Το τέλος του Τοπάλ Οσμάν

Τοπάλ Οσμάν

Δεν ήταν, όμως, τόσο ένδοξο το τέλος της ύαινας της Κερασούντας. Όπως συνήθιζε να  εξοντώνει ο Κεμάλ τους συνεργάτες του, ακόμα και τους πιο στενούς, όταν δεν τους χρειαζόταν πια. Έτσι διέταξε αργότερα και την  εκτέλεση του Τοπάλ Οσμάν, μόλις είχε φέρει σε πέρας και την τελευταία  αποστολή του, σκοτώνοντας κατά την  επιθυμία του αρχηγού του, τον Τούρκο βουλευτή της Τραπεζούντας Σουκρή βέη.

Ο τελευταίος αυτός είχε διαμαρτυρηθεί  εντονότατα στην Εθνοσυνέλευση κι’ έκανε μεγάλο θόρυβο για την δολοφονία του αρχιβαρκάρη Καχγιά — του «ναύαρχου» της Τραπεζούντας — χωρίς να κρύβει τις υποψίες του για τους υπεύθυνους. Ο Κεμάλ ενοχλημένος  ανάθεσε στον Τοπάλ  Οσμάν τα παραπέρα κι’ έτσι ο Σουκρή βέης βρέθηκε νεκρός. θύελλα διαμαρτυριών ξεσηκώθηκε τότε στην Εθνοσυνέλευση και ο Κεμάλ για να κατευνάσει τα πνεύματα... διέταξε ανακρίσεις, που φυσικά αποκάλυψαν τον δολοφόνο. 

Ο αγάς έσπευδε αμέσως να κρυφτεί με τα πιο πιστά του «παληκάρια» σ’ ένα σπίτι δυο ώρες μακριά απ’ την Αγκυρα, όπου και στάλθηκε στρατιωτικό απόσπασμα για τη σύλληψή του. Ακολούθησε μάχη, αφού κυκλώθηκε το μέρος, όπου άλλοι σκοτώθηκαν, άλλοι τραυματίστηκαν κι’ ο ίδιος ο αγάς πιάστηκε στο τέλος, βαρύτατα τραυματισμένος: «Ολίγον μετά την σύλληψιν του — σημειώνουν Πόντιοι ιστορικοί — παρέδωσε την βρωμεράν ψυχήν του εις τον διάβολον».

Τσέτες

Έτσι... έγινε δικαιοσύνη. Αλλά για να γίνει πιο φανταχτερή η τιμωρία και για να ευχαριστηθούν περισσότερο οι αντιπρόσωποι του δοβλετιού, το πτώμα του κρεμάστηκε στην πύλη της  Εθνοσυνέλευσης - κατά μερικούς, μάλιστα, ανάποδα - απ’ το κουτσό του πόδι — κι’ έμεινε αιωρούμενο επί 24 ώρες, προς γνώση και συμμόρφωση...