Από τους αγνοούμενους της Τραπεζούντας, της Αδριανούπολης και της Σμύρνης, το 1922, στους αγνοούμενους της Κερύνειας, της Αμμοχώστου και της Μόρφου, το 1974.

Οι εξελίξεις τα τελευταία χρόνια για τον Κυπριακό και γενικότερα Ελληνισμό, ανέδειξαν πολλά και σημαντικά ζητήματα για το χειρισμό των εθνικών μας θεμάτων και ειδικότερα για την Κύπρο. Ωστόσο αξίζει κανείς να μείνει στη «σχολή σκέψης» που μονοπωλεί τα μέσα ενημέρωσης στην Αθήνα και τη Λευκωσία, θέλοντας να επιβάλλει τη γνωστή άποψή της. «Σχολή» που διαπερνά όλους τους λεγόμενους πολιτικούς χώρους. 

Εκπρόσωποι της αποδοχής του νέου σχεδίου Ανάν, στην Ελλάδα και την Κύπρο, που προπαγανδίζουν την κατάλυση της Κυπριακής Δημοκρατίας, την νομιμοποίηση της κατοχής και της εισβολής και την μελλοντική τουρκική επέμβαση και στην ελεύθερη Κύπρο.
Όλοι αυτοί περιφέρουν τη (εξαρτημένη) γνώμη τους στην κρατική και ιδιωτική τηλεόραση και ραδιοσταθμούς, εφημερίδες και διαδίκτυο και προπαγανδίζουν τη «λύση». 

Εκβιάζουν ένα ταλαιπωρημένο λαό, που μετά απὸ 42 χρόνια στην προσφυγιά και την ανασφάλεια, του θέτουν το δίλημμα πως δεν «θα υπάρξει και άλλη ευκαιρία». Οι επαγγελματίες της προπαγάνδας, αγωνιούν για...το μέλλον της Κύπρου, υποστηρίζοντας ένα σχέδιο «λύσης» που αν μη τι άλλο είναι μία συμπαιγνία, ενάντια στη δημοκρατία, την ελευθερία και την ελληνική παρουσία στην Κύπρο. 
Προπαγανδίζουν πως μια νέα αρνητική απάντηση στο σχέδιο «λύσης» θα φέρει την αναγνώριση του ψευδοκράτους απὸ τη διεθνή κοινότητα, την καταστροφή, την διχοτόμηση, φοβίζουν το λαὸ λέγοντάς του να αποφασίσει «εάν είναι έτοιμος να πληρώσει το τίμημα » και να απωλέσει μια για πάντα τα κατεχόμενα», όταν όλοι γνωρίζουμε, ποιοι ώθησαν τους Έλληνες επίορκους και τους Τούρκους εισβολείς το 1974.  

Μιλούν για την καλή πρόθεση της Τουρκίας (!!!) στην απόδοση των όποιων ελάχιστων κερδίζουν οι Έλληνες με τις προτάσεις για τη «λύση», πρόθεση η οποία έχει αποδειχθεί ιστορικά πως δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα. 

Οι αγνοούμενοι της Κερύνειας, της Αμμοχώστου και της Μόρφου, είναι η συνέχεια των αγνοουμένων της Τραπεζούντας, της Σμύρνης, της Αδριανούπολης. Το ίδιο καθεστώς αφού δεν τιμωρήθηκε το 1922 επανέλαβε τα εγκλήματα το 1974. 

Η  αντίσταση στην Τουρκική βαρβαρότητα, στον Τουρκικό φασισμό που υπάρχει στην Κύπρο απὸ το 1974 και τώρα προωθείται ἡ νομιμοποίησή τους, είναι μία πράξη αυτοσεβασμού, αξιοπρέπειας και επιβίωσης των Ελλήνων και των Ελληνίδων σήμερα. 

Θεοφάνης Μαλκίδης