Τέτοιες μέρες πριν από 247 χρόνια ο διάσημος θαλασσοπόρος Τζέιμς Κουκ θα πρωτοαντικρίσει τη νοτιοανατολική ακτή της Αυστραλίας. Θα προχωρήσει στο εσωτερικό της χώρας και θα κηρύξει την περιοχή βρετανικό έδαφος. Είχε προηγηθεί ο Ολλανδός εξερευνητής Βίλεμ Γιανσον, ο οποίος το 1606 έφθασε στο ακρωτήρι Γίορκ, αλλά δεν μπήκε στην ενδοχώρα. Νεότερα ευρήματα (πέντε νομίσματα και ένας χάρτης), εκτιμώμενης ηλικίας άνω των χιλίων ετών, δείχνουν ότι είχαν επισκεφτεί την Αυστραλία έμποροι, πολλά χρόνια πριν.
Οι πρώτοι έποικοι ήταν κατάδικοι που τους μετέφεραν από την Αγγλία. Το μεταναστευτικό ρεύμα θα φουντώσει μετά την ανακάλυψη χρυσού στη Βικτώρια (1851) και στη δυτική ακτή (1890).
Το... ενοχλητικό για τους εποίκους, όπως στην Αμερική και σε άλλες αποικίες, ήταν ο γηγενής πληθυσμός. Οι πρώτοι κάτοικοι, σύμφωνα πάντα με τις έως τώρα έρευνες, οι Αβοριγίνες, ζούσαν εκεί πριν από σαράντα χιλιάδες χρόνια. Αποδεκατίστηκαν από λευκούς επιδρομείς...
Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 500 - 600 διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Χριστιανοί ιεραπόστολοι, με ένα στυγνό παιδομάζωμα, αποσπούσαν παιδιά από τις οικογένειές τους, για να τα... εκπολιτίσουν, αποκόπτοντάς τα από τις παραδόσεις και την κουλτούρα τους. Είναι η λεγάμενη «κλεμμένη γενιά».
Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '50, οι Αβοριγίνες, των οποίων η κοσμογονία αναφέρει ως αρχή του κόσμου «την Ώρα του Ονείρου», ήταν νομικά ανύπαρκτοι και ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Σε διάστημα δεκαετίας θα αποκτήσουν σταδιακά κάποια δικαιώματα
και το 1967 τους χορηγείται πλήρης αυστραλιανή υπηκοότητα. Μόλις το 2008 ο πρωθυπουργός Κέβιν Ραντ ζήτησε συγνώμη από τους ιθαγενείς για όλα όσα έχουν υποστεί.
Οι κάτοικοι της Αυστραλίας, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 21,5 εκατομμύρια, στην πλειονότητα αγγλικής καταγωγής, ενώ αισθητή κάνουν την παρουσία τους πολίτες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες (κυρίως από Ιταλία και Γερμανία) και σχετικά προσφάτως από ασιατικές (Κίνα, Ινδία, Ν. Ζηλανδία κ.ά.).
Ο ελληνισμός της Αυστραλίας αποτελεί το 1,9% του συνολικού πληθυσμού. Σύμφωνα με κάποιες παραδοχές (ελληνική ρίζα από κάποιον προπάππο ή προγιαγιά) ανέρχεται στο 2,2%, δηλαδή στο μισό εκατομμύριο. Χωρίς να περιχαρακωθούν σε γκέτο, διατήρησαν τη γλώσσα και τις ελληνικές παραδόσεις, ενταγμένοι πλήρως στο κοινωνικό σύνολο. Ως «παλιοί Έλληνες», χρησιμοποιούν λέξεις και έχουν συνήθειες σχεδόν ξεχασμένες στη σύγχρονη Ελλάδα.
Από το 1971 λειτουργεί Τμήμα Νεοελληνικών Σπουδών στο Πανεπιστήμιο του Σύδνεϋ και από το 1974 στο Πανεπιστήμιο της Μελβούρνης. Η μεγαλύτερη συγκέντρωση ελληνικού πληθυσμού παρατηρείται στη Μελβούρνη, όπου υπάρχουν σωματεία, εκδίδονται εφημερίδες και περιοδικά στην ελληνική γλώσσα, ενώ ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας τιμά με την παρουσία του το «Φεστιβάλ της Λόνστεϊλ», ένα από τα μεγαλύτερα πολυεθνικά Φεστιβάλ της Μελβούρνης, το οποίο διοργανώνει η ελληνική κοινότητα.
Βέβαια οι μετανάστες δεν είναι αριθμητικά μεγέθη στην υπηρεσία της στατιστικής επιστήμης. Τώρα, που η οικονομική κρίση στη χώρα μας σπρώχνει νέους προς κράτη με προηγμένες οικονομίες, αισθανόμαστε πάλι τον πόνο που προκαλεί η αποκοπή ενός μέλους από τον δικό μας περίγυρο. Αποστάσεις που χωρίζουν οικογένειες, φίλους, εραστές.
Ανθρωποι που έφυγαν και έχουν στραμμένο διαρκώς το βλέμμα πίσω. Ανθρωποι που έμειναν εδώ, να κοιτάζουν το τελευταίο στίγμα που άφησε το αεροπλάνο στον ουρανό.
Κοσμάς Κέφαλος
Δημοσιογράφος
Το... ενοχλητικό για τους εποίκους, όπως στην Αμερική και σε άλλες αποικίες, ήταν ο γηγενής πληθυσμός. Οι πρώτοι κάτοικοι, σύμφωνα πάντα με τις έως τώρα έρευνες, οι Αβοριγίνες, ζούσαν εκεί πριν από σαράντα χιλιάδες χρόνια. Αποδεκατίστηκαν από λευκούς επιδρομείς...
Στα τέλη του 18ου αιώνα υπήρχαν 500 - 600 διαφορετικές φυλές με διαφορετικές διαλέκτους, από τις οποίες 50 έχουν εξαφανιστεί. Χριστιανοί ιεραπόστολοι, με ένα στυγνό παιδομάζωμα, αποσπούσαν παιδιά από τις οικογένειές τους, για να τα... εκπολιτίσουν, αποκόπτοντάς τα από τις παραδόσεις και την κουλτούρα τους. Είναι η λεγάμενη «κλεμμένη γενιά».
Μέχρι και τα τέλη της δεκαετίας του '50, οι Αβοριγίνες, των οποίων η κοσμογονία αναφέρει ως αρχή του κόσμου «την Ώρα του Ονείρου», ήταν νομικά ανύπαρκτοι και ζούσαν σε συνθήκες εξαθλίωσης. Σε διάστημα δεκαετίας θα αποκτήσουν σταδιακά κάποια δικαιώματα
και το 1967 τους χορηγείται πλήρης αυστραλιανή υπηκοότητα. Μόλις το 2008 ο πρωθυπουργός Κέβιν Ραντ ζήτησε συγνώμη από τους ιθαγενείς για όλα όσα έχουν υποστεί.
Οι κάτοικοι της Αυστραλίας, σύμφωνα με την απογραφή του 2011, είναι 21,5 εκατομμύρια, στην πλειονότητα αγγλικής καταγωγής, ενώ αισθητή κάνουν την παρουσία τους πολίτες από άλλες ευρωπαϊκές χώρες (κυρίως από Ιταλία και Γερμανία) και σχετικά προσφάτως από ασιατικές (Κίνα, Ινδία, Ν. Ζηλανδία κ.ά.).
Ο ελληνισμός της Αυστραλίας αποτελεί το 1,9% του συνολικού πληθυσμού. Σύμφωνα με κάποιες παραδοχές (ελληνική ρίζα από κάποιον προπάππο ή προγιαγιά) ανέρχεται στο 2,2%, δηλαδή στο μισό εκατομμύριο. Χωρίς να περιχαρακωθούν σε γκέτο, διατήρησαν τη γλώσσα και τις ελληνικές παραδόσεις, ενταγμένοι πλήρως στο κοινωνικό σύνολο. Ως «παλιοί Έλληνες», χρησιμοποιούν λέξεις και έχουν συνήθειες σχεδόν ξεχασμένες στη σύγχρονη Ελλάδα.
Βέβαια οι μετανάστες δεν είναι αριθμητικά μεγέθη στην υπηρεσία της στατιστικής επιστήμης. Τώρα, που η οικονομική κρίση στη χώρα μας σπρώχνει νέους προς κράτη με προηγμένες οικονομίες, αισθανόμαστε πάλι τον πόνο που προκαλεί η αποκοπή ενός μέλους από τον δικό μας περίγυρο. Αποστάσεις που χωρίζουν οικογένειες, φίλους, εραστές.
Ανθρωποι που έφυγαν και έχουν στραμμένο διαρκώς το βλέμμα πίσω. Ανθρωποι που έμειναν εδώ, να κοιτάζουν το τελευταίο στίγμα που άφησε το αεροπλάνο στον ουρανό.
Δημοσιογράφος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου