Έχουμε αναρωτηθεί πολλές φορές, πως θα ήταν οι εξελίξεις στο ζήτημα της Γενοκτονίας αν είχαμε μαζί μας την Ελλάδα. Αν αντί για υπονόμευση, είχαμε μαζί μας ένα σοβαρό κράτος που θα υπεράσπιζε την ιερή, σπουδαία και μεγάλη αυτή υπόθεση, εντός και εκτός της χώρας.
Που θα αναδείκνυε τις πτυχές ενός μαζικού εγκλήματος σε όλες του τις διαστάσεις και σε όλο το φάσμα της πολιτικής.
Που θα δημιουργούσε το πλαίσιο διεκδίκησης με ιστορικές, διπλωματικές, πολιτικές και κυρίως ηθικές αναφορές, στην Ελλάδα και το εξωτερικό.
Που θα μιλούσε και θα έπραττε για ένα ζήτημα που καθόρισε τη συνέχεια του ελληνικού λαού στον Πόντο, στην Ιωνία, στη Θράκη, στην Καππαδοκία, αλλά καθόρισε και τη συνέχεια της ανθρωπότητας.
Δηλαδή αν τιμωρούνταν ο Κεμάλ δε θα είχαμε την επανάληψη των εγκλημάτων του από το μαθητή του τον Χίτλερ.
Η προκλητική απουσία της Ελλάδας από την υπόθεση της Γενοκτονίας, γίνεται μεγαλύτερη αν αναλογιστούμε τη στάση της Αρμενίας στην αντίστοιχη σοβαρή περίπτωση της Γενοκτονίας των Αρμενίων. Το είδαμε ακόμη και στην πρόσφατη απόφαση από το Γερμανικό Ομοσπονδιακό Κοινοβούλιο. Θλίψη και απογοήτευση γεννώνται όταν κάνεις τις συγκρίσεις.
Ωστόσο είναι σπουδαίο και ισχυρό κίνητρο να εργάζεσαι ανιδιοτελώς, έχοντας να παλέψεις με βασικό δεδομένο την απουσία της Ελλάδας. Άλλωστε ό,τι πετύχαμε έγινε από εμάς, έχοντας απούσα την Ελλάδα και παρούσα μόνο στην υπονόμευση και την άρνηση. Μας φτάνει ότι έχουμε μαζί μας το Θεό και τις ψυχές των δολοφονημένων προγόνων μας και αυτά αρκούν για τη Νίκη!
Θεοφάνης Μαλκίδης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου