Όλγα Νυμφοπούλου

"... και επαίραμεν τον δρόμον της μαύρης προ­σφυγιάς. Υποφέραμεν τα πάνδεινα, τα πάνδεινα σας λέω, νους ανθρώπου δεν τα χωρεί. Ολόκληρες οικο­γένειες αφανίστηκαν στον δρόμον της προσφυγιάς. 0 τύφος μας θέριζε και ο πόνος μας τσάκιζε.

Οι νέοι θα δουλέψουν και θα ξαναφτιάξουν τη ζωή τους. Εμείς όμως οι γέροι ό,τι είχαμε, σε ό,τι πιστέψαμε, καταστράφηκε, πάει, χάθηκε. Τώρα μας απομένει μόνο ο πόνος κι η νοσταλγία, η νοσταλγία της αγαπημένης μας Πατρίδας!".

  Ολγα Νυμφοπούλου

 Απόσπασμα από το βιβλίο: "Η Γιαγιά μου η Ελένη"

    Εκδόσεις Αδελφών Κυριακίδη.

Λίγα λόγια για την Όλγα Νυμφοπούλου

Η Όλγα Νυμφοπούλου γεννήθηκε στην Τριαντα­φυλλιά Σερρών το 1926 από Πόντιους γονείς. Ο πα­τέρας της Λεωνίδας Ξανθόπουλος (1902-1973) και η μητέρα της Μελπομένη Πολιτίδου (1908-1990), ήρ­θαν πρόσφυγες στην Ελλάδα από την Επτάκωμη Σάντα του Πόντου.

Τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Τριαντα­φυλλιά και φοίτησε στο Αμερικανικό Κολλέγιο Θεσσαλονίκης μέχρι το 1941. Λόγω του πολέμου και των αντίξοων συνθηκών της τριπλής γερμανοϊταλοβουλγαρικής κατοχής (1941-1944), διέκοψε τη φοίτησή της και αργότερα, μετά το τέλος και του εμφυλίου πολέμου (1946-1949), νυμφεύθηκε το νο­μικό (επιθεωρητή οικονομικών εφορειών) και ποιη­τή Κωνσταντίνο Νυμφόπουλο, γιό του αειμνήστου εκπαιδευτικού και ιστορικού της Σάντας Μιλτιάδη Νυμφόπουλου.

Μεγάλωσε σε προσφυγικό περιβάλλον και από παιδί, μαζί με τα άλλα προσφυγόπουλα που ήρθαν στην Ελλάδα από τις Αλησμόνητες Πατρίδες του Ελληνισμού της Ανατολής, έζησε και γνώρισε από κοντά τις δύσκολες συνθήκες εγκατάστασης και προσαρμογής των προσφύγων στη Νέα Πατρίδα.

Από τους πρόσφυγες της 1ης γενιάς, που βίωσαν με σκληρό και απάνθρωπο τρόπο τα δραματικά γε­γονότα του Μεγάλου Χαλασμού, άκουσε και έμαθε πολλά, πάρα πολλά, για τη μικρασιατική καταστρο­φή, για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας και για την προσφυ­γιά που ακολούθησε.

Από τους γονείς της και ιδιαίτερα από τη γιαγιά της Τσόφα (Σοφία Πολιτίδου) άκουσε και έμαθε τα περισσότερα. Η πολύπαθη γιαγιά, αντί για παραμύ­θια, της έλεγε πάντοτε αληθινές ιστορίες από την καταστροφή και τον ξεριζωμό των Ελλήνων του Πόντου. Ήταν η γιαγιά Ιστορία, η μούσα Κλειώ που ιστορούσε στη μικρή εγγονή της, με πόνο και θλίψη, προσωπικά βιώματά της.

Σχεδόν όλα όσα της αφηγήθηκε για τη Σάντα, για τον Πόντο, για τις εξορίες και τις λευκές πορείες του θανά­του, η μικρή Όλγα με εκπληκτική ακρίβεια και τάξη αλ­λά και ευαισθησία τα κατέγραψε στη μνήμη της.

Ένα μέρος από αυτά τα ακούσματα, τα γεμάτα α­πό πόνο και δάκρυ, η Όλγα Νυμφοπούλου μας τα διασώζει μέσα από τις σελίδες αυτού του βιβλίου που έχει τίτλο:

Η ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ Η ΕΛΕΝΗ. Από τη Σάντα του Πόντου στη Σόφια της Βουλγαρίας.

 (Σ.Σ. Η Όλγα Νυμφοπούλου έφυγε απο την ζωη στις 11 Γενάρη του 2009, η κηδεία της έγινε στη γενέτειρα της ,την Τριανταφυλλιά Σερρών. )