρ'ν άτ 'ς.

Όλοι αγαπούν την όμορφη, της κάνουν το χατίρι

δεν θέλουνε την άσχημη, της βρίζουνε τον κύρη.

Μαρία  Γιαλαμά (1897-1952)

2.Έμορφος εμπαίν' ς σόν χορόν, άμον χαραδοξία,

άσκεμος εμπαίν' 'ς σόν χορόν, άμον χολοσπασία.

Όμορφη μπαίνει στο χορό, ωσάν χαρά και λάμψη,

η άσχημη μπαίνει στο χορό, μας πρήζει το συκώτι.

3. Άστρα τον φέγγον 'πέτ' άτον τον κόπον άτ' μη χάνει,

τ' εμόν τ' αρνίν παντέμορφον, τον τόπον άτ' πϊάνει.

Άστρα πέστε του φεγγαριού τον κόπο του μη χάνει,

η αγάπη μου πανέμορφη, τη θέση του θα πάρει.

4. Αρνόπο μ' έμορφάδα σου κι αφήν' με να κοιμούμαι,

άν κι θα 'ίνεσαι τ' έμόν, θαρρώ θα παλαλούμαι.

Αρνί μου η ομορφάδα σου δεν μ' αφήνει να κοιμηθώ,

αν δεν γενείς δική μου, θαρρώ θα τρελαθώ.

5. Τ’ ομμάτα σ' ας' σόν ουρανόν, αστρόπα κατηβάζ'νε,

πόσα καρδόπα έκαψες και πόσ' αναστενάζ'νε.

Τα μάτια σου απ' τον ουρανό αστέρια κατεβάζουν,

πόσες καρδούλες έκαψες, πόσες αναστενάζουν.

6. Τ' ουρανού τα πετούμενα, τ' ουρανού τα πουλλία,

έκατσαν κ' εζωγράφ'σανε τ' ομματί' σ' τα λουμία.

Τ' ουρανού τα πετούμενα, τ' ουρανού τα πουλάκια,

έκατσαν κι εζωγράφισαν τα πλουμιστά σου μάτια.

7. Ατό τ' εσόν το τέρεμαν, ατά τ' εσά τ' ομμάτα,

έκαψαν το καρδόπο μου, 'ποίκαν' άτο κόμματα.

Αυτή η δική σου η ματιά, και τα δικά σου μάτια,

μου κομμάτιασαν την καρδιά, την κάνανε κομμάτια.

8. Τ' ομμάτα 'τ  'ς είν' ολόμαυρα, τ' οφρύδα 'τ' ς είν' τσατμάδες,

για τ' ατέν μαχαιράουνταν τη Σαντάς οι γιοσμάδες.

Τα μάτια της ολόμαυρα τα φρύδια της σμιχτά,

γι' αυτήν μαχαιρώνονται λεβέντες στη Σαντά.

9. Έχασα φρύδα ολόμαυρα κι ομμάτα άμον ελαίας,

ερρούξα κι αραεύ' άτα 'ς ση πουλλί' τα φωλέας

Έχασα φρύδια ολόμαυρα και μάτια σαν ελιές,

τρέχω και τα αναζητώ στων πουλιών τις φωλιές.

10. Ανάθεμα σε νέ πουτσή, έ, τσακλαρομματία!

Ασ' σά τσακλάρ'κα τ'ομμάτα σ', εκάεν η καρδία μ'.

Ανάθεμα σε γαλανή, κόρη γαλανομάτα!

Τα γαλανά σου μάτια έκαψαν την καρδιά μου.

11. Άσπρην κόρην 'κ' εζέλεψα, ξανθήν 'κ' επεγανεύτα,

μελαχρανήν εγάπεσα, 'ς  ατένε εβουρουλεύτα".

Ασπρη κόρη δεν ζήλεψα, ούτε ξανθή δέχτηκα

μελαχρινή αγάπησα, απ' αυτήν μαγεύτηκα.

12. Ακείνε η μελαχρανή μαεύ' παλληκαρόπα,

Ευτάει άτα και κλώσκουνταν την νύχταν γιασιρόπα.

Εκείνη μελαχρινή μαγεύει παλικάρια,

και τα κάνει να τριγυρνούν τη νύχτα σα χαμένα.

13. Μελαχρινήν π' εφίλεσεν, καμμίαν 'κ' εκομπώθεν,

μαύρην κόρην π' εφίλεσεν, 'ς σα χείλα 'τ' ελερώθεν.

Μελαχρινή όποιος φίλησε, ποτέ του δε γελάστηκε,

μαύρη όποιος φίλησε στα χείλια του λερώθηκε.

Μαρία  Σισμανίδου (1907-1978)

14. Άσπρεσσα άμον το χόν', κόκκινος άμον χρυσόν,

άγγελος θα ίνουμαι, θα παίρω την ψήν τ' έσόν.

Άσπρη κόρη σαν το χιόνι, κόκκινη σαν το χρυσό,

άγγελος εγώ θα γίνω, θα σου πάρω την ψυχή.

15. Κορτσόπον ασπροκόκκινον, ο πρόσωπο σ' φωτάζει,

οντάν τερώ τον πρόσωπο σ', ερ'ται με η (γ)ή τρομάζει.

Κορίτσι ασπροκόκκινο, το πρόσωπο σου φέγγει,

σαν σε κοιτώ στο πρόσωπο, θαρρώ η γη πως τρέμει.

16. Ξεροχτέντσον τα μαλλόπα σ' και δος άτα πιτσίμ ι,

τύλτσον άτα 'ς σην γούλα μου, σύρον κ' έπαρ' την ψη μ’-ι.

Χτένισε τα μαλλάκια σου καν' τα όμορφες πλεξίδες,

τύλιξ' τα γύρω απ' το λαιμό  και πάρε την ψυχή μου.

17. Η Σουμελά η Παναγιά, έχει μακρέα σκάλας,

και το κορτσόπον ντ' αγαπώ έχει μακρέα τσάμας.

Η Παναγιά η Σουμελά, σκάλες έχει πολλές

και το κορίτσι που αγαπώ πλεξίδες μακριές.