Ο δημοσιογράφος Νίκος Καπετανίδης

Ως δημοσιογράφος, άρχισε ο Καπετανίδης να εργάζεται στο δεκαπενθήμερο περιοδικό της Τραπεζούντας «Επιθεώρησις» (1910 - 1911), που είχε εκδότη τον γιατρό Φίλωνα Κτενίδη και που ασχολούνταν, κυρίως, με τη λαογραφία. Από τα 24, συνολικά, τεύχη του περιοδικού που κυκλοφόρησαν, τα έξι τελευταία τα εξέδωσε ο Καπετανίδης, γιατί αποχώρησε, λόγω σπουδών, ο Φίλων Κτενίδης.
Για τη συνεργασία αυτή, αλλά και, γενικότερα, για τη φιλία του με τον Νίκο Καπετανίδη, έγραψε, αργότερα, ο Κτενίδης στο περιοδικό «Ποντιακή Εστία» (τεύχος Μαΐου 1950):

Όταν έφυγα από την Τραπεζούντα για τις σπουδές μου (στην Ελλάδα), άφησα τη διεύθυνση του περιοδικού «Επιθεώρησις», που εξέδιδα από το 1910 - σε ποιόν άλλο; - στον Νίκο (Καπετανίδη). Τα εξ τελευταία τεύχη τα έβγαλε εκείνος. Ήταν τα καλύτερα από τα είκοσι της όλης σειράς. Ο Νίκος ήταν πολυγραφότατος και μελετηρός όσον ολίγοι. Ενθουσιώδης όσον κανείς!
Ο Κτενίδης έγραψε αργότερα στην Ποντιακή Εστία:
Ο Σίσυφος. Μ’ αυτό το ψευδώνυμο έκαμε ο Ν. Καπετανίδης την πρώτη του εμφάνιση στο «Φάρο της Ανατολής», την εφημερίδα της Τραπεζούντας (1909 -1910). Ήταν η εποχή της βασιλείας του χρονογραφήματος στον ελληνικό Τύπο. Ο Νίκος έγραφε το χρονογράφημα του «Φάρου», όπως εγώ το χρονογράφημα της «Εθνικής Δράσεως». Δεν ξέρω αν γράφαμε παίζοντας ή αν παίζαμε γράφοντας. Ήμαστε ακόμη παιδιά, δύο χρόνια ύστερα από την αποφοίτηση μας απ’ το φροντιστήριο, δεκαοχτώ - δεκαεννιά χρονών. Την απεψία την αντικαθιστούσε η τόλμη και τη σοφία ο ενθουσιασμός.
Από μαθητής γυμνασίου διάβαζε πολλά εξωσχολικά βιβλία. Αγαπούσε πολύ τα περιοδικά που έβγαιναν στην Αθήνα, όπως τα «Παναθήναια» και «Η διάπλασις των παίδων». Επίσης διάβαζε πολύ όλους τους Ρώσους συγγραφείς μεταφρασμένους. Από την τελευταία τάξη του γυμνασίου άρχισε να γράφει χρονογραφήματα σε εφημερίδες και περιοδικά, στην «Ηχώ του Πόντου» και στα ετήσια «Ημερολόγια» του Κωνσταντίνου Σκόκου και της Ελένης Σβορώνου.

Ακόμη, στο περιοδικό Ποντιακή Εστία, ο αδελφός του Νίκου Καπετανίδη, Κώστας, έγραψε στο τεύχος 3 του 1975, τα παρακάτω, με το ψευδώνυμο Κώστας Μορφίλης:

Πάνε χρόνια τώρα, εξήντα, εξηνταπέντε. Στη χαμένη μας πατρίδα, στην Τραπεζούντα, όπου ο Φίλων Κτενίδης και ο Νίκος Καπετανίδης, γεμάτοι αγάπη και όνειρα γλυκά, μαζευόντουσαν στο σπίτι του Θόδωρου Κασσάνη, στον Άγιο Γρηγόριο, κοντά στο   Φροντιστήριο. Το είχανε στέκι τους και πλάθανε όνειρα για τη ζωή τους για τις αγάπες τους για τη μόρφωσή τους μα και για το «γλωσσικό» που ήτανε στο φόρτε του και για τις μόνιμες αδεκαρίες τους. Με γέλια, με φωνές και, πολλές φορές, με μικροκαυγαδάκια. Πρωτοστατούσε ο Θόδωρος με τη χοντρή, βροντερή φωνή του και με το αξέχαστο εκρηκτικό, καλοκάγαθο γέλιο του. Πάντοτε οι κουβέντες και οι συζητήσεις περιστρέφονταν γύρω από τη μόρφωση, τη ζωή των νέων την άχαρη, δίχως πολλές φιλοδοξίες για μελλοντικά σχέδια μέσα στην Τραπεζούντα.

 Οι συγκεντρώσεις αυτές σιγά σιγά γινόντανε πιο τακτικές και πιο πολυπληθείς. Μετεφέροντο κάπου κάπου στο σπίτι του Νίκου, όπου η θεία Ερμοφίλη τους έψηνε τον καφέ και τους προσέφερε γλυκό σπιτικό, φτιαγμένο από τα χέρια της. Ήτανε πολύ περιποιητική. «Ντ' εφτάς θεία Ερμοφίλη!» «Καλά, να σας χαρώ εγώ...», απαντούσε, πάντα γελαστή, πάντα ευγενικιά. Και το στέκι μεγάλωνε. Οι συζητήσεις προχωρούσαν σε φιλολογικά θέματα και οι συναντήσεις γινόντανε όλο και πιο συχνές.

 Κάνανε ποιήματα, απαγγελίες και αργά και κάποτε είχανε...θέατρο με ελληνικές κωμωδίες και δράματα - στο σπίτι του Νίκου στην Αγία Μαρίνα, του Ηλία Εφραιμίδη στον Άγιο Γρηγόριο. Το ωραίο είναι, που ο Φίλων και ο Νίκος αρχίσανε να γράφουν στις ντόπιες ελληνικές εφημερίδες.

Ο Νίκος Καπετανίδης με συναδέλφους του τραπεζικούς
(πρώτος καθισμένος απο  αριστερά)

Ο Καπετανίδης έμεινε στην Τραπεζούντα και στην τράπεζα Φωστηρόπουλσυ, εντελώς ανόρεχτα, γιατί δεν κατόρθωσε να πείσει την Τραπεζούντια μάνα του να πουλήσει μερικά χαλιά, για να σπουδάσει κι αυτός φιλολογία, όπως επιθυμούσε.

Ο Νίκος Καπετανίδης είχε εκδώσει κατά τη διάρκεια της ρωσικής κατοχής στον Πόντο, το 1917-1918, την εβδομαδιαία εφημερίδα Σάλπιγξ στην Τραπεζούντα, στην οποία δημοσίευε ενθουσιώδη άρθρα για κάθε τι το ελληνικό.

Με την ανακατάληψη της Τραπεζούντας από τους Τούρκους, τον Οκτώβριο του 1918, εξέδωσε την εφημερίδα Εποχή. Το πρώτο φύλλο κυκλοφόρησε το Σάββατο 27-10-1918.

Με θάρρος και μαχητικότητα αφάνταστη, ο Καπετανίδης μέσα από τις στήλες της εφημερίδας του -περισσότερο με τα κύρια άρθρα του - επέκρινε τα κακουργήματα και τις θηριωδίες των Τούρκων, πάντοτε επώνυμα. Τεκμήρια τρελής - θα μπορούσε να πει κανείς - ελληνικής τόλμης είναι οι οξύτατοι «διάλογοί» του από τις στήλες της «Εποχής» με την τυφλά ανθελληνική τουρκική εφημερίδα της Τραπεζούντας «Σελαμέτ» (Σωτηρία) γύρω από το θέμα της ανεξαρτησίας του Πόντου.