Η σύγκλιση Παμποντιακού συνεδρίου

Το 1959, ο Φίλων Κτενίδης έριξε την ιδέα για σύγκληση παμποντιακού συνεδρίου. Στενό συνεργάτη του στην υπόθεση αυτή είχε τον Χρήστο Κουλαουζίδη, δημοσιογράφο από τα Πλάτανα (Ερμώνασσα) της Τραπεζούντας, μέλος της διοίκησης του Σωματείου «Παναγία Σουμελά» και συνεργάτη στην «Ποντιακή Εστία».

Η πρόταση του Κτενίδη δημοσιεύτηκε στην «Ποντιακή Εστία» και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής.

Τα ποντιακά έντυπα της εποχής άρχισαν να ασχολούνται με το θέμα του παμποντιακού συνεδρίου. Οι αρθρογράφοι επέμεναν για τη συμμετοχή στο συνέδριο και των Ελλήνων του εξωτερικού, να είναι, δηλαδή, παγκόσμιο παμποντιακό συνέδριο. (Λεπτομέρειες για το α' παμποντιακό συνέδριο, που έγινε, τελικά, το 1961, βλ. το βιβλίο του Πάνου Καϊσίδη «Τα συνέδρια των Ποντίων»).
Προσύσκεψη για την οργάνωση του παμποντιακού συνεδρίου έγινε στις 19 Απρίλη 1959 και η πρώτη επίσημη σύσκεψη έγινε στις 16 Αυγούστου του ίδιου χρόνου στη μονή της Παναγίας Σουμελά, στο Βέρμιο, με τη συμμετοχή 35 εκπροσώπων 28 ποντιακών σωματείων. 
Μέλη της Κεντρικής Οργανωτικής Επιτροπής του συνεδρίου εκλέχθηκαν με σειρά επιτυχίας οι: Φίλων Κτενίδης, Ελευθέριος Παυλίδης, Χρήστος Κουλαουζίδης, Νίκος Γεωργιάδης. Δημήτριος Σεϊτανίδης, Αγάθη Κογκαλίδου και Αντώνιος Σουρμελής.
 Επιλαχόντες ήταν οι: Ιωάννης Αβραμάντης, Στάθης Αθανασιάδης, Αντώνιος Τερζόπουλος, Παναγιώτης Τανιμανίδης, Γεώργιος Σακκάς, Ηλίας Σπανάκης και Θεόδωρος Ανδρεάδης.
Στο τεύχος Αυγουστου - Σεπτέμβρη 1959 της «Ποντιακής Εστίας», ο Φίλων Κτενίδης γράφει: «... Χωρίς αυτήν την προεργασίαν, πολύ φοβούμεθα ότι το Παμποντιακόν Συνέδριον, του οποίου η σύγκλησις αποτελεί έκδηλον ανάγκην του συντονισμού των ενεργειών όλων - Σωματείων και ατόμων -που πιστεύουν εις την σκοπιμότητα της καλλιεργείας και διαφυλάξεως της Ποντιακής Ιδέας, θα μείνει ένα από τα πολλά όνειρα που πλάθουν οι ίδιοι... Μόνον όνειρον ...».

Πραγματικά, εκείνο το συνέδριο δεν έγινε. Οργανώθηκε, όμως, παμπόντιο συνέδριο, από τους ίδιους ανθρώπους : Κτενίδης, Κουλαουζίδης, Κογκάλίδου, Αβραμάντης, Τανιμανίδης κ. ά. - το 1961, στο οποίο, όμως, ο εμπνευστής της ιδέας και αυτός που πάσχισε περισσότερο -μαζί με τον Χρήστο Κουλαουζίδη- Φίλων Κτενίδης δεν μπόρεσε να συμμετάσχει λόγω ασθενείας.