Παναγής Κουταλιανός

Με τον Παναγή Κουταλιανό συνδέθηκαν πολλά αθλητικά κατορθώματα, μερικά από τα οποία ξεπερνούν το πραγματικό και φτάνουν στη σφαίρα του φανταστικού. 
Ο λαός θέλει - ή τουλάχιστον ήθελε παλαιότερα- να ακούει για κατορθώματα δυνατών ανθρώπων και όταν αυτοί είναι Έλληνες, τότε αισθάνεται μεγάλη περηφάνια. Ο δυνατός αυτός Έλληνας πάλεψε και έδειξε τη σχεδόν υπερφυσική δύναμή του σε όλο τον κόσμο. Και παντού νικούσε.
Ο Παναγής Κουταλιανός γεννήθηκε το 1847 στην Κούταλη της Προποντίδας. Όταν μεγάλωσε, έγινε ναυτικός. Από κάποιο τυχαίο γεγονός, κατάλαβε ότι είχε μεγάλη σωματική δύναμη. Έκτοτε, επιδόθηκε στον επαγγελματικό αθλητισμό.
 Σε διάφορα μέρη του κόσμου αντιμετώπισε τους διασημότερους αθλητές της πάλης και της άρσης βαρών και τους νίκησε. 
Υπάρχει φήμη ότι στραγγάλισε κάποτε μια τίγρη, που όρμησε από ... αντιζηλία εναντίον του, γιατί ήταν τόσο δυνατός! Από τότε, ο Κουταλιανός, σαν νέος Ηρακλής που φορούσε τη λεοντή, είχε μαζί του πάντα το δέρμα της τίγρης.
Ο Παναγής Κουταλιανός, όμως, δεν ήταν μόνον μεγάλος αθλητής, ήταν και συνειδητοποιημένος εθνικά και πρόσφερε μεγάλο έργο στους αλύτρωτους Έλληνες, αλλά και στον ελληνισμό της διασποράς. Το φρόνημα των Ελλήνων, με τις νίκες του, ανυψωνόταν παντού. Και είχε ανάγκη ο ελληνισμός από κάτι τέτοιο, γιατί ένιωθε πολύ άσχημα μετά τον πόλεμο του 1897, στον οποίο νίκησαν οι Τούρκοι, με τη βοήθεια ευρωπαϊκών δυνάμεων, που δεν ήθελαν να δουν την Ελλάδα να μεγαλώνει.
Η μοίρα του Παναγή Κουταλιανού ήταν ίδια με εκείνων που θυσιάζονται χωρίς ανταλλάγματα. Πέθανε φτωχός το 1916 στο φιλανθρωπικό ίδρυμα του Μπαλουκλί, στην Κωνσταντινούπολη. Ο μεγάλος αθλητής, όπως γράφει ο Ιπποκράτης Κ. Μακρής στο βιβλίο του «Η νήσος Κούταλις», «έτυχε μεγαλοπρεπούς και πανδήμου κηδείας, τα δε οστά αυτού μετά τριετίαν, φροντίδι των εκ Κουτάλεως επίσης αδελφών Κονιόρδου, μετεφέρθησαν και ετάφησαν εις Κούταλιν εις το προαύλιον του ναού της Παναγίας».