Στην έκθεση που οργανώθηκε υπό την διεύθυνση του κ. Sefa Büte,, συμμετείχαν 37 καλλιτέχνες από 15 χώρες.
Στόχος της έκθεσης ήταν να μεταφερθεί η σύγχρονη τέχνη στους ανθρώπους που ζουν στις πιο απομονωμένες περιοχές της Ανατολής (Μικρά Ασία), και να δημιουργηθεί η ανάλογη ευαισθητοποίηση.
Σε ένα από τα ιστορικότερα μοναστήρια της Ανατολής, πραγματοποιήθηκε η διεθνής έκθεση σύγχρονης τέχνης “POST CONTEMPORARY WAVE”.
Ο χώρος που έγινε η έκθεση, είναι ένα υπόσκαφο μοναστήρι, στην επαρχία Νίγδης, στη Καππαδοκία και σήμερα ονομάζεται “Μοναστήρι Γκιουμουσλέρ” από την συνώνυμη κωμόπολη που βρίσκεται πλησίον του.
Επί εποχής Βυζαντίου η περιοχή, που ονομαζόταν Δραγία (Τραγία – Dragia), αποτελούσε σημαντικό οικιστικό κέντρο. Το υπόσκαφο μοναστήρι που περιλαμβάνει επίσης υπόσκαφη εκκλησία και συγκρότημα λειτουργικών χώρων, είναι ένα από τα καλύτερα διατηρημένα και μεγαλύτερα Ορθόδοξα μοναστήρια της Ανατολής.
Όλες οι τοιχογραφίες του μοναστηριού έχουν αποκατασταθεί και συντηρηθεί, από ομάδα συντηρητών υπό την καθοδήγηση του Άγγλου βυζαντινολόγου Michael Gough. Οι εξαιρετικής αισθητικής αγιογραφίες της μονής, αναδεικνύουν την βυζαντινή τεχνοτροπία και τέχνη, κι αυτός είναι ένας λόγος που κάθε χρόνο συγκεντρώνει πλήθος ξένων και εγχώριων επισκεπτών. Η μονή το 1973 ανακηρύχτηκε προστατευόμενη αρχαιολογική ζώνη.
Σύμφωνα με ορισμένους αρχαιολόγους τα πολυάριθμα υπόσκαφα μοναστήρια της Καππαδοκίας, χωρίζονται σε δύο κατηγορίες. Αυτά που διαθέτουν “τραπεζαρία” και τα άλλα με “αύλειο χώρο”.
Η μονή εντάσσεται στη δεύτερη κατηγορία. Το σημαντικότερο “κτίσμα” της μονή είναι η σταυροειδής εκκλησία, που βρίσκεται βορεινά. Εκτιμάται ότι για την αγιογράφηση της εκκλησίας εργάστηκαν τουλάχιστον τρεις διαφορετικοί αγιογράφοι. Στην αψίδα (κόγχη του Ιερού Βήματος), υπάρχουν τρεις ζώνες αγιογραφιών. Στη πιο πάνω εικονίζεται ο ένθρονος Ιησούς Χρηστός, στα δεξιά του δύο άγγελοι, σύμβολα των Ευαγγελιστών, η εικόνα της Δέησης με την Παναγία και τους Αποστόλους. Στη πιο κάτω ζώνη εικονίζονται πατέρες της εκκλησίας, όπως ο Μέγας Βασίλειος, Γρηγόριος Νύσσης, Γρηγόριος Ναζιανζηνός, όλοι τους Καππαδόκες. Οι παραπάνω αγιογραφίες φαίνεται να έχουν δημιουργηθεί από το χέρι του ίδιου αγιογράφου.
Οι αγιογραφίες στο βόρειο κλίτος, όπως ο Ευαγγελισμός, η γέννηση του Ιησού, οι εικονογραφήσεις του Ιωάννη Βαπτιστή και του Αγίου Στεφάνου φαίνεται ότι είναι δημιουργήματα άλλου καλλιτέχνη. Η εικόνα της βρεφοκρατούσας Παναγίας με τους αρχάγγελους Γαβριήλ και Μιχαήλ, που βρίσκεται στην είσοδο του ναού από τον νάρθηκα, ανήκουν σε τρίτο αγιογράφο.
Σε δωμάτιο που βρίσκεται πάνω από τον νάρθηκα, υπάρχει μια μοναδική για την Καππαδοκία, τοιχογραφία, που αποτελεί σύνθεση σκηνών κυνηγιού και διάφορων ζώων. Σύμφωνα με την χρονολόγηση που έγινε με την μέθοδο της σύγκρισης των εικόνων, η αγιογράφηση και ενδεχομένως η μονή με τη σημερινή της μορφή, είναι έργα του 11ου – 12ου αιώνα.
Το αρχαιοελληνικό, ελληνιστικό και βυζαντινό παρελθόν της καθ’ ημάς Ανατολής βρίσκεται διαρκώς και με διάφορες αφορμές στην επικαιρότητα. Το πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η έκθεση σύγχρονης τέχνης, που αναφέρουμε. Οι φορείς των απογόνων των προσφύγων και ανταλλαγέντων της Καταστροφής του 1922, εάν θέλουν να διατηρήσουν δεσμούς με τις πατρίδες των προγόνων τους, μπορούν να το κάνουν αξιοποιώντας δημιουργικά, την πολιτιστική κληρονομιά του Ελληνισμού της Ανατολής.
Γρηγόρης Κεσίσογλου
πηγή:http://anatoliblog.blogspot.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου