Απόσπασμα της ομιλίας στην εκδήλωση που οργάνωσε ο Πολιτιστικός Σύλλογος Νέου Μυλότοπου Πέλλας "Οι Καππαδόκες"
Ένας σχεδόν αιώνας αφωνίας και σιωπής
πέρασε από τότε που οι διασωθέντες, από τη Γενοκτονία, δικοί μας
άνθρωποι, έφτασαν ως πρόσφυγες στην Ελλάδα. Ένας αιώνας από τότε που
πάνω από ένα εκατομμύριο Έλληνες και Ελληνίδες, άφησαν τις οικίες τους, τα
εκπαιδευτήριά τους, τους χώρους λατρείας τους, όλα αυτά που είχαν οικοδομήσει
οι δικοί τους πρόγονοι αιώνες πριν.
Ο πολιτισμικός, κοινωνικός, οικονομικός,
θρησκευτικός πλούτος, η φύση, το δομημένο περιβάλλον, καταστράφηκε και οι
άνθρωποι αναζήτησαν καταφύγιο στην Ελλάδα. Μία Ελλάδα η οποία επέβαλλε
μία ομολογουμένως εντυπωσιακή πολιτική λήθης και άρνησης για
το μαζικό έγκλημα εναντίων Ελλήνων και Ελληνίδων.
Έτσι κάθε προσπάθεια, κάθε αναφορά στην Καππαδοκία και τις άλλες πατρίδες της Ανατολής, είναι μία ψηφίδα για να σχηματιστεί ξανά το ψηφιδωτό που καταστράφηκε το 1922 και αλλοιώθηκε τις επόμενες δεκαετίες . Το ψηφιδωτό το οποίο προσπαθούν θεσμοί, πρόσωπα, σύλλογοι να συνθέσουν ξανά, για να επανέλθουν οι μνήμες και οι εικόνες. Από τα ωραία και φωτεινά σχολεία, τις εκκλησίες και τα άλλα όμορφα οικοδομήματα της πέτρας, μέχρι το γαστρονομικό πλούτο και τους αναρίθμητους αγίους και μάρτυρες της Καππαδοκικής γης.
Έτσι κάθε προσπάθεια, κάθε αναφορά στην Καππαδοκία και τις άλλες πατρίδες της Ανατολής, είναι μία ψηφίδα για να σχηματιστεί ξανά το ψηφιδωτό που καταστράφηκε το 1922 και αλλοιώθηκε τις επόμενες δεκαετίες . Το ψηφιδωτό το οποίο προσπαθούν θεσμοί, πρόσωπα, σύλλογοι να συνθέσουν ξανά, για να επανέλθουν οι μνήμες και οι εικόνες. Από τα ωραία και φωτεινά σχολεία, τις εκκλησίες και τα άλλα όμορφα οικοδομήματα της πέτρας, μέχρι το γαστρονομικό πλούτο και τους αναρίθμητους αγίους και μάρτυρες της Καππαδοκικής γης.
Η συμβολή της αποψινής εκδήλωσης για την
ανάδειξη της Καππαδοκικής ταυτότητας είναι αυτονόητη, αφού οφείλουμε να
κινηθούμε προς την κατεύθυνση της προβολής.
Είναι επίσης σημαντική γιατί αναδεικνύει παλιά αλλά όχι ξεχασμένα και φέρνει στο πεδίο της σκέψης μας την καταγωγή μας, την κληρονομιά μας, την ταυτότητά μας, τη μνήμη μας, ενάντια στη λήθη και την άρνηση. Μία ταυτότητα και μία μνήμη που δεν πρέπει να παραδώσουμε για ακόμη μία φορά, την ώρα που οι θύτες, εντός και εκτός Ελλάδας, προκαλούν ζώντες και κεκοιμημένους. Καθοριστική γιατί από το χώρο των συναισθημάτων και της συγκινησιακής φόρτισης, της χορευτικής απεικόνισης ως τρόπου προσέγγισης της Καππαδοκίας και των άλλων πατρίδων της καθ΄ ημάς Ανατολής, οφείλουμε να περάσουμε στη δυναμική, παραγωγική, ζωντανή και δημιουργική μνήμη.
Το χρέος μας είναι πλέον μεγάλο, το καθήκον μας τεράστιο και οφείλουμε να το κάνουμε πράξη άμεσα.
Είναι επίσης σημαντική γιατί αναδεικνύει παλιά αλλά όχι ξεχασμένα και φέρνει στο πεδίο της σκέψης μας την καταγωγή μας, την κληρονομιά μας, την ταυτότητά μας, τη μνήμη μας, ενάντια στη λήθη και την άρνηση. Μία ταυτότητα και μία μνήμη που δεν πρέπει να παραδώσουμε για ακόμη μία φορά, την ώρα που οι θύτες, εντός και εκτός Ελλάδας, προκαλούν ζώντες και κεκοιμημένους. Καθοριστική γιατί από το χώρο των συναισθημάτων και της συγκινησιακής φόρτισης, της χορευτικής απεικόνισης ως τρόπου προσέγγισης της Καππαδοκίας και των άλλων πατρίδων της καθ΄ ημάς Ανατολής, οφείλουμε να περάσουμε στη δυναμική, παραγωγική, ζωντανή και δημιουργική μνήμη.
Το χρέος μας είναι πλέον μεγάλο, το καθήκον μας τεράστιο και οφείλουμε να το κάνουμε πράξη άμεσα.
Θεοφάνης Μαλκίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου