Ο σκύλος γαυγίζει το τρένο περνά...

Η διαφθορά της πολιτικής εξουσίας μεταδίδεται σαν μίασμα στην κοινωνία και τους πολίτες. Εξουσία εξαχρειωμένη, αναίσχυντη, αυταρχική, άδικη, αρπακτική, παρανοϊκή, δημιουργεί πολίτες άνομους, ιδιοτελείς, ασυνείδητους, πονηρούς, αδιάφορους, απατεώνες.

Η εξουσία καταπιέζει τον πολίτη... εκείνος γίνεται αντάρτης!!
 Η εξουσία καταδιώκει τον πολίτη... εκείνος πασχίζει να ξεφύγει!!!

Αισχρή η εξουσία, φιλοκερδής ο πολίτης....
Άδικο το κράτος, παράτυπος ο πολίτης... 
Δόλιες οι Αρχές, επίβουλος ο πολίτης....

Το κράτος πάντοτε εχθρός, πάντοτε σε «παγάνα», ο πολίτης πάντοτε φεύγει και καταχωνιάζεται. Και η κοινωνία σε κατάσταση συνεχούς πολιορκίας. Η νομιμοφροσύνη, η ειλικρίνεια, η ενότητα θεωρούνται αφέλεια ή ανοησία. Ο πολίτης αντάξιος μαθητής αχρείων διδασκάλων. Αναζητεί το «μέσον», τις μυστικές διόδους, καταφεύγει στις παρακαμπτήριες, στις σκοτεινές συναλλαγές.

Οι περισσότεροι Έλληνες αντιδρούν στη διαφθορά της εξουσίας με αισθήματα αποστροφής και αναδιπλώνονται στον ιδιωτικό βίο. Λιγοστεύουν οι ενεργοί πολίτες. Το άτομο αποξενώνεται, αποστασιοποιείται, βυθίζεται στην αδιαφορία και την απάθεια. Διπλός ο κίνδυνος. Από τη μια μεριά αφήνονται ασύδοτοι οι φαύλοι κομματάρχες και ανεξέλεγκτοι οι γραφειοκρατικοί μηχανισμοί στο όργιο της διαφθοράς. Από την άλλη πολλαπλασιάζονται τα αδιέξοδα, βαθαίνει η πολύμορφη κρίση. Και οι «σωτήρες» καραδοκούν — εγχώριοι και ξένοι...

Καταπτοημένος ο πολίτης από την αχρειότητα και τις αυθαιρεσίες των ανθρώπων της εξουσίας χάνει το δημοκρατικό του ήθος, γίνεται «φιλοδέσποτος» και «ματαιόδοξος». Παρακολουθεί την πολιτική διαφθορά όπως τα «σήριαλ» των τηλεοπτικών σταθμών, τις ταινίες βίας και τρόμου, χωρίς καμιά συμμετοχή. Συχνά οργίζεται, ονειδίζει ή σαρκάζει. Και η εξουσία συνεχίζει ανενόχλητη τα επαίσχυντα έργα της. Ο σκύλος γαβγίζει, το τρένο περνά...

Η εξουσία επιθυμεί τον εκφυλισμό του πολίτη σε άβουλο καταναλωτή που

απολαμβάνει αποχαυνωμένος τα τηλεοπτικά θεάματα. Χρειάζεται πολίτη που οδηγείται αποκλειστικά από το προσωπικό του συμφέρον, πολίτη με ατομικιστικό πνεύμα και φρόνημα, πολίτη που ανέχεται τα πάντα.

Με τα ΜΜΕ και τη διαφημιστική βιομηχανία επιδιώκει την πλήρη υποταγή του στο σύστημα, τον συμβιβασμό, την παραδοχή. Να μη διαμαρτύρεται ποτέ. Να λεει παντα «ναι». Χωρίς καταναγκασμό, χωρίς άσκηση βίας. Με τη μαζική πλύση εγκεφάλου και τη χειραγώγηση. 

Καλλιεργεί τις καταναλωτικές του μανίες, την απληστία για υλικά αγαθά και κυρίως το πάθος της απόλαυσης, που γίνεται αποκλειστικός σκοπός της ζωής. Επιχειρεί να ξεριζώσει από το άτομο την ηθική συνείδηση, να επιβάλει το τερατώδες και απάνθρωπο «πέραν του καλού και του κακού» του Νίτσε. 

Παροτρύνει τον πολίτη να δανείζεται και να χρεώνεται για να αποκτήσει περιττά     αντικείμενα. Γιατί έτσι τον υποδουλώνει χωρίς αλυσίδες και στρατόπεδα. Πρέπει να αναγνωρίσει τις «αξίες» του συστήματος, τον εγωκεντρισμό και την αγριότητα: «Καθένας για τον εαυτό του», «Πλούτισε με κάθε μέσο».

Αντικειμενικός σκοπός του συστήματος, να περιορίσει τον πολίτη στον ιδιωτικό   χώρο. Να παραιτηθεί από το δικαίωμα συμμετοχής στη διαχείριση των κοινών και στον έλεγχο της πολιτικής εξουσίας.

Αρίστιππος

Το διεφθαρμένο σύστημα που κυριαρχεί σήμερα έχει εναγκαλισθεί την ιδεολογία του Αρίστιππου του Κυρηναίου (Ε' αι. π.Χ.). Είναι ο δάσκαλος του ατομικισμού και της ηδονοθηρίας. Ο εγωισμός κίνητρο για επιτυχία και πλούτο. Η απόλαυση πάνω από την αρετή. Σημασία έχει μόνο η πολύ άνετη και πολύ γλυκιά ζωή . Χωρίς ενδοιασμούς και αναστολές. Ο ίδιος ενσάρκωνε με τη συμπεριφορά του τον πολίτη που φιλοδοξεί να δημιουργήσει η διεφθαρμένη εξουσία της εποχής μας. Ήξερε να προσαρμόζεται σ’ όλα  τόπο, χρόνο, πρόσωπα, περιστάσεις. 

Ακόμα και ο πολιτισμός χρησιμοποιείται από τη διεφθαρμένη εξουσία για την αποβλάκωση και τον εξανδραποδισμό του πολίτη. Δεν αποβλέπει πια στην πνευματική και αισθητική καλλιέργεια και την ενημέρωση αλλά στην επιφανειακή, ρηχή γνώση και την αποχαυνωτική ψυχαγωγία. Η καλλιέργεια του πνεύματος και της ψυχής που προσφέρει σήμερα το σύστημα, έλεγε ο J.L. Godard, «είναι μια κερδοφόρα εμπορική επιχείρηση, όπως η ιχθυοκαλλιέργεια»!

Η πολιτιστική παραγωγή δεν απευθύνεται στον πολίτη αλλά στον καταναλωτή. Εμπορευματοποιημένα τα πολιτιστικά προγράμματα παρουσιάζονται όπως τα συσκευασμένα είδη από τα αυτόματα μηχανήματα με κερματοδέκτη. Χωρίς ν’ αφήνουν κανένα ίχνος στο μυαλό και την ψυχή. Σκοπός η διαφήμιση άμεση ή έμμεση.

Με τη διεθνοποίηση της οικονομίας το σύστημα προχωρεί στον έλεγχο της παγκόσμιας σκέψης διαμέσου των ηλεκτρονικών ΜΜΕ.

με πληροφορίες  απο το βιβλίο του Κυριάκου Σιμόπουλου : " Η ΔΙΑΦΘΟΡΑ ΤΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ"