Ο Έλληνας "Σαρλώ" Κίμωνας Σπαθόπουλος

Τον αποκάλεσαν ο «Έλληνας Σαρλώ» και υπήρξε από τους ξεχωριστούς ανθρώπους των κινηματογραφικών στούντιο και των θεατρικών παρασκηνίων, καθώς ήταν και μοναδικός στην τέχνη του καλλιτεχνικού μακιγιάζ.
Ο Κίμων Σπαθόπουλος, γεννημένος στην Κωνσταντινούπολη (σ.σ. από γονείς Πόντιους) το 1904 μετανάστευσε στην Γαλλία στις αρχές της δεκαετίας του 1920. Όπως έγραψε ο Θ. Έξαρχος, ήταν προικισμένος με το ταλέντο της μίμησης, οπότε άρχισε τις εμφανίσεις του έξω από διάσημο κινηματογράφο του Παρισιού διαφημίζοντας την ταινία του Τσάρλι Τσάπλιν «Τα Φώτα της Πόλης».
 Εργάστηκε ως κομπάρσος σε διάφορες ταινίες για να εγκατασταθεί στην Ελλάδα το 1928. Ήρθε σε επαφή με τους κινηματογραφικούς κύκλους επαναλαμβάνοντας τις μιμήσεις του Σαρλώ έξω από τον κινηματογράφο «Πάνθεον» της οδού Πανεπιστημίου, διαφημίζοντας ταινίες του Τσάπλιν. Από τότε γίνεται γνωστός ως «Έλληνας Σαρλώ» και κάνει την πρώτη επαγγελματική του εμφάνιση στη βουβή ταινία «Το όνειρο ενός παλιάτσου» με συμπρωταγωνίστρια την Ρόζα Ρεζάν και σκηνοθέτη τον Ορέστη Λάσκο (1930). Υποδυόμενος τον παλιάτσο ερωτεύεται μια φυματική κοπέλα (Καίτη Παπανικολάου) και την οδηγεί για θεραπεία σε μοναστήρι, όπου την αναλαμβάνει η ηγουμένη (Μπέλλα Μιχαλιώτου). Ο παλιάτσος επιστρέφει στις παραστάσεις του δρόμου και ονειρεύεται να ξαναβρεθεί με την κοπέλα. Από τότε συμμετείχε σε πλήθος παραγωγών και συνεργάστηκε με όλες τις εταιρείες και τους σημαντικότερους πρωταγωνιστές.
 Η θεατρική του δραστηριότητα ήταν περιορισμένη. Η ικανότητά του ωστόσο να μεταμορφώνει το πρόσωπό τους σε άπειρες μάσκες του χάρισε ακόμη τον χαρακτηρισμό «ο άνθρωπος με τα χίλια πρόσωπα» και τον βοήθησε να εξελιχθεί στον πρώτο Έλληνα σημαντικό μακιγιέρ και να αναπτύξει πολυετή σταδιοδρομία. Από τις πιο επιτυχημένες «μάσκες» που πραγματοποίησε ήταν ο Ελευθέριος Βενιζέλος.
Έφυγε από τη ζωή σε ηλικία 84 ετών το 1990.

Ο αιώνας του γέλιου στην Ελλάδα ξεκίνησε το 1911 με τις πρώτες κωμικές ατάκες του Σπ. Σπιριντιόν, τις οποίες και διαδέχεται η φιγούρα του Κίμωνα Σταθόπουλου (του Ελληνα Σαρλώ). Ο Σταθόπουλος εντάσσεται μεν στους προπολεμικούς κωμικούς αλλά συνεχίζει την παρουσία του σε δεύτερους ρόλους ως και το 1950, που είναι και η δεκαετία που τον καθιερώνει στην ελληνική κωμωδία.
Μαζί του, τους πρώτους κωμικούς χαρακτήρες στον κινηματογράφο στήνουν οι Μιχαήλ Μιχαήλ του Μιχαήλ, ο Βιλλλάρ και ο Δημητρακόπουλος. Ακολουθούν οι κλασικοί χαρακτήρες που θα σημαδέψουν την πορεία της ελληνικής κωμωδίας κατά τα επόμενα χρόνια.
Το πιο ενδιαφέρον όμως είναι ότι οι Έλληνες κωμικοί δεν έπλασαν ιδεοτύπους, αλλά απλά τύπους πραγματικών ανθρώπων, τους οποίους και επέβαλαν.

Απο τον "Παλιάτσο της ζωής".
 Ο Έλληνας Σαρλώ και η Καίτη Παπανικολάου, σε μια σκηνή του έργου.

Φιλμογραφία
Οι Προστάτες (1973)
Καταιγίδα (1965)
Ο Αχρηστος της Κοινωνίας (1965)
Για το Ψωμί και τον Ερωτα (1959)
Ζάλογγο το κάστρο της λευτεριάς (1959)
Λυγκος ο Λεβεντης (1959)
Αγιούπα, Το Κορίτσι του Κάμπου - Bed of Grass (1957)
Το Ονειρο του Παλιατζή (1957)
Για το ψωμί και τον έρωτα / Συννεφιασμένη Κυριακή (1957)
Γυναίκες Δίχως Αντρες (1954)
Απο Εξ Μείναμε Δύο (1953)
Πικρό Ψωμί (1951)
Η Ανθοπώλις των Αθηνών (1945)
Χειροκροτήματα (1944)
Η Θύελλα Πέρασε (1943)
Δεσποινίς Δικηγόρος (1933)
Κοινωνική Σαπίλα (1932)
Ετσι Κανείς, σαν Αγαπήσει (1931)
Κάιν και Αβελ (1931)
Το Λιμάνι των Δακρύων (1929)


Ελευθέριος Σκιαδάς

                                               Απαραίτητη διευκρίνιση

Τα ξενικά ονόματα που αναφέρονται παραπάνω είναι ψευδώνυμα Ελλήνων καλλιτεχνών. Ήταν η εποχή του κοσμοπολιτισμού που αποτυπώθηχε και στη λογοτεχνία. ‘Αλλωστε πολλοί από τους πρώτους Έλληνες καλλιτέχνες έκαναν τις σπουδές τους στη Γαλλία ή στη Γερμανία. Ο Βιλλάρ π.χ. ήταν ο Κρητικός Μανώλης Σφακιανάκης Ο Σπυριντιόν ήταν ο Σπυρίδων Δημητρακόπουλος κ.τ.λ.Ο Κίμων Σπαθόπουλος εμφανίστηκε με το όνομά του.