Μερικά εύλογα ερωτήματα για ένα ...πρώην κράτος..

– Πώς λέγεται το κράτος που δεν έχει το δικαίωμα να νομοθετεί ούτε για τα φίμωτρα των σκύλων;

– Πώς ονομάζεται το κράτος που «νομοθετεί» μεταφράζοντας απλώς από την αγγλική έτοιμα σχέδια νόμου, που φθάνουν στους υπουργούς με e-mail;

– Πώς καλείται ένας πρωθυπουργός που πράττει τα ίδια ακριβώς με τους προκατόχους του, ανεχόμενος τον εξευτελισμό της χώρας και του εαυτού του;

– Πώς βαφτίζονται οι υπουργοί που αρκούνται στην προσωπική τους γελοιοποίηση ενώπιον του λαού, αλλά και ενώπιον των ίδιων των εντολέων τους;

– Πώς καλούνται όσοι παριστάνουν τους αριστερούς, πράττοντας τα «δεξιότερα», αξιώνοντας, όμως, την αναγνώριση ως ισχύουσας της ληγμένης αριστερής τους ταυτότητας;

Μένει κάτι πριν την τελική γελοιοποίηση. Η σύνταξη των νόμων του κράτους στην ελληνική και ταυτόχρονα στη γερμανική γλώσσα!

Είναι δυνατόν αυτό να συμβεί;

Αντί απαντήσεως, παραθέτουμε το κείμενο του νόμου, που αφορούσε, μεταξύ των άλλων, διατάξεις για αποζημίωση από την είσοδο ζώων σε ξένα κτήματα και για την προικοδότηση της κόρης του ήρωα Γεωργίου Καραϊσκάκη. Ο νόμος αυτός δημοσιεύθηκε στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως με αριθμό 23 το έτος 1835.

Ο νόμος διατυπώθηκε στην ελληνική και στη γερμανική γλώσσα και φέρει τις υπογραφές των τριών εκπροσώπων της Αντιβασιλείας, Άρμανσμπεργκ, Κόμπελ και Έιντεκ.

Στον «πάτο» του εγγράφου, οι θλιβερές υπογραφές κάποιων Ελλήνων, που παρίσταναν τότε τους πολιτικούς της χώρας.