Μια τουρκική ιδιαιτερότητα...!!!!!

Το 1499 ο Michel Plestcheief, Πρέσβυς του Τσάρου Ivan III στην Κωνσταντινούπολη, κατά την παρουσίασή του στο σουλτάνο Bajazet II, αρνήθηκε να δεχθεί το γούνινο παλτό, το δώρο των 10 χιλιάδων άσπρων(τούρκικο νόμισμα) και να παραστεί στο επίσημο δείπνο. Αντίθετα με περηφάνια δήλωσε: "Δεν έχω τίποτε να πω στους πασάδες, δε θα φορέσω τις ενδυμασίες τους, δεν έχω ανάγκη  των χρημάτων τους και δεν έχω να μιλήσω παρά στον Υψηλό Κύριο”.

Κωνσταντινούπολη

Σ' αυτόν τον Υψηλό Κύριο, το σουλτάνο, ισχυριζόταν ότι μιλούσε όρθιος και όχι καθιστός.
Όμως όλοι οι άλλοι δυτικοί διπλωμάτες, από τo XV έως και το XVIII αιώνα, γονάτιζαν μπροστά στο σουλτάνο. Σχετικά το 1622 ο σέρ Thomas Rol, Άγγλος πρέσβης στην Κωνσταντινούπολη, έγραψε:
"Εάν ξέρατε πόσο η τιμή των χριστιανών πριγκίπων καταπατείται εδώ! Η οδηγία ήταν να βρίσκεσαι κάτω μπροστά οτον Τούρκο".
Ακόμη και ο βασιλιάς “Ήλιος” Λουδοβίκος XlV (Louis XIV) της Γαλλίας ανέχθηκε το γεγονός ότι το 1673 ο πρέσβης του στη Χάγη δεχθηκε ράπισμα από Τούρκο λοχία που συνόδευε το Μέγα Βεζύρη.
Αντίθετα ακόμη και οι Τούρκοι σκοποί των δυτικών πρεσβειών στην Κωνσταντινούπολη δε χαιρετούσαν ούτε καν σηκωνόντουσαν, όταν περνούσαν οι πρέσβεις, δείχνοντας έτσι ότι ο τελευταίος μουσουλμάνος άξιζε περισσότερο από τον πρώτο γκιαούρη.

Πράγματι μόνον έτσι εξηγείται η διατακτική, υποχωρητική και πολλές φορές δουλική στάση των Δυτικών απέναντι στους Τούρκους, ακόμη κι’ όταν τους νίκησαν, ακόμη κι’ όταν η εξουσία πέρασε από το σουλτάνο στον Κεμάλ.

Η παραπάνω νοοτροπία των Δυτικών αποθράσυνε τους σφαγείς, τους έδωσε τη βεβαιότητα της ατιμωρησίας κι' αυτοί αποφάσισαν και ψυχρά εκτέλεσαν το μεγαλύτερο έγκλημα όλης της Ιστορίας της Ανθρωπότητας. Προέβησαν στη γενοκτονία τριών πανάρχαιων λαών: των Ελλήνων, των Αρμενίων και των Χαλδαίων - Ασυρίων .

Δυστυχώς η σιωπή και η λήθη είχαν σαν συνέπεια αργότερα την τουρκική υποτροπή, με διώξεις του Ελληνισμού της Κωνσταντινούπολης το 1955, με την εισβολή στην Κύπρο το 1974 και με την εξαφάνιση των 1.600 και πλέον αγνοουμένων Κυπρίων.

Και τώρα ακόμη εφαρμόζει τις ίδιες τακτικές έναντι των Κούρδων και πάλι μένει ατιμώρητη.

Είναι καιρός να ειπωθεί η αλήθεια και να ενημερωθεί επιτελούς η Διεθνής Κοινότητα και για το δράμα ιης γενοκτονίας των Ελλήνων.

Πιστεύω  ότι επιτελώ χρήσιμο έργο από απόψεως ισιορικής, διότι οι άνθρωποι παρέρχονται, η μνήμη των μαρτύρων μειώνεται, τα ντοκουμέντα διασπείρονχαι ή χάνονται και μετά από κάποιο χρόνο είναι δύσκολο ν' ανασυσταθούν τα γεγονότα με κάποια τύχη ακρίβειας.

Χάρης Τσιρκινίδης

Παρίσι

Απρίλης 1993