Απο το μαρτυρολόγιο του Πόντου ( "Εποχή" 14 φεβρουαρίου 1919)

Στο φύλλο της Πέμπτης 14 Φεβρουαρίου 1919, η εφημερίδα, «Εποχή» της Τραπεζούντας, του εθνομάρτυρα δημοσιογράφου Νίκου Καπετανίδη, έγραφε για τα εγκλήματα των Τούρκων σε βάρος των χριστιανών διαφόρων χωριών, δίνοντας και μερικά στατιστικά και γεωγραφικά στοιχεία για αυτά. Καταχωρώντας  τα παρακάτω δημοσιεύματα της «Εποχής», ικανοποιούμε, οπωσδήποτε, και την επιθυμία πολλών, που  ζητούν πληροφορίες για τα χωριά των δικών τους στον Πόντο. Σε γλώσσα "απλή" καθαρεύουσα - όπως συνηθιζόταν τότε σε όλα τα έντυπα των Ελλήνων - δημοσιεύονται τα παρακάτω (προηγείται το όνομα, του οικισμού):

Σιμικλί. (σ. σ. Στην περιοχή Κιουρτούν του Μεσοχάλδιου - Τορούλ - Αρδασσα). Χώρα αμιγώς ελληνική ηρίθμει 360 οικογενείας με πληθυσμόν 2.000 άτομα. Ήτο διηρημένη εις 7 ενορίας με 7 εκκλησίας εντελώς κεκοσμημένας (σ. σ. στολισμένες), τρία σχολεία και μίαν Μονήν της Θεοτόκου, εν ή εμόναζον τρεις μοναχαί εκ των οποίων η Ηγουμένισσα, αφού ητιμάσθη παρά εφτά τεράτων ανθρωπαρίων κατά συνέχειαν, κατεκρεουργήθη και κατεκάη επί πυράς.
Οι κάτοικοι της χώρας ταύτης ένεκα της μεγάλης φιλοπονίας των προήχθησαν τα μέγιστα, αποκτήσαντες καλήν ευημερίαν. Αρκετοί εκ τούτων ήσαν έμποροι και τεχνίται, οίτινες μετήρχοντο το εμπόριον και τας τέχνας αυτών ανά τας παραθαλασσίους πόλεις του Πόντου, των επίλοιπων ασχολούμενων εις την γεωργίαν και την κτηνοτροφίαν. Αύτη, χάρις εις την γεωγραφικήν θέσιν της χώρας προήχθη εις μέγιστον βαθμόν. Διέτρεφε 4 χιλιάδας πρόβατα, 1500 αγελάδας και βουβάλους και 150 διάφορα φορτηγά ζώα. Δυστυχώς της ένεκα των επελθουσών συμφορών τα πάντα αφηρπάγησαν και απηλάθησαν παρά των Τούρκων της τας πεδιάδας της Σεβαστείας, υπό τας χειρίστας των συνθηκών, όπου και κατεστράφησαν (σ. σ. εξοντώθηκαν) κυριολεκτικώς. Μερικά μόνον λείψανα διεσπαρμένα εδώ και εκεί εναπέμειναν, μερικοί δε, έως 100 ίσως, κατώρθωσαν να διαφύγουν  το ρωσσικόν έδαφος και διεσπάρησαν ανά τον Καύκασον, αλλά και εκεί απεδεκατίσθησαν.
Η χώρα αύτη υπέστη δύο αλλεπαλλήλους επιδρομάς κατά τον Απρίλιον και Ιούλιον του 1916 ένεκα των οποίων ελεηλατήθη κυριολεκτικώς και κατεστράφησαν τα πάντα. Νυν διαμένει έρημος και ακατοίκητος. Αι υλικαί ζημίαι των κατοίκων και της Κοινότητος υπελογίσθησαν εις 53.550 χρ. λ. Τουρκίας (σ.σ. χρυσές λίρες).

Σαρί Παπά (στην ίδια περιοχή). Χώρα μικτή αλλά με μικρόν και ασήμαντον αριθμόν Τούρκων κατοίκων. Ο ελληνικός πληθυσμός περιλαμβάνει 100 οικογενείας με 700 άτομα, με δύο εκκλησίας και εν Σχολείον, με 1500 πρόβατα, 800 αγελάδας και με 100 διάφορα φορτηγά ζώα, απάντων αφαρπαγέντων κατά  καιρούς των δύο αλλεπαλλήλων επιδρομών κατά Απρίλιον και Ιούλιον του 1916, υποστάντες συγχρόνως όλας τας ατιμώσεις, λεηλασίας, καταστροφάς οικιών, εκκλησιών, σχολείων και κινητής και ακινήτου περιουσίας.
 Εσχάτως δε, κατά Αύγουστον απηλάθησαν υπό της Τουρκικής κυβερνήσεως υπό τας χειρίστας συνθήκας, ανά τας πεδιάδας της Σεβαστείας, ένθα και κατεστράφησαν οι πλείστοι, των υπολοίπων δε αγνοείται η διαμονή.
 Ελάχιστοι τούτων διαφυγόντες τας πολεμικάς γραμμάς κατέφυγαν ανά τον Καύκασον, αλλά και εκεί απεδεκατίσθησαν ένεκα των διαφόρων περιπετειών άς καθ’ οδόν υπέστησαν. Νυν δε η χώρα αυτών είναι ολοτελώς έρημος και ακατοίκητος. Αι υλικαί ζημίαι αντιπροσωπεύουν 17.480 χρ. λ. Τουρκίας (σ.σ. χρυσές λίρες)