Το πρόβλημα της περίθαλψης

Σ’ όλη τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου και κυρίως στην εξαετία που ακολουθεί, εκατοντάδες χιλιάδες Ελλήνων από τη Μικρά Ασία, την Ανατολική Θράκη, τη Βουλγαρία και τη Νότια Ρωσία, αφού εγκατέλειψαν τις εστίες τους, τις περιουσίες τους και ύστερα από πολ­λές περιπέτειες, ήρθαν πρόσφυγες στην Ελλάδα. 

Πρόσφυγες Μικρασιατικής Καταστροφής

Το ελληνικό κράτος για να αντιμετωπίσει το οξύ προσφυγικό πρόβλημα συγκρότησε υπηρε­σίες υποδοχής, περίθαλψης και αποκατάστασης των προσφύγων. Ο τρόπος με τον οποίο οργανώθηκε η περίθαλψη παρουσιάζει τέσσερις διαφορετικές φάσεις. 

Στην πρώτη περίοδο (μέχρι τον Οκτώβρη του 1916) η περίθαλψη παρουσίαζε μικτή μορφή· παρέχονταν δηλαδή και από τις κρατικές υπηρεσίες και από ιδιώτες.

 Στη δεύτερη περίοδο (α­πό τον Οκτώβρη του 1916 έως τον Ιούλιο του 1917) η περίθαλψη οργα­νώνεται καλύτερα: δημιουργείται ειδικός φορέας στη Θεσ/νίκη, η Α­νώτατη Περιθάλψεως και διενεργείται κυρίως από το κράτος. Τον Ιούλιο του ’17 η Υπηρεσία Περιθάλψεως αναβαθμίζεται σε Υπουργείο Περιθάλψεως, με διάταγμα της 8ης Ιουλίου. Συγκροτήθηκαν υπηρεσίες σε πολλές πόλεις της Ελλάδος (Θεσ/νίκη, Αθήνα, Πειραιά, Βόλο, Λέ­σβο, Χίο, Σάμο, στην Κρήτη, Λαύριο κλπ.) και η περίθαλψη εξελίχθη­κε ακόμη περισσότερο. 

Στην περίοδο αυτή της τρίτης φάσης (Ιούλιος 1917-Μάιος 1921) η περίθαλψη συνίσταται στην παροχή επιδομάτων στους πρόσφυγες, στη σύσταση συσσιτίων, στη χορήγηση έκτακτων μη­νιαίων επιδομάτων σε ανίκανους προς εργασία, σε δασκάλους και ιε­ρείς, μαθητές κλπ., στη στέγαση των απόρων προσφύγων σε δημόσια οικήματα, σε μισθωμένα ή επιταγμένα ιδιωτικά, στην παροχή υγιειονομικής περίθαλψης (οργάνωση ιατρείων και νοσοκομείων, δωρεάν πα­ροχή φαρμάκων κ.ά.).

Τέλος μετά τον Μάιο του 1921, η Υπηρεσία Περιθάλψεως συγχωνεύτηκε στο νέο Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Πρόνοιας , το οποίο συντονίζει τις κατά τόπους Επιτροπές περιθάλψεως , στο πλαίσιο που χαρακτηρίζει την προηγούμενη περίοδο