Τετάρτη 20 Δεκεμβρίου 2017

Η Σινώπη- Sinop

Κάτοικοι, πριν από την Ανταλλαγή, 15.000: Τούρκοι 10.000, Έλληνες 5.000
Είναι η τελευταία προς δυσμάς πόλη του Πόντου.
Ιδρύθηκε τον 8ο π.Χ. αι. από αποίκους της Μιλήτου. Από εδώ οι Μύριοι του Ξενοφώντα διεκπεραιώθηκαν στο Βυζάντιο (αρχές 4ου π.Χ. αι.). Στη Ρωμαϊκή εποχή, πριν κατακτηθεί από τους Ρωμαίους (70 π.Χ.), ήταν πρωτεύουσα του βασιλιά του Πόντου Μιθριδάτη του ΣΤ'. Μετά τον 4ο μ.Χ. αι., οπότε η Αμάσεια αναδεικνύεται πρωτεύουσα της περιοχής, η Σινώπη παρακμάζει και μεταπίπτει σε επαρχιακή πολιτεία.
Πάντως, στην αρχαιότητα ήταν η μητρόπολη πολλών πόλεων του Πόντου (Κοτύωρα, Τραπεζούντα, Σαμψούντα κ. α.) και η πατρίδα του κυνικού φιλοσόφου Διογένη.
Επί Τουρκοκρατίας (19ος αι.) ήταν έδρα Σαντζακίου. Η πόλη είναι χτισμένη σε προεξοχή που εισχωρεί μέσα στη θάλασσα και χωρίζεται από την ξηρά με πολύ στενό ισθμό.
Σ' αυτήν την τερπνή και γραφική πολιτεία οι Έλληνες κατοικούσαν στην παραλιακή πλευρά, ενώ οι Τούρκοι πάνω στην ακρόπολη, της οποίας σώζονται οι απανωτές οχυρώσεις. Εκεί υπήρχαν και οι φυλακές για βαριά εγκλήματα.
Εκκλησιαστικά, η Σινώπη, με 24 ελληνικά χωριά, υπαγόταν στη Μητρόπολη Αμάσειας.
Πολλά μνημεία, αρχαία και βυζαντινά, σώζονται σ’ αυτή την πόλη:
-Τα δύο μεγάλα σχολικά κτίρια.
-Η μαρμάρινη βρύση, κοντά στα σχολεία.
-Τα οχυρά στην ακρόπολη και τα κάστρα στην παραλία.
-Γωνιακός Πύργος (στην παραλία) του Μιθριδάτη ΣΤ'.
-Παλιά ελληνικά αρχοντικά και πλακόστρωτη.
-Η Κοίμηση της Θεοτόκου (εκκλησία).
-Το ρωμαϊκό συγκρότημα των λουτρών, της παλαίστρας και του γυμνασίου.
-Το Αρρεναγωγείο.
Παρθεναγωγείο Σινώπης
-Το Παρθεναγωγείο.
-Το Λιμάνι (ανατολικό και δυτικό).
-Εκκλησία του 7ου μ.Χ. αι.
-Πολλές αρχαίες και βυζαντινές αρχαιότητες (στο Μουσείο της πόλης).
-Συγκρότημα κτιρίων.
-Φορητές εικόνες.
Στην περιφέρεια Σινώπης ανήκουν 24 χωριά όπως: Αγάτσολι, Αγία Κυριακή, Άγιος Δημήτριος, Καράσου, Προφήτης Ηλίας, Τσακίρογλου, Aγιαντζίκ. Στεφάνη*, Κέρτζε, Μπροϊβάτ, Αγιάντων κ.ά



*Η Στεφάνη ή Στέφανος (Ιστιφάν)
Μικρή παραλιακή κωμόπολη ανατολικά της Σινώπης, στης οποίας τη διοίκηση υπαγόταν και ήταν έδρα υποδιοίκησης (καζά), που ονομαζόταν Αγιατζίκ. Είχε 1.200 κατοίκους, που οι πιο πολλοί ήταν τουρκόφωνοι Έλληνες αλλά διατηρούσαν το χριστιανικό τους θρήσκευμα και είχαν ορθόδοξο ναό. Ζούσαν από την αλιεία και από αξιόλογη παραγωγή φρούτων, καθώς και από την υλοτομία.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

 
Copyright © 2015 Santeos
| Design By Herdiansyah Hamzah