Τή δρουβανί’ η τραγωδία

-Ντο θέλ’τς, δρουβάν’, να γίνεσαι, ντο θέλ’τς να κατενίζεις;

-Θέλω τη Ταύρη μ’ το νερόν, τη Κασκαμπά το χιόνι,

 θέλω τη Δράκ’ τη δύναμην και τη ’γουρίτζ’ τ’ ωμία, 

θέλω ωμία δυνατά, καρδίαν χαρεμένον.

ΛΕΞΙΛΟΓΙΟ
δρουβάν’ = ξύλινο αγγείο για την παραγωγή βουτυρου, 
κατενίζεις = ξεθολώσεις, κατασταλάξεις,
Ταύρη = του Ταύρου (ορεινή περιοχή),
Κασκαμπά = ονομασία ορεινής περιοχής,
’γουρίτζ’ = του άνδρα.

 Το τραγούδι του δρουβανιού

-Τί θες δρουβάνι να γενείς και να κατασταλάξεις;

-Θέλω του Ταύρου το νερό, του Κασκαμπά το χιόνι

θέλω και δράκου δύναμη, θέλω αντρίκιους ώμους,

 θέλω καρδιά χαρούμενη, γερούς τους ώμους θέλω.

Στο τραγούδι του «Δρουβανί’» περιγράφεται ο τρόπος, με τον οποίο γίνεται το βούτυρο. Φλέγεται το εσωτερικό του δρουβανιού από τα αλλεπάλληλα χτυπήματα και ζητάει κρύο νερό, για να κατασταλάξει.

Είναι τόσο νόστιμα τα κτηνοτροφικά προϊόντα του παρχαριού, το βούτυρο και ιδίως το ανθόγαλο «θόγαλαν». Ο λαϊκός ποιητής, νοσταλγώντας το, τραγουδά προς τις ρομάνες:

Ρομάνες πάτε σον παρχάρ’, καλά δουλείας ποίστεν,

 όντες τρώτεν το θόγαλαν, τον μερτικό μ’ αφήστε.

Στάθης Ι. Ευσταθιάδης