Αρρώστια της Σοφίας Γεροντίδου

Ξένος σα ξένα 'ρρώστεσεν κι αρρωστικά ψαλάφεσεν

 αρρωστικά ψαλάφεσεν ντο 'κ είν’ και 'κ  ευρισκούνταν.

 Θέλ’ ας σ’ οσπίτι 'μ άρθωπον κι ας σην αυλήν μουν χώμαν,

κι ας σο πεγάδ ντο έχτισα έναν χουλιάρ νερόπον

κι ας σο χωράφ ντο έσπειρα έναν φελίν ψωμόπον.

Πόντια γυναίκα (φωτο: Λιας Ελευθεριάδου)

Θέλω και τρεις κοδέσπενες σουμά σην γειτονίαν,

  είνας να φερ τ' ανάραντζον κι άλλε τον κυδωνιάτεν

κ’ η τρίτη κ’ η καλύτερη ροδόσταμαν σο χέρι.

-Σούκ, ξένε, φά  τ’ ανάραντζον, πία τον κυδωνιάτεν

 και λουστ  με το ραδόσταμαν την υα 'σ για να φέρεις.

—Κι θέλω 'γώ τ’ ανάραντζον, ούτε  τον κυδωνιάτεν

 'κί λούσκουμαι ροδόσταμαν να φέρω 'γώ την ύα  'μ

Θέλ’ ας σοι τρίος φίλεμαν κι ας σην μικρήν αγκάλιαν.