 |
| Δρόμος στη Σμύρνη |
Έρχονται οι πρόσφυγες της Σμύρνης
Όταν έγινε η καταστροφή της Σμύρνης και ήρθαν στην Ελλάδα οι πρόσφυγες, η Χαλκίδα γέμισε Μικρασιάτες, που ήταν φανατικοί βενιζελικοί. Εμείς, παρόλο που ήμασταν αντίθετοι με τον κομμουνισμό, νοσταλγούσαμε τη ζωή μας στη Ρωσία και, αν ήταν δυνατόν, επιθυμούσαμε να γυρίσουμε πίσω.
Το 1924 επικράτησε η δημοκρατία στην Ελλάδα και το ΚΚΕ στη Χαλκίδα είχε οργανωμένους οπαδούς σε ομίλους. Άνοιξε γραφεία και κρέμασε τη ρωσική σημαία με το σφυροδρέπανο. Εμείς, τα παιδιά 14 και 15 χρόνων, τη βλέπαμε και χαιρόμασταν. Οι κομμουνιστές ήταν λίγοι, αλλά δραστήριοι. Έπιαναν συζήτηση στα καφενεία και προπαγάνδιζαν για την Οκτωβριανή Επανάσταση.
Θυμάμαι μερικά ονόματα μελών της οργάνωσης, όπως τον Πικραμένο, τον Μαράκη, τον Χαΐνογλου. Τελικά, και ο πατέρας μου μπήκε στο κόμμα και πολλοί νέοι και μαθητές.
Κάποια μέρα με πήρε και μένα ο πατέρας μου και πήγαμε στα γραφεία,όπου συγκεντρώθηκε πολύς κόσμος, περισσότεροι όμως μαθητές. Εκεί γίνονταν ομιλίες από καθοδηγητές, που έρχονταν από την Αθήνα.
Καθημερινή ανάγνωση του «Ριζοσπάστη»
Ο πατέρας μου, μου έλεγε να παίρνω κάθε μέρα τον «Ριζοσπάστη», να τον διαβάζω και στη συνέχεια να τον δίνω και σε άλλους να τον διαβάσουν.
Την Πρωτομαγιά του 1924 θα γινόταν η πρώτη συγκέντρωση των κομμουνιστών στα γραφεία, μπροστά από την εκκλησία της Αγίας Βαρβάρας Χαλκίδας. Ο πατέρας μου, μου είπε να μαζέψω όλους τους λούστρους και να πάμε στη συγκέντρωση. Μαζεύτηκαν καμιά εικοσαριά. Στα πακέτα των τσιγάρων του Παπαστράτου υπήρχε κόκκινο χαρτί. Το κόψαμε και το καρφιτσώσαμε στο πέτο μας. Ανεβήκαμε πάνω στα κασελάκια μας και φωνάζαμε «Ζήτω» και χτυπούσαμε παλαμάκια. Τη συγκέντρωση την άνοιξε ο Πικραμένος, που ήταν γραμματέας του πυρήνα και μίλησε ένας από την αχτιδική της Λήμνου.
Αναχώρηση το 1925 για το Κιλκίς
Το 1925 φύγαμε από τη Χαλκίδα για το Κιλκίς και πιο συγκεκριμένα για το χωριό Μεταλλικό. Εκεί βρήκαμε τους περισσότερους συγχωριανούς μας. Εγώ ξέχασα τον όμιλο και μαζί με τους άλλους νεολαίους, τριγυρνούσαμε με τα κορίτσια στα σοκάκια. Το Πάσχα τριγυρίζαμε στα σπίτια και λέγαμε το «Χριστός Ανέστη» και όπου είχαμε το θάρρος, λέγαμε «Λένιν Ανέστη». Τρέλες νεανικές.
Στο μεταξύ, ο αντιστράτηγος Θεόδωρος Πάγκαλος κήρυξε δικτατορία (σ. σ. τον Ιούνη του 1925) και τους λίγους κομμουνιστές, που υπήρχαν στο νομό Κιλκίς, τους έστειλε εξορία. Θυμάμαι ότι έστειλαν εξορία κάποιον Ηλία Ηλιάδη από το Χέρσο, που δούλευε στις Σέρρες ως ελαιοχρωματιστής και ήταν οργανωμένος στο συνδικάτο.
Εμείς οι Καυκάσιοι ψηφίζαμε το Κόμμα Φιλελευθέρων, τον υποψήφιο Ευθυμιάδη (σ. σ. Δημήτριος Ευθυμιάδης, 1880-1968, πολιτικός μηχανικός από το χωριό Αζάτ του Καρς, φιλοκομμουνιστής), και οι Πόντιοι τον υποψήφιο Σωτηριάδη (σ. σ. Επαμεινώνδας Σωτηριάδης, 1891-1974, δικηγόρος, από την Αργυρούπολη, αντικομμουνιστής). Στις εκλογές, μετά την πτώση της δικτατορίας του Πάγκαλου, κέρδισε ο Καφαντάρης (σ. σ. Ο Πάγκαλος έπεσε τον Αύγουστο του 1926 από τον Γεώργιο Κονδύλη, που ηγήθηκε στρατιωτικού κινήματος και διετέλεσε πρωθυπουργός και αντιβασιλέας). Σαν αριστερός φαινόταν κάποιος Σπορίδης, υπάλληλος του Εποικισμού (σ. σ. Άγγελος Σπορίδης, από τον Διπόταμο Κιλκίς, λογιστής, πέθανε στη δεκαετία του 1970).
Το 1926 έγιναν εκλογές και έρχεται ως υποψήφιος βουλευτής του ΚΚΕ κάποιος Καμένος, που συγκέντρωσε στον κινηματογράφο εκατό άτομα. Από το χωριό μας πήγαν πέντε - έξι όλοι κι όλοι.
 |
| Γρηγόρης Τσιλιγκαρίδης (όρθιος) και Σάββας Λαπουρίδης στη φυλακή, κατά τη δεκαετία του 1930. |
Από το 1927 ήδη, μερικοί χωριανοί μας Μεταλλικιώτες άρχισαν να εκδηλώνονται ως αριστεροί. Μερικοί δάσκαλοι, που τα ονόματά τους θα αναφέρω παρακάτω, ήταν αριστεροί, αλλά δεν ήξεραν πώς να οργανωθούν. Έρχεται για επίσκεψη στο χωριό μας ο Κώστας Ηλιάδης, με το ψευδώνυμο Ευτυχίδης, μέλος του πολιτικού γραφείου του ΚΚΕ, που ήρθε για αυτή τη δουλειά από τη Σοβιετική Ένωση, για να βοηθήσει το ΚΚΕ. Κάνει παρέα με τους δεξιούς, παρουσιάζεται σε όλους ως πρόσφυγας και λέει ότι πουλάει φρούτα στη Θεσσαλονίκη. Τελικά, κατάφερε να μιλήσει με τους αριστερούς και να τους εξηγήσει τη δομή (στρουκτούρα) της οργάνωσης.
Όταν έφυγε αυτός, βλέπω μια βραδιά μαζεμένους στο σπίτι μας, πέντε ανθρώπους· τον Στυλιανό Αλμετίδη, τον Κωνσταντίνο Σοφιανίδη, τον Θεόφιλο Ελευθεριάδη, τον Παναγιώτη Τσιλιγκα-ρίδη και τον Α. Λαπουρίδη. Κρυφάκουγα, μπαινοβγαίνοντας. Έλεγαν κάτι κομμουνιστικά. Αυτοί οργάνωσαν τον πρώτο πυρήνα στο Μεταλλικό. Από εδώ θα ξεκινήσουν οι οργανώσεις του ΚΚΕ και θα εξαπλωθούν σε όλο το Κιλκίς. Την καθοδήγηση, για πολλά χρόνια, είχε το Μεταλλικό.
Οι πρώτοι κομματικοί πυρήνες στο Κιλκίς
Από τον Ιούλη του 1927 και μετά, το Κιλκίς απόκτησε πυρήνες του ΚΚΕ στα εξής χωριά, με πρωτοβουλία των παρακάτω συντρόφων: στο Μεταλλικό του Σάββα Α. Λαπουρίδη, στη Μεταμόρφωση του Γιώργου Σιδηρόπουλου, στη Μεγάλη Στέρνα του δάσκαλου Κλήμη Μουρατίδη από τη Μεταμόρφωση, στη Μελάβσα (Ηλιόλουστο) του Ξένου από το Αβράτ Ισάρ (Παλιό Γυναικόκαστρο), με τη βοήθεια του δάσκαλου Κανονίδη, στο Μεσιανό του δάσκαλου Μύρωνα Παπαδόπουλου, στο Μαυρονέρι του X. Ιωαννίδη, στο Γερακαριό του λογιστή Κυριάκου Φραγκοζίδη και του Κ. Σερταρίδη, στην Κορομηλιά του Παύλου Κοτανίδη, στα Αμάραντα του Ιάκωβου Γιακουσίδη.
Αυτή ήταν η πρώτη οργάνωση, από το 1927 μέχρι το 1948. Οργανώθηκε ο πυρήνας των δασκάλων, με πρωτοβουλία του Θεόφιλου Νικολαΐδη και τη συμμετοχή του Μ. Παπαδόπουλου, του X. Ιωαννίδη, του Κανονίδη και μια σειρά συμπαθούντων δασκάλων. Όλοι οι παραπάνω δάσκαλοι ήρθαν από τη Ρωσία και για έξι μήνες, το 1928, μετεκπαιδεύτηκαν στο συνέδριο των δασκάλων στο Κιλκίς. Κατέβηκαν με αριστερό ψηφοδέλτιο και κέρδισαν τη διοίκηση του Συλλόγου Δασκάλων Νομού Κιλκίς. Η Ασφάλεια και τα κόμματα ταράχθηκαν από τη νίκη των αριστερών και μέσα σε ένα χρόνο εκτόπισαν τους δάσκαλους στη Λάρισα και την Κατερίνη. Εκείνοι, όμως, συνέχισαν την κομματική τους δουλειά στις επαρχίες όπου τους έστειλαν.
 |
| Πόντιοι Κιλκισιώτες στις φυλακές κατα την διάρκεια του 1930. Στην ακρη δεξιά καθιστός ο Γρηγόρης Τσιλιγκαρίδης και δίπλα του ο Κώστας Γαβριηλιδης (με τα μπαστούνια). |
Οι αγώνες των κατοίκων του Μεταλλικού
Ποια ήταν τα αίτια και από βασιλόφρονες δημοκρατικοί οι Μεταλλικιώτες γίναμε όλοι κομμουνιστές και μάλιστα οργανωτές του Κομμουνιστικού Κόμματος στο Κιλκίς; Να η απάντηση.
Όταν το 1922 ήρθαμε στην Ελλάδα, όπως όλοι οι Καυκάσιοι έτσι και εμείς ήμασταν φανατικοί ενάντια στον κομμουνισμό, γιατί προερχόμασταν από το στρώμα των πλουσίων χωρικών. Παρόλο που ήμασταν πρόσφυγες, ξυπόλυτοι, πεινασμένοι, πιστεύαμε στην προπαγάνδα της αντίδρασης ότι οι κομμουνιστές θα μας χαλούσαν τη θρησκεία και την οικογένεια, ότι θα τρώγαμε όλοι υποχρεωτικά από ένα καζάνι, ότι θα κοιμόμασταν όλη μαζί η οικογένεια κάτω από ένα πάπλωμα, ότι θα μας πάρουν την περιουσία, δηλαδή των πλουσίων.
Εμείς, όμως, από πλούσιοι αγρότες, μείναμε μόνον με τα δυο μας χέρια, γυμνοί και ξυπόλυτοι. Πουλούσαμε τη δύναμη μας πολύ φθηνότερα από ό,τι οι ντόπιοι. Αγόρια, κορίτσια πάνω από δέκα χρόνων, έγιναν λούστροι, πήγαν υπηρέτριες. Έτσι ζήσαμε στη Χαλκίδα δύο χρόνια.
Τα τσιφλίκια της «Γερμανέσσας» Χατζηλαζάρου
Φύγαμε από τη Χαλκίδα και ήρθαμε εγκατασταθήκαμε στο Γιάνιτς, το σημερινό Μεταλλικό, που ήταν τσιφλίκι του Χατζηλαζάρου, κουμπάρου του βασιλιά Κωνσταντίνου. Η γυναίκα του Χατζηλαζάρου ήταν Γερμανίδα (Γερμανέσσα τη λέγαμε) και είχε πάρει τρία τσιφλίκια στο Μεταλλικό 20.000 στρέμματα και στις Σέρρες άλλα τόσα στρέμματα. Για τσάϊρι (βοσκότοπο) τους έδωσαν 90 στρέμματα στο Χωρύγι, να έχουν χόρτο για τα ζώα τους. Μόλις πατήσαμε στα σύνορα της, παρόλο που η τότε κυβέρνηση του Παπαναστασίου απαλλοτρίωσε ένα μέρος από το τσιφλίκι, η Χατζηλαζάρου — ο άνδρας της ήταν παράλυτος - με τη δύναμη της έφερε τους χωροφύλακες, οι οποίοι με τον βούρδουλα μας πέταξαν στο σύνορο του Κιλκίς. Οι χωριανοί μας τρυπούσαν τη νύχτα το χώμα και έμπαιναν μέσα στο τσιφλίκι.
Ύστερα από σκληρούς αγώνες, απαλλοτρίωσαν ένα μέρος από το τσιφλίκι. Ήταν τα πιο άγονα χωράφια, στις τοποθεσίες Γιοτζά Χεράν και Σερσεμλί. Τα χωράφια γύρω από το χωριό μας τα κράτησαν δικά τους. Το σημερινό τσιφλίκι Τριγώνι, όλο ήταν δικό τους.
Εμείς, όσο καλά και αν τα οργώναμε και γενικά καλλιεργούσαμε τα άγονα χωράφια που μας έδωσαν, δεν μπορούσαμε να εξασφαλίσουμε το ψωμί μας. Λίγες οικογένειες είχαν ψωμί μέχρι τη νέα σοδειά.
Από τον Μάρτη τρέχαμε στου Τσουκαλά, στο Κιλκίς, και αγοράζαμε βερεσέ. Βέβαια, μας τα χρέωναν όσο ήθελαν. Νοίκιαζαν κάρα και από τον Γαλλικό ποταμό κουβαλούσαν άμμο, που την ανακάτευαν με το σιτάρι και το πουλούσαν. Έγραφαν όσο ήθελαν, χωρίς κανείς ποτέ να τολμήσει να τους ελέγξει από τον φόβο ότι δεν θα του έδιναν άλλο βερεσέ. Από τέτοιους παίρναμε και το λάδι, τις ελιές και ό,τι άλλο χρειαζόμασταν, όλα κατώτερης ποιότητας και ακριβά, γιατί τα παίρναμε βερεσέ. Πληρώναμε στα αλώνια ή στα καπνά.
Η αδικία μας έσφιγγε από παντού
Στο χωριό μας, εκτός που είχε λίγα χωράφια και άχρηστη βοσκή, έβαλαν και τον Τάκο Κεφάλα, που έγινε εκατό χρόνων και ακόμη τη γκλίτσα την κρατάει. Τα πρόβατα του, όμως, τα έχασε και σήμερα δεν έχει παραπάνω από 100. Είχαν δώσει στον Κεφάλα το δικαίωμα να έχει στο σύνορο μας 300 πρόβατα, αλλά αυτός είχε πάνω από χίλια. Έπαιρνε τσοπάνους με τα πρόβατα τους τα ανίψια του και άλλους να φυλάνε τα δικά του δωρεάν. Αντί για 300 μάζεψε στο χωριό μας πάνω από 3.000 πρόβατα που βοσκούσαν στα χωράφια μας. Του κάναμε μηνύσεις, πηγαίναμε στο δικαστήριο και τον αθώωναν ή του έβαζαν ένα ποσό να μας αποζημιώσει. Χρόνια πολεμούσαμε να αποδείξουμε πως έχει παραπάνω από 300 πρόβατα, αλλά δεν τα καταφέραμε. Δικαστήρια, νομαρχία, κοινότητα, όλους τους είχε αγορασμένους.
Η αδικία μας έσφιγγε από παντού. Η Χατζηλαζάρου χωράφια δεν μας έδινε, ο Βλάχος μας έκανε ζημιές, οργάνωση δεν υπήρχε. Είχαμε πάρεδρο τον Κυριάκο Σαμουηλίδη, έναν μπεκρή, που συνεχώς δανειζόταν λεφτά από τον Βλάχο. Δανεικά και αγύριστα. Έκανε, όμως, τα θελήματα του Βλάχου.
Βεβαίωνε και αυτός όλες τις ψευτιές του Βλάχου σε βάρος των χωρικών. Με διάφορα κόλπα κρατούσε το χωριό στα χέρια του, γιατί τον θεωρούσαμε άξιο. Πάντα έπαιρνε την πλειοψηφία και έβγαινε πάρεδρος (μουχτάρτς) του χωριού.
Μετά τη δικτατορία του Πάγκαλου
Μετά την πτώση της δικτατορίας του Θεόδωρου Πάγκαλου, άρχισαν μερικοί να γίνονται αριστεροί. Ανάμεσα τους και ο πατέρας μου, που το 1924 έγινε μέλος του κόμματος στη Χαλκίδα και γνώριζε από οργάνωση. Βοήθησε και ο Κώστας Ηλιάδης Ευτυχίδης, χωριανός
μας κι αυτός και μέλος του πολιτικού γραφείου της κεντρικής επιτροπής του κόμματος.
Τον Ιούνιο του 1927 οργανώνεται ο πυρήνας του κόμματος, ο πρώτος στην περιφέρεια μας, και ο πυρήνας της νεολαίας. Η πρώτη συνεδρίαση του κόμματος και της νεολαίας έγινε στο σπίτι μας. Στο σπίτι μας έγινε και η πρώτη συνδιάσκεψη της νεολαίας. Έγινε στο δωμάτιο, που το χρησιμοποιούσα εγώ ως υπνοδωμάτιο.
Οι πρώτες αποφάσεις του πυρήνα
Αφού συγκροτήθηκαν οι οργανώσεις του κόμματος και της νεολαίας, έπρεπε να σκεφτούμε για τα ζητήματα του χωριού μας, που ήταν:
1) Διώξιμο του τσαρλατάνου παρέδρου.
2) Πάλη για την απαλλοτρίωση του τσιφλικιού.
3)Διώξιμο του Κεφάλα από το Χωρύγι, μείωση των προβάτων του από 3.000 σε 300, όπως όριζε το συμβόλαιο ενοικίασης.
Μπήκαμε δυναμικά στο τσιφλίκι και το σπείραμε. Ο πυρήνας του κόμματος και της νεολαίας, που τον αποτελούσαμε όλο κι όλο δεκαπέντε άτομα, παίρνουμε απόφαση και καλούμε τους συχωριανούς μας να σπείρουμε αυθαίρετα τα χωράφια της τσιφλικούς της Χατζηλαζάρου.
Πέφτουμε, σύσσωμο όλο το χωριό, στο τσιφλίκι της Χατζηλαζάρου, στον κάμπο, που τα χωράφια ήταν νιάματα (έτοιμα για σπορά) και τα σπέρνουμε. Ήταν μια νύχτα του 1928, φθινόπωρο, καιρό της σποράς. Όλη νύχτα σπέρναμε, καθένας για τον εαυτό του. Μέχρι να ξημερώσει, το τσιφλίκι σπάρθηκε.
Ξημερώματα, η Χατζηλαζάρου ειδοποίησε την αστυνομία, που είχε έδρα στο Χέρσο (Χέρσοβο τότε), αλλά μέχρι να έρθουν οι χωροφύλακες, εμείς είχαμε τελειώσει τη σπορά του κάμπου. Έπιασαν δεκαπέντε άτομα και τους πήγαν στο τμήμα, όπου έφαγαν το πρώτο ξύλο από τους χωροφύλακες.
Τα χωράφια που σπείραμε, τα θερίσαμε κιόλας και αναγκάσαμε έτσι το κράτος να τα απαλλοτριώσει και στη διανομή που έγινε το 1931, πήραμε από 42 στρέμματα κλήρο.
Ήταν η πρώτη μεγάλη επιτυχία του κόμματος μας στο Μεταλλικό.
 |
| Κιλκίς πριν τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο |
Στην αχτιδική επιτροπή Κιλκίς της νεολαίας εκλεγήκαμε: Γρηγόρης Τσιλιγκαρίδης γραμματέας. Νικόλαος Αποστολίδης. Γεώργιος Λαμψίδης από τους μαθητές του γυμνασίου, Γεώργιος Παπαδόπουλος από το Μεσιανό και Σάββας Ιωαννίδης από το Μαυρονέρι.
Αυτή ήταν η σύνθεση της πρώτης αχτιδικής επιτροπής Κιλκίς, που ανέλαβε όλο το βάρος της περιφέρειας να οργανώσει κόμμα και νεολαία και να αγωνιστεί για τα ζητήματα των αγροτών της περιφέρειάς μας.
Πρωτοπόροι στο Μεταλλικό
Πρωτοπόροι οι κάτοικοι του Μεταλλικού στους αγώνες για τη λύση των προβλημάτων του χωριού, αλλά και ολόκληρης της περιφέρειας, κατορθώνουν το 1929 να πάρουν τη διοίκηση της Ένωσης Γεωργικών Συνεταιρισμών Κιλκίς. Πρόεδρος ο αγαπητός μας δάσκαλος Μύρων Παπαδόπουλος. Ταμίας εκλέχθηκε ο Σάββας Λαπουρίδης.
Κάναμε και το πρώτο συλλαλητήριο στο Κιλκίς για οικονομικά ζητήματα της περιφέρειας μας.
Πήραμε και τη διοίκηση του συλλόγου των δασκάλων. Το κόμμα μας με τη μαζική πάλη που έκανε, είχαμε οργανώσεις μέχρι το 1936 σε 33 χωριά πυρήνες του κόμματος και σε 35 χωριά πυρήνες της νεολαίας. Στο γυμνάσιο, από τη β’ τάξη και πάνω. είχαμε πυρήνες με καθοδηγητές από μέρους της αχτιδικής επιτροπής τους αξέχαστους Νίκο Αποστολίδη και Γιώργο Λαμψίδη και αργότερα τον Παύλο Κεσίδη, υπεύθυνο του γυμνασίου.
Η δουλειά μας στους συνεταιρισμούς
Το 1928 πήραμε πολλές διοικήσεις των συνεταιρισμών και βγάλαμε αντιπροσώπους για την Ένωση. Κερδίζουμε τους αντιπάλους. Πρόεδρος της Ένωσης εκλέχθηκε ο δάσκαλος Μύρων Παπαδόπουλος και ταμίας ο σ. Σάββας Λαπουρίδης.
Σε συνεργασία με το Αγροτικό Κόμμα και τον αξέχαστο μας Κώστα Γαβριηλίδη, κάνει η Ένωση το πρώτο συλλαλητήριο των αγροτών στο Κιλκίς. Τώρα το κόμμα στο Κιλκίς έχει βγάλει την καθοδήγηση της αχτιδικής επιτροπής, με γραμματέα τον I. Ααπουρίδη, με τον οποίο είμαστε συνδεμένοι με την Π. Επιτροπή Θεσσαλονίκης.
Το ίδιο διάστημα, σε όλα τα παραπάνω χωριά οργανώνονται και πυρήνες της νεολαίας, με γραμματέα της αχτιδικής επιτροπής τον Γρηγόρη Τσιλιγκαρίδη (τον γράφοντα).
Το 1928 έρχεται ο Βενιζέλος και κάνει τις εκλογές με πλειοψηφικό. Υπόσχεται να κάνει αγνώριστη την Ελλάδα. Οι εκλογές γίνονται με το πλειοψηφικό σύστημα. Το κόμμα μας βάζει υποψήφιο στο ψηφοδέλτιο Θεσσαλονίκης τον Γεώργιο Σιδηρόπουλο. Πήραμε 370 ψήφους. Όλα τα κόμματα σβήνουν.
Ο Βενιζέλος βγαίνει παμψηφεί. Υποσχέθηκε να κάνει αγνώριστη την Ελλάδα, αλλά δεν μπόρεσε να κάνει τίποτε.
Ξέσπασε και η παγκόσμια οικονομική κρίση. Στην Αμερική καίνε τα σιτάρια, ο Βενιζέλος καίει τα καπνά, η αγροτιά καταχρεώνεται στις τράπεζες. Συλλαλητήρια αγροτών στη Θεσσαλονίκη, που οργανώνει το Αγροτικό Κόμμα. Οι εργάτες ξεσηκώνονται στις πόλεις, που τις μαστίζει η ανεργία και τα ψεύτικα μεροκάματα.
 |
| Ρόζα Ιμβριώτου |
Ο Βενιζέλος, για να σταματήσει την εξέγερση του λαού, βγάζει ειδικούς νόμους, το περίφημο Ιδιώνυμο, που με δυο μάρτυρες, ότι κάποιοι έκαναν προσηλυτισμό, καταδικάζονται και φυλακίζονται. Ακόμη προέβλεπε από τρεις μήνες φυλακή και εξορία και μέχρι πέντε χρόνια φυλακή και δύο εξορία. Δημιουργεί τις επιτροπές ασφάλειας, που χωρίς καμία ανάκριση, σε άρπαζε από το χωριό σου και σε έστελνε εξορία στα ξερονήσια για έναν χρόνο.
Τότε δεχόμαστε τα πρώτα χτυπήματα, με φυλακές και εξορίες.
Η κομμουνιστική νεολαία δεν τρομοκρατείται από το Ιδιώνυμο. Οι οργανώσεις της φυτρώνουν σαν μανιτάρια. Στο γυμνάσιο Κιλκίς, από τη δευτέρα τάξη και πάνω δημιουργήθηκαν πυρήνες. Πρωτοπόροι οι μαθητές Π. Χαρατζίδης, Παύλος Κεσίδης, Π. Σαραφείδης. I. Παντελιάδης, Κοντοζής. Στην οργάνωση και ανάπτυξη της οργάνωσης, βοηθούσε, με τον τρόπο της, ως γυμνασιάρχισσα, η Ρόζα Ιμβριώτη. (σ. σ. Η παιδαγωγός και συγραφέας Ρόζα Ιμβριώτη υπήρξε η πρώτη Ελληνίδα πουέγινε γυμνασιάρχισσα. Έγινε στο Κιλκίς το 1934.
Η οργάνωση του γυμνασίου βγάζει προκήρυξεις, εκδίδει εφημερίδα. Ανακαλύπτονται και συλλαμβάνονται οι νεολαίοι του γυμνασίου Π. Κεσίδης, I. Παντελιάδης, Π. Χαρατζίδης και Κοντοζής. Οι τρεις είναι κοντά στα 16. Ο Παύλος Κεσίδης είναι της ίδιας ηλικίας, αλλά φαίνεται μεγάλος. Τον θεωρούν αρχηγό των νεολαίων.
Αυτοί εγκαινιάζουν πρώτοι στο Κιλκίς, αλλά και σε όλη τη Μακεδονία, το Ιδιώνυμο του Βενιζέλου. Ο Παύλος Κεσίδης καταδικάζεται σε πέντε μήνες φυλακή και 3 μήνες εξορία στη Σίκινο. Οι, άλλοι τρεις καταδικάζονται σε τρεις μήνες φυλακή και έναν μήνα εξορία στο ίδιο νησί και αποβάλλονται απο το γυμνάσιο Κιλκίς.Η οργάνωση της νεολαίας τους βοηθάει. Στο δικαστήριο τους υπερασπίζονται οι κομμουνιστές δικηγόροι Κεφαλίδης, Πανάγος, Αναγνωστάκης.
Γρηγόρης Τσιλιγκαρίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου