Αναφορά του Αλέξανδρου Α. Πάλλη (Ένας από τους επιθεωρητές Αποκατάστασης προσφύγων)

«Με την εγκατάσταση των προσφύγων η Ελλάδα είχε μια καθαρή αύξηση πληθυσμού της τάξης του 1.000.000 (ο συνολικός αριθμός των προσφύγων υπολογίζεται σε περίπου
1. 400. 000 από τον οποίο πρέπει ν’ αφαιρεθούν οι περίπου 400. 000  Τούρκοι και Βούλγαροι που αποδήμησαν).

Σκηνές από την καθημερινή  αγροτική ζωή των προσφύγων

Οι πρόσφυγες αποτελούν το 22% περίπου του συνολικού πληθυσμού της Ελλάδας. Όπως αποδεικνύεται αποτελούν ένα πολύτιμο παράγοντα για την αύξηση της αγροτικής και βιομηχανικής παραγωγής. Όσοι εγκαταστάθηκαν στην ύπαιθρο είναι υπεύθυνοι για μια αξιοσημείωτη αύξηση στην παραγωγή δημητριακών, καπνού, σταφίδας και μεταξιού.
Οι ακόλουθοι αριθμοί, οι οποίοι συγκρίνουν την κατάσταση κατά το 1922-1924, δηλαδή πριν από την εγκατάσταση των προσφύγων και κατά το 1926 όταν η εγκατάσταση είχε εν μέρει ολοκληρωθεί είναι ιδιαίτερα εύγλωττοι:

                                                                   

		1924	1926
Εισαγωγή δημητριακών	τόνοι	545.000	462.000
		1922	1926
Παραγωγή καπνού	κιλά	25.800.000	56.500.000
		1922	1926
Κουκούλια μεταξιού	κιλά	2.230.000	2.646.000

     Η καλλιέργεια της υψηλής ποιότητας σταφίδας σουλτανίνα —την οποία εισήγαγαν οι πρόσφυγες από τη Σμύρνη στην Κρήτη— και το φύτεμα σε μεγάλη κλίμακα αμπέλων στη Μακεδονία από τους πρόσφυγες από τη Βουλγαρία είναι τα άλλα δυο εκπληκτικά επιτεύγματα στον αγροτικό τομέα, τα οποία οφείλονται σ’ αυτούς.

Στις πόλεις αναπτύχθηκε ένας μεγάλος αριθμός διαφόρων βιοτεχνιών που δημιουργήθηκαν από πρόσφυγες ή από ντόπιους κεφαλαιούχους με πρόσφυγες εργάτες. Η κατά πολύ σημαντικότερη είναι η ταπητουργία, η οποία ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη πριν από το 1922. Έτσι το 1922 υπήρχαν μόνο 130 αργαλειοί όπου απασχολούνταν 230 εργάτες. Σήμερα υπάρχουν 5.500 αργαλειοί που απασχολούν 12.000 εργάτες και παράγουν ετησίως 219.900 κιλά ταπήτων σε σύγκριση με τα 16.000 κιλά του 1923.
Ως εκ τούτου δεν μπορούν να υπάρξουν αμφιβολίες σχετικά με τα ευεργετικά αποτελέσματα του προσφυγικού δανείου το οποίο διατέθηκε κυρίως, και πολύ σοφά, για την εγκατάσταση προσφύγων στα εδάφη που εγκατέλειψαν οι Τούρκοι και οι Βούλγαροι που αποχώρησαν. Σ ’ ανταπόδοση των βαρύτατων οικονομικών θυσιών στις οποίες υποβλήθηκε, σαν συνέπεια της καταστροφής της Σμύρνης, η Ελλάδα έχει τουλάχιστον την ικανοποίηση του να βλέπει το έδαφος της να καλλιεργείται πιο έντονα, την αγροτική παραγωγή της ν ’ αυξάνει, την ποιότητα των προϊόντων της να βελτιώνεται και τη βιομηχανία της να μπαίνει στο στάδιο της σταθερής ανάπτυξης».

Αλέξανδρος Α. Πάλλης

Ο Αλέξανδρος Α. Πάλλης γεννήθηκε στην Βομβάη, όπου  διέμενε η οικογένεια του , γιατί ο πατέρας του εργαζόταν στον εμπορικό οίκο των αδελφών Ράλλη.

Ο Αλέξανδρος Πάλλης σπούδασε στην Οξφόρδη πολιτικές επιστήμες και εργάστηκε σαν Βρετανός υπάλληλος σε διάφορες κυβερνητικές θέσεις στην Αγγλία και την Αίγυπτο. Μετά τους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13 η Ελληνική Κυβέρνηση τον προσκάλεσε να βοηθήσει στην οργάνωση των εδαφών που απελευθερώθηκαν. 

Ασχολήθηκε επίσης με τα θέματα των προσφύγων στην Μακεδονία και στην Κωνσταντινούπολη και πήρε μέρος σε διεθνείς Επιτροπές σαν εκπρόσωπος της Κυβέρνησης, του Ερυθρού Σταυρού και της Κοινωνίας των Εθνών.

Η τελευταία δημόσια θέσης που κατέλαβε ήταν του Πληρεξούσιου υπουργού στην Ελληνική Πρεσβεία του Λονδίνου, από την οποία αποσύρθηκε  το 1952.

Ο Α. Πάλλης παραλλήλα με τα δημόσια καθήκοντα και αξιώματα που κατέλαβε είχε, όπως και ο πατέρας του, λογοτεχνικά και φιλολογικά ενδιαφέροντα. Έγραψε πάρα πολλές μελέτες για γεγονότα που έζησε ή για τα πολιτικά προβλήματα που αντιμετώπισε σαν εκπρόσωπος της Κυβέρνησης και άλλων οργανισμών.

Και τα φιλολογικά του έργα δεν είναι λιγότερα. Το πλέον γνωστό είναι ''Η Φυλλάδα του Μεγάλου Αλεξάνδρου'' (1960)