« Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;»

«Ποιος θυμάται τους Αρμένιους; Η Γενοκτονία των Αρμενίων» 

«Who, after all, speaks today of the annihilation of the Armenians? The Armenian Genocide»

«Wer redet heute noch von der Vernichtung der Armenier?Armenian Genozid»

«Ermeni soykırımın» 

«Հայերեն Հայոց ցեղասպանության» 

«Геноцид армян»

Η φράση του Χίτλερ «Ποιος θυμάται τους Αρμένιους;»  είναι η επιβεβαίωση ότι το έγκλημα των  Νεότουρκων και των Κεμαλικών εναντίον των Αρμενίων, των Ελλήνων και των άλλων λαών δεν τιμωρήθηκε, άρα μπορεί να επαναληφθεί. Και όντως έτσι έγινε εναντίον των λαών που βίωσαν τα διαστροφικά εγκλήματα των Ναζί. 

Η Γενοκτονία των Αρμενίων, μαζί με αυτή εναντίον των Ελλήνων είναι τα πρώτα μαζικά εγκλήματα του 20ου αιώνα. Ατιμώρητα, χωρίς κάθαρση, χωρίς Νέμεση. 

Αυτό που δεν έπραξε η διεθνής κοινότητα, το πράττουν οι λαοί, όπως ο  Αρμενικός ο οποίος έχει αντιληφθεί εδώ και δεκαετίες το χρέος του. Μεγάλο, ιστορικό, ανθρώπινο, ηθικό, πολιτικό.

Η εμπειρία μου με τους Αρμένιους συναθλητές, συναγωνιστές στο διεθνή αγώνα αναγνώρισης απέναντι στην άρνηση της Τουρκίας και την υπονόμευση των θλιβερών συνοδοιπόρων της, είναι συγκινητική. Για αυτό τέτοια ημέρα, την 24η Απριλίου όπου οι Αρμένιοι και όλοι οι συναγωνιστές τους τιμούν τη Μνήμη των θυμάτων, οφείλουμε να συνεχίσουμε την πορεία αλήθειας και ιστορίας. 

Μνημείο της Γενοκτονίας στο Ερεβάν.

Προσωπικώς θα πρέπει να ευχαριστήσω τη Δημοκρατία της Αρμενίας,  όπως και την Αρμενική Εθνική Επιτροπή Ελλάδας, που μου έχει δώσει τη δυνατότητα, πολλές φορές, να είμαι μαζί τους στο δίκαιο αγώνα. Είναι τιμή αλλά και μεγάλο χρέος για έναν Έλληνα να βρίσκεται και να μιλά  στο Γερεβάν, στην Αρμενική πρωτεύουσα, στο Μουσείο της Γενοκτονίας, να φυτεύει ένα δέντρο  και να ακουμπά ένα άνθος  στο μνημείο της Γενοκτονίας, να κάνει την ίδια πορεία μαζί με εκατοντάδες άλλες Αρμένιους. Με ανάλογες πράξεις μπορεί ένας Έλληνας, ένας άνθρωπος να νιώσει πολλά. Συναισθήματα που οι δολοφόνοι Νεότουρκοι και Κεμαλικοί θέλησαν μαζί με τους ανθρώπους να τα εξαφανίσουν. 

Επίσης,  οφείλω να ευχαριστήσω το Κοινοβούλιο της Αρμενίας για την  αναγνώριση της Γενοκτονίας των Ελλήνων, για την οποία σε  μετάφραση της Τεχμινέ Μαρτογιάν του Μουσείο- Μνημείου της Γενοκτονίας, έγραψα το βιβλίο στην Αρμενική γλώσσα. Η αναγνώριση ήταν μία σημαντική και αναγκαία κίνηση, τώρα μπορούμε να βαδίσουμε με άλλη δυναμική. 

Το ζήτημα της μαζικής δολοφονίας των Αρμενίων- είμαι ένας απόγονος των διασωθέντων του Ελληνικού Ολοκαυτώματος-  μας αφορά πλέον όλους.  Αρμένιους, Ασσύριους, Έλληνες, όλη την Οικουμένη.  Και  επειδή είναι ένα πανανθρώπινο αίτημα, θα λάβει σύντομα τη θέση που του αξίζει στην ανθρώπινη  και πολιτική ιστορία. Αναγνώρισης, δικαίωσης, αποκατάστασης, επανόρθωσης. Μετά τη Σταύρωση έρχεται η Ανάσταση, μετά το σκοτάδι το φως, μετά τη δολοφονία,  η αναγέννηση.

Θεοφάνης Μαλκίδης